ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ, ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΛΕΠΤΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΔΙΠΛΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ…
Στάθηκες μπροστά στον καθρέφτη και κοίταξες το είδωλό σου με απορία. Σαν να είχες μια ξένη απέναντί σου, σαν να είχαν περάσει δέκα χρόνια απ’ την τελευταία φορά που σ’ αντίκρισες, τόσο διαφορετική σου φάνηκες! Έβαλες τα δάχτυλά σου απαλά πάνω στο πρόσωπό σου. Δεν είναι τόσο σφριγηλό πια. Το δέρμα σου είναι πιο θαμπό και σίγουρα θα χρειαστεί να βάλεις κονσίλερ για τους μαύρους κύκλους πριν βγεις απ’ το σπίτι. Η όψη σου δείχνει πιο τραχιά και για δες… δίπλα στα μάτια σου έχουν εμφανιστεί κάτι λεπτές γραμμές… ρυτίδες θαρρώ τις λένε…
Δεν είσαι η ίδια πια. Δεν είσαι η ίδια που ήσουν δέκα χρόνια πριν. Στο επιβεβαίωσε ο καθρέφτης σου, στο επιβεβαιώνουν κι οι παλιές φωτογραφίες που βάλθηκες να κοιτάζεις, ψάχνοντας όλες τις λεπτομέρειες που δείχνουν ολοφάνερα τις διαφορές του τότε, με το τώρα. Και κάπως έτσι άνοιξες το κουτί με τις μνήμες του παρελθόντος…
Αλήθεια, δέκα χρόνια πριν, πού φανταζόσουν ότι θα ήσουν στο τότε μέλλον και τωρινό σήμερα; Τι ονειρευόσουν; Τι ήλπιζες; Τι ευχόσουν; Κατέκτησες τους στόχους σου; Πάλεψες γι’ αυτούς; Έφτασες στους προορισμούς που προσδοκούσες; Απέκτησες τις εμπειρίες που ήθελες;
Δεν είσαι πια η ίδια που ήσουν δέκα χρόνια πριν και κατά πάσα πιθανότητα, εκπλήρωσες πολύ λίγα απ’ όσα ευχόσουν κι ονειρευόσουν τότε. Κατά πάσα πιθανότητα, η ζωή σου έκανε ακριβώς ότι κάνει στους περισσότερους. Σου άλλαξε πορεία, οδηγώντας κι εσένα και το μυαλό σου σε νέα μονοπάτια, που κάποτε δεν θα μπορούσες καν να φανταστείς. Μάλλον διαφοροποιήθηκαν οι προτεραιότητες και τα θέλω σου και ίσως τα όνειρά σου άλλαξαν χρώμα και ρυθμό. Πόσα που δεν προσκάλεσες, ήρθαν στο διάβα σου και πόσα που προσδοκούσες δεν φάνηκαν ποτέ; Αν το καλοσκεφτείς, η ζωή σου ίσως δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτήν που περίμενες…
Το πρόσωπό σου δεν είναι τόσο σφριγηλό πια. Το δέρμα σου είναι πιο θαμπό και σίγουρα θα χρειαστεί να βάλεις κονσίλερ για τους μαύρους κύκλους πριν βγεις απ’ το σπίτι. Η όψη σου δείχνει πιο τραχιά και για δες… δίπλα στα μάτια σου έχουν εμφανιστεί κάτι λεπτές γραμμές, όμως… κοίτα βαθιά τα μάτια σου στο κρύο γυαλί και σκέψου. Αγαπήθηκες όσο άξιζες; Αγάπησες όσο άντεχες; Προδόθηκες; Πόνεσες; Έμαθες; Γέλασες με την ψυχή σου; Έκλαψες χωρίς σταματημό; Ονειρεύτηκες; Απογοητεύτηκες;
Κάνε τη σούμα στο μυαλό σου. Το αποτέλεσμα είναι αρνητικό ή θετικό; Ότι κι αν είναι, είσαι ακόμη εδώ κι είναι στο χέρι σου να το ανατρέψεις. Να το θυμάσαι αυτό, κάθε φορά που κοιτάς το είδωλό σου στον καθρέφτη. Να θυμάσαι πως για όσο μπορείς να σε κοιτάζεις, πρέπει να χαμογελάς, παρά τις λεπτές γραμμές δίπλα στα μάτια σου, γιατί τίποτα δεν έχει τελειώσει. Να θυμάσαι πως για όσο θα μπορείς να σε κοιτάζεις, θα μπορείς και να σ’ αλλάζεις…
Της Κικής Γιοβανοπούλου
https://gynaikaeimai.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου