Πού πήγαν αυτοί οι άνθρωποι;
Πού πήγαν αυτοί οι άνθρωποι με το καθάριο βλέμμα, που σε κοιτάν στα μάτια
και νιώθεις την αλήθεια τους να σου μιλάει;
και νιώθεις την αλήθεια τους να σου μιλάει;
Πού πήγαν αυτοί οι άνθρωποι με την στιβαρή κορμοστασιά και το βάρος του λόγου τους να σε κατακλύζει; Που πάσχιζαν ο ένας για τον άλλο και βοηθούσαν με κάθε δυνατό τρόπο, για το καλό των εαυτών τους, των συνανθρώπων, της κοινωνίας, του κόσμου, της γης.
Που άνοιγαν τις πόρτες της ψυχής τους διάπλατα για να μοιραστούν το φως τους, μη φοβούμενοι ότι θα λειφτεί από το δικό τους.
Που μπορούσες να στηριχθείς στα λόγια τους, βλέποντας ότι οι δηλώσεις τους συμβαδίζουν με τις πράξεις τους. Που μπορούσες να έχεις απόλυτη εμπιστοσύνη και να νιώθεις ασφάλεια δίπλα τους. Που μπορούσες να εναποθέσεις τις ανησυχίες σου, ξέροντας ότι θα εισακουσθείς, βοηθώντας σε ότι σε απασχολούσε.
Που έβρισκαν λύσεις στα δύσκολα, ξεπερνούσαν τα κάθε λογής εμπόδια στο διάβα τους, χωρίς μεμψιμοιρία, χωρίς αναστολές.
Που άνοιγαν τα σπίτια και τις καρδιές τους διάπλατα και χαίρονταν με τα απλά και καθημερινά. Που έπιναν τη ζωή στο ποτήρι, ζούσαν σαν να μην υπάρχει αύριο, μονάχα τη στιγμή.
Κάποτε ήταν πλειοψηφία αυτοί οι άνθρωποι… Άνθρωποι με μπέσα και λόγο τιμής… Που πήγαν αυτοί οι άνθρωποι;;;
Από Stella
https://gynaikaeimai.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου