Μπορεί να μην είναι ευρέως διαδεδομένο, όμως τα Ελληνικά OSA-AKM, μπορούν να νικήσουν κατά κράτος οποιοδήποτε τουρκικό UAV.


Όπως είναι ευρέως γνωστό, τα τελευταία χρόνια η Τουρκία έχει επιδωθεί σε έναν αγώνα δρόμου, προκειμένου να καταστεί παγκόσμιος παίκτης, στην κατηγορία των Μη Επανδρωμένων Οχημάτων. Κάτι που εν έτει 2019 μπορεί να «καυχηθεί» εν πολλοίς πως έχει καταφέρει, καθώς διαθέτει πλειάδα από διαφορετικούς τύπους UAVs και UCAVs – αεροχήματα όλων των τύπων και κατηγοριών, τα οποία μπορούν να καλύψουν κάθε απαίτηση.
Όπως είναι λογικό, αυτή η νέα απειλή που πρεσβεύουν τα Μη Επανδρωμένα Οχήματα των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, προξένησαν το μέγιστο ενδιαφέρον του ελληνικού «αμυντικού» τύπου και κοινού, διότι δεν υπήρχε ανάλογο ιστορικό στο παρελθόν.
Η αλήθεια είναι ότι στην πλειονότητά της η ελληνική κοινή γνώμη – επηρεασμένη κυρίως από διάφορα δημοσιεύματα – τρέφει σοβαρά φοβικά σύνδρομα έναντι των τουρκικών UAVs & UCAVs. Κι όχι άδικα, καθώς αρκετά από αυτά αναφέρονται στα UAVs σαν ένα φονικό κι αποτελεσματικό όπλο, που δεν έχει σχεδόν κανένα τρόπο αντιμετώπισης από ελληνικής πλευράς. Τώρα τελευταία μάλιστα, με την επικείμενη ένταξη σε υπηρεσία του νέου τουρκικού οπλισμένου UAV (UCAV) κατηγορίας HALE (πτήσης σε υψηλό υψόμετρο – μεγάλης αυτονομίας) Akinci, έχουμε φτάσει στο σημείο να το συγκρίνουμε με επανδρωμένα μαχητικά αεροσκάφη.
Στο παρόν άρθρο, θα επιχειρήσουμε να φθάσουμε όσο πιο κοντά γίνεται στην πραγματικότητα, εκμεταλλευόμενοι τον προσομοιωτή CMANO, ο οποίος και είναι ο πιο αξιόπιστος πολιτικός τρόπος «οπτικοποίησης» των παραδειγμάτων μας.

ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ ΣΥΓΚΡΙΣΗΣ
Επειδή μας είναι αδύνατο να υλοποιήσουμε προσομοιώσεις με όλα τα Αντιαεροπορικά (Α-Α) συστήματα που διαθέτει η Ελληνική αεράμυνα και όλα τα U/CAV που διαθέτουν οι ΤΕΔ, θα πάρουμε σαν χαρακτηριστικά παραδείγματα το «παλαιότερο» Α-Α πυραυλικό σύστημα της Ελληνικής Αεράμυνας – το οποίο μάλιστα βρίσκεται και στην πρώτη γραμμή στο Αν.Αιγαίο- το SHORAD OSA-AKM, και το πιο αξιόλογο εν υπηρεσία UAV, το MALE UAV Anka.
Το Α-Α σύστημα OSA-AKM είναι κινητό σύστημα αντιμετώπισης εναέριων απειλών σε μέσα-χαμηλά ύψη και σε μικρά βεληνεκή. To σύστημα βρίσκεται πάνω σε ΤΘ όχημα Ρωσική κατασκευής, και δύναται να δράσει πληρως αυτόνομα εφόσον απαιτηθεί, μιας και διαθέτει ενσωματωμένα τόσο τα όπλα του (6 πυράυλους), όσο και τους αισθητήρες του (radar έρευνας και καταύγασης, κάμερα TV). Ο ΕΣ διαθέτει 39 οχήματα-εκτοξευτές (TELARs), οι οποίοι είναι κατανεμημένοι στα κύρια νησιά του Αν.Αιγαίου, με κύρια αποστολή την Α-Α προστασία των εκεί Σχηματισμών.
Χαρακτηριστικά – Δυνατότητες
Εμβέλεια: 12-15 χλμ
Ύψος εμπλοκής: 100μ – 12 χλμ. (για τον πύραυλο 9Μ33Μ3).
Ταχύτητα βλήματος 2,9 Mach
Πολεμική κεφαλή: 18 kgr
Μέγιστη Εμβέλεια ραντάρ ερεύνης: 45 χλμ.
Στόχοι εμπλοκής: 1
Βλήματα για βολή: 6
Χρόνος αναπληρώσεως: 5 δευτ.
Ρυθμός βολής: 6 πύραυλοι/λ
To UAV Anka είναι το κύριο UAV της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας και του Τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού. Είναι ένα σύγχρονο Μη Επανδρωμένο Εναέριο Όχημα, κατηγορίας MALE. Οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις υπηρετούν με 22 τέτοια αεροχήματα (10 ΑΝΚΑ-S και 12 ΑΝΚΑ-Β).
Τα κύρια χαρακτηριστικά του UAV MALE ANKA-B/S είναι τα κάτωθι.
Ταχύτητα: 217χλμ/ω (περίπου 0,2 Mach).
Εμβέλεια: 200 χλμ με χρήση datalink).
Αυτονομία Πτήσεων : 24 ώρες τουλάχιστον.
Οροφή Πτήσεων : 30.000 πόδια χωρίς φορτίο (επιχειρησιακή οροφή περίπου 24.000 πόδια).
Βάρος : 1.600 κιλά.
Άνοιγμα Πτερύγων : 17,3 μ
Εκτιμώμενο RCS: 2-3 τ.μ. (ισοδύναμο ενός F-16C/D B52+).
Κάμερα Ημέρας-Νύχτος (θερμική -FLIR), SAR/GMTI – ISAR.
Αποστάσεις Εντοπισμού του ANKA UAV από το OSA-AKM
Περίτπωση 1η:  Στην πρώτη περίπτωση (και μοναδική), θα εξετάσουμε την απόσταση στην οποία ένας μεμονωμένος εκτοξευτής OSA-AKM εντοπίζει με τους αισθητήρες του ένα UAV ΑΝΚΑ το οποίο ίπταται σε πολύ χαμηλό υψόμετρο (900 πόδια) με μέση ταχύτητα (100 χλμ/ω). Όπως βλέπουμε, το OSA-AKM το εντοπίζει στα 23,8nm (44 χλμ) κάτι που δεν αφήνει καμία αμφιβολία για άλλες περιπτώσεις.
Αποστάσεις εντοπισμού του OSA-AKM από το UAV ΑΝΚΑ.
Εδώ να τονίσουμε πως σε ύψη μεγαλύτερα των 15.000 ποδών, ο εκτοξευτής OSA-AKM είναι πρακτικά μη ανιχνεύσιμος από τους αισθητήρες του UAV ANKΑ. Συνεπώς τα παραδείγματα που θα ακολουθήσουν αφορούν τα μέσα και χαμηλά ύψη.
1η Περίπτωση: Εδώ, το ύψος πτήσης του UAV είναι 1.500 μ. (5.000 πόδια), το οποίο θεωρείται οριακό για ένα UAV πάνω από περιοχή η οποία διαθέτει ισχυρή αεράμυνα. Αν και θεωρητικά αυτό το υψόμετρο παρέχει τις καλύτερες εμβέλειες αποκάλυψης, τα πράγματα για το ΜΕΑ είναι άσχημα. Η απόσταση που μας βγάζει ο εξομοιωτής είναι 3,6 μίλια (7 χλμ) με την κάμερα FLIR..
2η Περίπτωση: Σε αυτήν την περίπτωση, το UAV ίπταται σε μέσο υψόμετρο (12.000 πόδια). Εδώ, η απόσταση η οποία εντοπίζει τον εκτοξευτή ανέρχεται στα 3,4 ναυτικά μίλια (6,2 χλμ), απόσταση απογοητευτική.
Συμπέρασμα
Το συμπέρασμα το οποίο εύκολα μπορεί να εξάγει κάποιος είναι ένα: Τα νησιά μας με τα OSA-AKM ως κύριο μέσο Α-Α προστασίας, είναι απόλυτα προστατευμένα απέναντι στα μάτια και στα όπλα των Τουρκικών UAVs.
Είτε τα Τουρκικά UAVs λοιπόν θα επιλέξουν να πετάξουν πολύ ψηλά προκειμένου να αποφύγουν τα Α-Α πυρά, αλλά με αποτέλεσμα να μην μπορούν να δουν απολύτως τίποτα, είτε θα πετάξουν πιο χαμηλά, αλλά με μικρές επιδόσεις αποκάλυψης των Α-Α συστημάτων, και έχοντας να αντιμετωπίσουν τα πυρά των OSA-AKM, των Stinger, των Α-Α πυροβόλων (Zu-23-4, Rh202), ακόμα και των βαρέων/μέσων πολυβόλων (Μ2 0.50, MG3 κοκ).
Τέλος, η χαμηλή ταχύτητα πτήσης και η απουσία δυνατότητας εκτέλεσης ελιγμών των UAVs, σε συνδυασμό με τους πυραύλους των OSA που είναι εξοπλισμένοι με πυροσωλήνα προσεγγίσεως, δίνουν στα τελευταία πολύ υψηλά ποσοστά ευστοχίας έναντι των πρώτων.
https://www.pentapostagma.gr/