ΝΑ Μ’ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΕΙΣ
Θέλω να ανοίξω την αγκαλιά μου και να σε κλείσω μέσα της σφιχτά. Να γίνω νερό δροσερό που θα απαλύνει τις πληγές σου, κρασί που θα δέσει τα τραύματά σου και τους φόβους σου. Θέλω να τρέξω κοντά σου, όπως το μικρό ελαφάκι που τρέχει με τόση λαχτάρα στη μαμά του.
Μη νομίζεις πως είμαι από εκείνους τους αγύρτες, που ήθελαν να πάρουν μόνο από εσένα και τίποτα να μη δώσουν. Μην κάνεις το λάθος να θεωρείς όλους τους ανθρώπους κακούς και ψεύτες, επειδή κάποιος ή κάποιοι σε πρόδωσαν και σε εγκατέλειψαν. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο, δεν είναι όλα τα δάχτυλα του χεριού μας το ίδιο. Επάνω σε μία πληγή που σου άνοιξε κάποιος, μπορεί να έρθει κάποιος άλλος και να σου την κλείσει με μπόλικη φροντίδα και αγάπη.
Πόση αγάπη πρέπει να σου δώσω για να μου μιλήσεις επιτέλους; Θέλω να σου δώσω αυτά που δε έδωσε ποτέ κανείς. Θέλω να σε αγαπήσω περισσότερο από όσο μπορείς να φανταστείς, από όσο αντέχεις, από όσο περιμένεις.
Να με εμπιστευτείς, όπως το καράβι που μέσα στην τρικυμία του αισθάνεται γαλήνη όταν το τιμόνι πιάσει ένας ικανός καπετάνιος. Να με εμπιστευτείς γιατί οι προθέσεις μου είναι αγαθές και τα χέρια μου στιβαρά και όχι τρεμάμενα.
Η αγάπη μου υπάρχει στην καρδιά μου, στο αίμα μου, σε όλο μου το σώμα. Να με εμπιστευτείς, μόνο αυτό θέλω. Να με εμπιστευτείς για να μπορέσω και εγώ να ξεκινήσω να ζω και όχι απλά να υπάρχω…
Της Μαρίας Σκαμπαρδώνη
https://gynaikaeimai.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου