Μι­κρὰ Πα­τε­ρι­κά: Φυγανθρωπία

Μι­κρὰ Πα­τε­ρι­κά: Φυγανθρωπία

Posted on 2 Φεβρουαρίου 2020 by planodion

Μι­κρὰ Πα­τε­ρι­κά

Φυ­γαν­θρω­πί­α

ΚΑΘΗΤΟ ΠΟΤΕ ὁ Ἀβ­βᾶς Σι­σώ­ης εἰς τὸ ὄ­ρος τοῦ Ἀβ­βᾶ Ἀν­τω­νί­ου· καὶ χρο­νί­σαν­τος τοῦ δι­α­κο­νη­τοῦ αὐ­τοῦ ἐλ­θεῖν πρὸς αὐ­τόν, ἕ­ως μη­νῶν δέ­κα οὐκ εἶ­δεν ἄν­θρω­πον· πε­ρι­πα­τῶν δὲ ἐν τῷ ὄ­ρει, εὑ­ρί­σκει Φα­ρα­νί­την ἀ­γρεύ­ον­τα ἄ­γρια ζῶ­α· καὶ λέ­γει αὐ­τῷ ὁ γέ­ρων· πό­θεν ἔρ­χῃ; καὶ πό­σον χρό­νον ἔ­χεις ὧ­δε; ὁ δὲ ἔ­φη· φύ­σει Ἀβ­βᾶ, ἔ­χω ἕν­δε­κα μῆ­νας ἐν τῷ ὄ­ρει τού­τῳ καὶ οὐκ εἶ­δον ἄν­θρω­πον, εἰ μὴ σέ· ἀ­κού­σας δὲ ὁ γέ­ρων ταῦ­τα, εἰ­σελ­θὼν εἰς τὸ κελ­λί­ον, ἔ­τυ­πτεν ἑ­αυ­τόν, λέ­γων· ἰ­δοὺ Σι­σώ­η, ἐ­νό­μι­σας τί­πο­τε πε­ποι­η­κέ­ναι· καὶ οὐ­δὲ ὡς ὁ κο­σμι­κὸς οὗ­τος ἀκ­μὴν πε­ποί­η­κας.

Φυ­γαν­θρω­πί­α

Κα­θό­ταν κά­πο­τε ὁ Ἀβ­βᾶς Σι­σώ­ης στὸ ὄ­ρος τοῦ Ἀβ­βᾶ Ἀν­τω­νί­ου· καὶ κα­θὼς ὁ ὑ­πο­τα­κτι­κός του κα­θυ­στε­ροῦ­σε πο­λὺ νὰ ἔρ­θει, γιὰ δέ­κα μῆ­νες δὲν εἶ­δε ἄν­θρω­πο. Περ­πα­τών­τας, λοι­πόν, στὸ ὄ­ρος συ­ναν­τᾶ κά­ποιον ἀ­πὸ τὴν Φα­ρὰν νὰ κυ­νη­γᾶ ἄ­γρια ζῶ­α. Καὶ τοῦ λέ­ει ὁ γέ­ρον­τας: ἀ­πὸ ποῦ ἔρ­χε­σαι; καὶ πό­σον και­ρὸ βρί­σκε­σαι ἐ­δῶ; Πράγ­μα­τι Ἀβ­βᾶ, ἔ­χω ἕν­τε­κα μῆ­νες στὸ βου­νὸ καὶ ἄν­θρω­πο δὲν εἶ­δα, ἐ­κτὸς ἀ­πὸ σέ­να. Ἀ­κού­γον­τάς τα ὁ γέ­ρον­τας μπῆ­κε στὸ κε­λί του καὶ τά ‘βα­λε μὲ τὸν ἑ­αυ­τό του λέ­γον­τας: νά Σι­σώ­η, νό­μι­σες ὅ­τι κά­τι ἔ­χεις κα­τα­φέ­ρει· καὶ δὲν τά ‘χεις κα­τα­φέ­ρει οὔ­τε ὅ­πως αὐ­τὸς ὁ κο­σμι­κός.

[Μετάφραση: Γ.Π.]

Πη­γή: Τὸ Γε­ρον­τι­κόν, ἤ­τοι ἀ­πο­φθέγ­μα­τα Ἁ­γί­ων Γε­ρόν­των, ἔκ­δο­σις δευ­τέ­ρα, Ἀλ. & Ἐ. Πα­πα­δη­μη­τρί­ου, Ἀ­θῆ­ναι, 1970, σ. 110.

Μι­κρὰ Πα­τε­ρι­κά: ἐ­πι­μέ­λεια: Ἄγ­γε­λος Κα­λο­γε­ρό­που­λος καὶ Γιά­ννης Πα­τί­λης. [Βλ. Εἰ­σα­γω­γι­κὸ κεί­με­νο καὶ Ἡ­με­ρο­λό­γιο Κα­τα­στρώ­μα­τος Β’, ἐγ­γρα­φὴ 25.11.2019.]