Υπάρχουν και γυναίκες, που επέλεξαν να μη γίνουν μητέρες
Δεν μπορώ άλλο τα “πρέπει” της κοινωνίας, που στέκονται επάνω από το κεφάλι μας, έτοιμα να μας καταδικάσουν για το δικαίωμά μας να ζούμε ελεύθεροι, με τους δικούς μας όρους.
Η κοινωνία μας, θέλει όλοι οι άνθρωποι να ακολουθούμε αυτή τη γραμμή, “γεννιέμαι – πηγαίνω σχολείο – σπουδάζω – δουλεύω – παντρεύομαι – κάνω παιδί – πεθαίνω”. Άκαμπτη η κοινωνία στους ανθρώπους (ειδικά τις γυναίκες), που δεν ακολουθούν αυτό το δρόμο.
Η γυναίκα δεν είναι ολοκληρωμένη χωρίς παιδιά! Δεν προλαβαίνεις να πας 30 χρονών και οι αδιάκριτες ερωτήσεις τύπου “έχεις βάλει στο πρόγραμμα κανένα παιδάκι’;”, “πότε θα κάνεις οικογένεια;”, δίνουν και παίρνουν.
Για αυτό λοιπόν, θα ήθελα να πω ένα μπράβο στις γυναίκες αυτές, που είχαν την αυτογνωσία να πουν ένα “όχι” στις απαιτήσεις της κοινωνίας, διότι γνώριζαν πως δε θα μπορούσαν να είναι σωστές στο ρόλο τους.
Δεν είναι όλες οι γυναίκες γεννημένες για να γίνουν μητέρες. Είναι μύθος πως όλοι οι άνθρωποι μπορούν και πρέπει να γίνονται γονείς. Μπορεί κάποιος να έχει τη δυνατότητα να αναπαραχθεί βιολογικά, αλλά αυτό δε σημαίνει πως θα είναι σωστός στο ρόλο του. Δεν είναι όλα για όλους. Όπως δεν μπορούν όλοι να είναι συγγραφείς, δεν μπορούν όλοι να είναι μαθηματικοί, δεν μπορούν όλοι να είναι δημοσιογράφοι, δεν μπορούν όλοι να είναι μουσικοί, έτσι δεν μπορούν και όλοι να είναι γονείς.
Ο σεβασμός μου ανήκει στις γυναίκες εκείνες, που δεν πήραν επιπόλαια την απόφαση να φέρουν μία ζωή στον κόσμο, γνωρίζοντας πως αυτή είναι μία πράξη που δε θέλουν πραγματικά. Στις γυναίκες εκείνες, που αισθάνθηκαν την ευθύνη του να διαπλάθεις έναν άνθρωπο και δεν ήθελαν για την επιπολαιότητά τους, να τραυματίσουν μία ανθρώπινη ψυχή.
Οι γυναίκες που δεν απέκτησαν συνειδητά παιδιά, έχουν και εκείνες τη θέση τους μέσα στην κοινωνία. Αξίζουν το σεβασμό και όχι να αντιμετωπίζονται ως ανολοκλήρωτες ή εγωίστριες.
Υπέρτατη πράξη συνείδησης είναι να μη θέλεις να ταλαιπωρήσεις έναν άνθρωπο, που δεν ευθύνεται για τον ερχομό του σε αυτό τον κόσμο, απλά και μόνο για να το κουνάς στην κοινωνίας και να λες “κοιτάξτε με, το έκανα και εγώ!”. Η κοινωνία μας μπορεί να γίνει πιο δεκτική στην αποδοχή του κάθε ανθρώπου, σεβόμενη την ελευθερία της επιλογής και όχι τον εξαναγκασμό να ακολουθήσουμε ένα δρόμο με τη βία.
Της Μαρίας Σκαμπαρδώνη
https://gynaikaeimai.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου