Τι γίνεται η εμπιστοσύνη όταν πεθάνει;
Αγαπάς. Κι όταν αγαπάς θέλεις να μπορείς να εμπιστευτείς. Πρέπει να μπορείς να εμπιστευτείς. Το θεωρείς σχεδόν προαπαιτούμενο…
Υπάρχουν άνθρωποι που σου γεννούν αυτό το αίσθημα εμπιστοσύνης με το πρώτο βλέμμα, άλλοι που κερδίζουν μέρα με τη μέρα την εμπιστοσύνη σου, άλλοι που τους εμπιστεύεσαι απόλυτα και σε ανύποπτη στιγμή σε πετούν στο κενό κι άλλοι που γνωρίζεις / νιώθεις / διαισθάνεσαι απ’ την αρχή πως δεν μπορείς, δεν πρέπει να τους εμπιστευτείς.
Αγαπάς. Κι όταν αγαπάς, γίνεσαι ριψοκίνδυνος. Ρισκάρεις, παίζοντας τα ρέστα σου, ελπίζοντας να είναι ο άνθρωπός σου το “σωστό φύλλο”. Δυστυχώς δεν είναι πάντα…
Σε βρήκε απροετοίμαστο ή όλα το φανέρωναν απ’ την αρχή κι αρνιόσουν να το δεις. Όπως κι αν γκρεμίστηκε η εμπιστοσύνη σου για εκείνον, το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο. Σε πρόδωσε. Τι γίνεται λοιπόν, η εμπιστοσύνη όταν πεθάνει;
Γίνεται θυμός και πικρία και δάκρυ. Γίνεται αγανάκτηση και οργή κι απελπισία. Γίνεται τασάκια γεμάτα με αποτσίγαρα. Γίνεται μισοάδεια ποτήρια με αλκοόλ. Γίνεται φωνές και κατηγορίες κι απειλές. Γίνεται σπασμένα γυαλικά και σκισμένες φωτογραφίες. Γίνεται φόβος. Γίνεται θλίψη. Γίνεται πόνος…
Πονάει να σου σκοτώνουν την εμπιστοσύνη που χάρισες. Πονάει να σου μηδενίζουν όσα ένιωσες. Πονάει να χαρίζεσαι εκεί που δεν αξίζει. Εκεί που δεν σ’ εκτιμούν. Εκεί που άνοιξες την καρδιά σου και στη λέρωσαν…
Να την προσέχεις την εμπιστοσύνη που σου δείχνουν. Να την προσέχεις και να την τιμάς. Τη δική σου καρδιά στολίζει…
Της Κικής Γιοβανοπούλου
https://gynaikaeimai.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου