Καταμεσήμερο

Συνέχισε όλη την ημέρα να ανακατεύει τα άγρυπνα μάτια μέσα από την κεντρική σκηνή του ουρανού, όπου ο ήλιος κουνιέται ανάμεσα στην άκρη των σύννεφων για να θέσει και να τελειώσει την ημέρα. Η κίνηση ξεδιπλώθηκε στο δρόμο και στρωμένος, ώστε να μπορεί να σύρει τα οστά του στο παλλόμενο δέρμα στον προορισμό του.

Σπούδασε ιερά ορεινά χαρτιά και βιβλιοθήκες μυστικών προσευχών, αλλά όλα όσα βρήκαν ήταν κασκέτα και αναλαμπές, διαφημίσεις που έβγαιναν σε καρφίτσες συρραπτικών και νόημα μηδέν. Για άλλη μία φορά.

Αυτός ο κύκλος ανακαλύψεων τον κάνει να φοβάται λιγότερο να πεθάνει; Τον κάνει πιο ικανό για τα τελευταία αποχαιρετιστήρια; Επειδή τώρα μετράει το χρόνο στο κεφάλι του, δεσμεύει ώρες σε χειραψίες, και ονειρεύεται το χτύπημα ενός ματιού. Και ονειρεύεται για πάντα να επισκεφτεί εκείνο τον τόπο που δεν κατάφερε να δει, τα δάχτυλά του βηματοδότησε, και τα μαλλιά εντοπίζοντας τις γωνίες των αναμνήσεών του, φοβούμενοι στο στομάχι ότι η ελαφριά τράνταγμα του σώματος που χάνεται ανάμεσα στις καταστάσεις ύπνου και ευαισθητοποίησης και στις περιοχές του ταξιδιού και στάση.

Οι γρατζουνιές διαπερνούν τις μεμβράνες της φαντασίας του μέσα στο συνοπτικό κομμάτι της ελπίδας και καθώς κοιτάζει προς τα εμπρός τη λίμνη του Ινδιγκού στο ημερολόγιό του, εστιάζοντας το όραμά του καθώς οι σελίδες κυματίζουν από το αεράκι. Η κούραση του βιασύνη στην κορυφή των πνευμόνων του, και κανόνια ένα αναστατωμένο αναστεναγμό στον ανοιχτό αέρα, θάβοντας τις ημέρες που σημειώνονται στο ημερολόγιο, περιμένοντας ένα ουρλιαχτό απελευθέρωσης.

ΑΠΟ ΤΟΝ WATT

https://sapphire-sky-com.home.blog/