Η διήγηση ενός νεαρού γάλλου που μάχεται με τους κούρδους ενάντια στην Τουρκία
Αφού συμμετείχε στην απελευθέρωση της Raqqa από την κατοχή του Ισλαμικού Κράτους, ο Arnaud πολέμησε τις τελευταίες εβδομάδες εναντίον της Τουρκίας στη βόρεια Συρία
Il racconto di un giovane francese che combatte con i curdi contro la Turchia
Όταν μας απαντά στο τηλέφωνο, ο Arnaud (το όνομα είναι φανταστικό) – ένας νεαρός γάλλος μαχητής που στρατεύτηκε μαζί με τους κούρδους στη Συρία – έχει στη πλάτη του δώδεκα μέρες έντονων μαχών ενάντια στην τουρκική επίθεση στη Rojava, το όνομα που αποδόθηκε στο συριακό Κουρδιστάν. Εξαπολύθηκε μετά την ξαφνική απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων από τα τουρκοσυριακά σύνορα στις αρχές οκτωβρίου, η επίθεση που αποφασίστηκε από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ετοιμάζονταν επί μήνες και έχει ήδη αναγκάσει περίπου 300.00 αμάχους να εγκαταλείψουν τη συνοριακή περιοχή μέσα σε μία εβδομάδα.
Αποσπασμένος στη συνοριακή πόλη Serekaniye (αραβική Ras al-Ain Arab), ο Arnaud συμμετείχε στις μάχες προσπάθειας αντίστασης στις επιθέσεις του ισχυρού τουρκικού στρατού πλαισιωμένου από τις ισλαμιστικές ομάδες συμμάχους της Άγκυρας. Αφού ο Arnaud και οι σύντροφοί του στριμώχτηκαν από τον εχθρό στο τέλος της περασμένης εβδομάδας, έγινε διαπραγμάτευση κατάπαυσης του πυρός, επιτρέποντάς τους να εγκαταλείψουν την Serekaniye, ξεφεύγοντας από ένα σχεδόν βέβαιο θάνατο.
Αν ο Arnaud επέζησε το 2017 στην επίπονη ανακατάληψη της Raqqa από τα χέρια της οργάνωσης του Ισλαμικού Κράτους όπως και στη μάχη της Afrin που ξεκίνησε το 2018 (ένα καντόνι που κρατούσαν οι κούρδοι μέχρι την τουρκική επίθεση), αυτή τη φορά δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να βγει ζωντανός. Από τη Συρία μας μιλά με μια ήρεμη και γαλήνια φωνή και μας διηγείται για τις τελευταίες αυτές ημέρες, ενώ η Ρωσία και η Τουρκία πρόκειται να καταλήξουν σε μια συμφωνία που θα μπορούσε να θέσει υπό αμφισβήτηση την ίδια την ύπαρξη της Ροζάβα.
VICE: Μετά την Raqqa και την Afrin άφησες την Rojava. Αλλά επέστρεψες τον μάρτη. Ένιωθες ότι επρόκειτο να συμβεί κάτι;
Arnaud:Φανταζόμουν ότι θα είχαμε έναν πόλεμο με την Τουρκία. Αλλά δεν πίστευα ότι θα έρθει φέτος. Δεν περίμενα να ξεκινήσουν το χειμώνα, σκεφτόμουν ότι θα περίμεναν μέχρι το επόμενο καλοκαίρι. Αλλά ήμουν λίγο υπερβολικά αισιόδοξος.
Η αναγγελία της αμερικανικής υποχώρησης σε ξάφνιασε;
Όχι, υπό την έννοια ότι ποτέ δεν πιστεύαμε ότι οι ιμπεριαλιστές θα συνεχίσουν να μας στηρίζουν μακροπρόθεσμα. Πάνω απ ‘όλα, μας ξάφνιασε ότι μας άφησαν εντελώς χωρίς καμία πιθανότητα να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας. Θα περιμέναμε ότι θα είχαν εμποδίσει την Τουρκία να έχει πρόσβαση στον συριακό εναέριο χώρο. Χωρίς τη βοήθεια των drones ή των βομβαρδιστικών, πιστεύω ότι θα μπορούσαμε να αντισταθούμε στην τουρκική εισβολή. Δεν ήταν έτσι. Το μόνο που έκαναν οι αμερικανοί ήταν να αρνούνται επισήμως να γνωστοποιήσουν τις θέσεις μας στην Τουρκία. Super … Θεωρήσαμε επίσης ότι θα μας είχαν κρατήσει λίγο περισσότερο ενήμερους για τους χρόνους της απόσυρσής τους, απλά για να μπορέσουμε να προετοιμαστούμε. Τελευταία έκπληξη, δεν πιστεύαμε ότι η τουρκική εισβολή θα είχε επεκταθεί τόσο πολύ. Σφάλαμε νομίζοντας ότι η Τουρκία θα είχε επικεντρωθεί στην επίθεση στις πόλεις. Δεν νομίζαμε ότι θα έπρεπε να αντιμετωπίσουμε ένα τόσο υποστηριζόμενο σχέδιο νεο-οθωμανικής επέκτασης.
Που βρισκόσουν όταν ξεκίνησε η τουρκική επίθεση;
Τη στιγμή που ξεκίνησε, είχαμε ήδη βρεθεί στη Serekaniye από αρκετές ημέρες, διατηρούμενοι σε κατάσταση αναμονής. Την πρώτη μέρα των μαχών βρισκόμουν στο κέντρο της πόλης και επρόκειτο να αγοράσω την πρώτη μοτοσικλέτα της ζωής μου, ένα ημι-cross για να μετακινούμαι στο τραχύ έδαφος που περιβάλλει την πόλη. Ήμουν ικανοποιημένος, κατάφερα και να διαπραγματευτώ την τιμή. Οι πωλητές πήραν τη μηχανή για να την γεμίσουν και εκείνη την στιγμή είδα καταδιωκτικά στον ουρανό να κάνουν ένα είδος έκλειψης μεταξύ των συνόρων και ημών. Συνειδητοποίησα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Επιπλέον, τα καταδιωκτικά άφηναν πίσω τους ένα μεγάλο άσπρο ίχνος, το οποίο γενικά δεν συμβαίνει. Με έναν άλλο διεθνή εθελοντή σύντροφο αναρωτηθήκαμε αν οι αμερικανοί μας προειδοποιούσαν με αυτό τον τρόπο για την εισβολή ή αν οι τούρκοι είχαν αρχίσει να κάνουν τις αναγνωρίσεις τους. Στη συνέχεια τα αεροσκάφη πέρασαν και πάλι για ένα δεύτερο γύρο. Σε εκείνο το σημείο δεν θα μπορούσε να είναι πραγματικά κάτι καλό – κυρίως διότι ακούγονταν όλμοι να πέφτουν επάνω σε στρατιωτικές βάσεις έξω από την πόλη. Στον τρίτο γύρο των αεροσκαφών, οι πωλητές επέστρεψαν με τη μηχανή μου έχοντας γεμίσει το ρεζερβουάρ. Με τον σύντροφό μου ανεβήκαμε πάνω και φύγαμε γρήγορα, ενώ οι όλμοι συνέχιζαν να πέφτουν γύρω από την πόλη.
Που κατευθυνθήκατε;
Πήγαμε για να πάρουμε τα πράγματα μας στη μικρή βάση που είχαμε στο κέντρο της πόλης και στη συνέχεια βγήκαμε από την πόλη και πήγαμε σε καταφύγιο περιμένοντας οδηγίες. Μας είπαν ότι το καθήκον μας θα ήταν να διακόψουμε τις διαδρομές πρόσβασης μεταξύ της πόλης και των δυνάμεων του εχθρού για να αποτρέψουμε η πόλη να περικυκλωθεί από το νότο. Αλλά μέσα σε 48 ώρες η στρατηγική είχε αλλάξει, μας ζήτησαν να επιστρέψουμε στην πόλη επειδή υπήρχε ανάγκη καλών μαχητών. Χρειάζονταν ενισχύσεις επειδή ο εχθρός δεν είχε προσπαθήσει αρχικά να περικυκλώσει την πόλη από τη νότια πλευρά, αλλά απλώς περιορίστηκε να κινείται κατά μήκος των συνόρων για να επιτεθεί απευθείας στην πόλη.
Όταν άρχισε η μάχη πως αισθανόσουν;
Τις πρώτες δύο ημέρες των μαχών, όταν βρισκόμασταν έξω από την πόλη, ήμουν νευρικός. Οι όλμοι δεν έπεφταν πολύ μακριά από εμάς, όπως και οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί. Παρόλο που δεν ήμασταν εκτεθειμένοι σε άμεσες συγκρούσεις πεζικού, μας έρχονταν πληροφορίες για ομάδες εχθρών που κατάφεραν να διεισδύσουν και να πλησιάσουν κοντά μας. Ως αποτέλεσμα μείναμε τη νύχτα και ντυμένοι με πολιτικά ρούχα για να μπορούμε να πάμε στις κοντινές γειτονιές για να δούμε αν υπήρχε πράγματι διείσδυση ισλαμικών συμμοριών συμμάχων με την Τουρκία. Ήταν αρκετά εξαντλητικό να μην ξέρουμε τι μας περιμένει, να μην γνωρίζουμε ποιος ήταν φίλος και ποιος δεν ήταν. Επιπλέον ένα όχι μικρό μέρος του άμαχου πληθυσμού δεν συμπαθούσε απαραίτητα για εμάς και ήταν αρκετά ικανοποιημένο βλέποντας ότι η εισβολή ξεκίνησε. Ήξερα ότι είχαμε συντρόφους που μάχονταν ήδη μέσα στην πόλη, ένιωθα ένοχος επειδή δεν βρισκόμουν μαζί τους. Όταν είμαι έξω από τη δράση και όχι στην καρδιά της σύγκρουσης, νιώθω νευρικός.
Στη συνέχεια σας στείλανε στη πόλη…
Φτάσαμε στην πόλη με το πρώτο φως της αυγής και δύο ώρες αργότερα ήμασταν ήδη σε δράση. Αισθανόμουν απόλυτα ήρεμος και είπα ότι θα μείνω εκεί. Ξαφνικά όλα έγιναν πολύ έντονα. Την πρώτη μέρα ο εχθρός ήταν πολύ κοντά. Αλλά με την πρόοδο της εμπειρίας μου ως μαχητής στην Ροζάβα, έχω χάσει όλες τις μορφές άγχους κατά τη διάρκεια των μαχών. Νόμιζα ότι θα πεθάνω κατά τη διάρκεια αυτής της μάχης αλλά ήμουν ήρεμος. Ήρεμος όχι με μια έννοια παραίτησης ή αυτοκτονικού ενστίκτου. Αλλά γαλήνιος για το γεγονός πως δέχεσαι το αναπόφευκτο. Είχα αποδεχτεί την ιδέα να πεθάνω και σκεφτόμουν ότι ήταν ένας πολύ ευγενής τρόπος θανάτου – με μια συγκεκριμένη ποιότητα, αξία, όπως λένε. Δεν ήταν μια ιδέα που με τρόμαζε σε κάθε περίπτωση. Το γεγονός είναι ότι βγήκα από αυτό χωρίς ακόμη να έχω καταλάβει καλά καλά πώς επιβίωσα σε όλο εκείνο.
Όσον αφορά την ένταση η μάχη της Serekaniye είναι συγκρίσιμη με αυτό που είχες ζήσει μέχρι τότε;
Φαινόταν σαν ένας συνδυασμός μεταξύ Raqqa και Afrin, αλλά πολύ πιο έντονος. Πολέμησα για μια δωδεκάδα μέρες αναπαυόμενος μόνο για 24 ώρες. Ήταν ταυτόχρονα μια αστική σύγκρουση εκ του πλησίον όπως στην Raqqa και μια μάχη εξ αποστάσεως ενάντια σε τανκς και τεθωρακισμένα, όλο αυτό με εναέριους βομβαρδισμούς χειροβομβίδες και όλμους που έπεφταν επάνω μας όπως στην Afrin. Με τη διαφορά ότι οι αστικές μάχες ήταν ακόμα πιο κοντινές από ότι είχα δει στη Raqqa. Στη Serekaniye βρεθήκαμε σε ένα μέτρο απόσταση από τον εχθρό – δεν υπερβάλλω. Βρισκόμασταν στο ίδιο κτίριο μαζί τους, μόνο ένας τοίχος μας χώριζε. Μπορούσαμε να τους ακούμε να μιλούν, να αναπνέουν, να κατουρούν. Ήταν αρκετά ενοχλητικό-ανησυχητικό. Είχα βρει ένα μαχαίρι, το είχα επάνω μου και ήμουν διαρκώς σε ετοιμότητα.
Όταν τελικά βρεθήκατε τελείως περικυκλωμένοι μέσα σε λίγες μέρες μάθατε ότι είχε γίνει διαπραγμάτευση μιας κατάπαυσης του πυρός…
Οι σύντροφοι διοικητές μας είπαν ότι είχαν γίνει κάποιες συνομιλίες. Ελπίζαμε ότι κάποιος θα έρθει για να σώσει την κατάσταση ή τουλάχιστον να στηρίξει τη δράση μας. Αρχικά πιστεύαμε ότι θα κινηθούμε προς μια συμμαχία με το καθεστώς [της Συρίας]. Μια πολιτικά οδυνηρή συμμαχία, αλλά στρατιωτικά … γιατί όχι; Δεν μας ένοιαζε τίποτα. Ήμασταν σε μια τόσο εξοντωτική δυσκολία που ήμασταν έτοιμοι να δεχτούμε τα πάντα. Αργότερα, ακούσαμε να μιλούν γι αυτήν την κατάπαυση του πυρός και αναρωτηθήκαμε για ποιον λόγο: να μας επιτρέψουν να ξεκουραστούμε; ώστε να μπορέσουν να φτάσουν ενισχύσεις; Όχι, απλά να εγκαταλείψουμε την πόλη. Αυτό δεν το περιμέναμε.
Πώς συνέβη η εκκένωση της πόλης;
Οι διοικητές ήξεραν ότι ήμασταν αντίθετοι με την ιδέα αυτής της κατάπαυσης του πυρός που αποσκοπούσε στην έξοδο από την πόλη και ότι θα είχαμε προτιμήσει να πούμε: «Παραμένουμε». Για να αποφευχθεί αυτή η κάπως θυσιαστική πρωτοβουλία, οι διοικητές μας είπαν: «Ετοιμαστείτε, θα φύγετε για μια επιχείρηση. Πρόκειται για μια γενική επιχείρηση για να διώξουμε τον εχθρό έξω από την πόλη». Ξαφνικά, ήμασταν ενθουσιασμένοι από αυτή την ιδέα να πάρουμε πίσω την πόλη κτίριο προς κτίριο. Αλλά σύντομα όλα έγιναν ύποπτα επειδή μας είπαν να κατευθυνθούμε προς το παζάρι-il suk, μια φιλική περιοχή. Αναρωτηθήκαμε γιατί μας έστελναν εκεί. Δεν το συζητήσαμε πολύ διότι οι διοικητές μας είπαν να βιαστούμε και να υπακούμε. Φτάνοντας στον κεντρικό δρόμο της πόλης είδαμε δύο τεράστιες σειρές οχημάτων που μας περίμεναν. Μας είπαν να ανέβουμε. Ανεβήκαμε πάνω σε αυτά τα οχήματα πιστεύοντας ότι ήταν περίεργο. Να φύγουμε μηχανοκίνητα για να πραγματοποιήσουμε μια επιχείρηση ανακατάληψης της πόλης ήταν τρελό, θα μας είχαν εξολοθρεύσει. Δεν είχε κανένα νόημα, τότε συνειδητοποιήσαμε ότι υποχωρούσαμε και ότι αφήναμε την πόλη. Πράγματι, αυτό συνέβαινε.
Δίχως την κατάπαυση του πυρός, τι θα συνέβαινε σε σας;
Θα είχαμε πεθάνει. Είχαμε ακόμα αρκετά πυρομαχικά για να αντέξουμε μία ή δύο ημέρες το πολύ. Εάν δεν είχαμε στείλει ενισχύσεις πίσω από τις εχθρικές γραμμές για να τους επιτεθούμε, θα ήμασταν απόλυτα απομονωμένοι. Νομίζω ότι θα είχαμε πολεμήσει πολύ θαρραλέα μέχρι το θάνατο. Όλοι ήθελαν να μπούνε στη δράση, οπότε δεν ανησυχούσαμε.
Πιστεύεις ότι η έναρξη της σύγκρουσης με την Τουρκία θα είναι αιτία να αρχίσει ξανά ένα νέο κύμα αφίξεων από διεθνείς εθελοντές όπως τον καιρό του Ισλαμικού Κράτους;
Νομίζω πως ναι. Υπάρχουν πολλοί σύντροφοι που μας έχουν πει ότι θα ήθελαν να επιστρέψουν. Γνωρίζουμε επίσης νέους ανθρώπους που θα ήθελαν να έρθουν εδώ. Η άφιξη νέων διεθνών εθελοντών διευκολύνεται από το γεγονός ότι οι Πεσμεργκά του ιρακινού Κουρδιστάν δεν υποστηρίζουν την τουρκική εισβολή και μας έχουν πλησιάσει, ενώ πριν οι σχέσεις ήταν πολύ τεταμένες. Τα σύνορα τον προηγούμενο καιρό ήταν πραγματικά δύσκολο για κάποιον να τα περάσει. Αλλά τώρα είναι πολύ πιο άνετη η διέλευση από τα σύνορα, είναι πραγματικά απλό αυτή την περίοδο. Είναι κάτι πολύ θετικό. Κάθε διεθνής εθελοντής μπορεί να φτάσει στη Συρία από το Ιράκ. Είναι πολύ καλό για εμάς. Ελπίζω να μην είναι πολύ αργά.
Πιστεύεις ότι η Rojava εξακολουθεί να έχει μέλλον;
Η συμφωνία που υπεγράφη την τρίτη το βράδυ μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας περιπλέκει πολύ τα πράγματα. Η συμφωνία αυτή καθιερώνει μια ζώνη πλάτους 32 χιλιομέτρων κατά μήκος των συνόρων κάνοντας να αποσυρθούν οι δυνάμεις αυτοάμυνας και καταλαμβάνοντας την με τουρκικούς και ρωσικούς στρατούς. Δεν θα παραμείνει μεγάλο μέρος του εδάφους της Rojava, το οποίο αποτελείται κυρίως από εδάφη κοντά στα σύνορα. Περιμένουμε τώρα την επίσημη απάντηση των συριακών δημοκρατικών Δυνάμεων (FDS) [που υπερασπίζονται τη Ροζάβα και μάχονται κατά της Τουρκίας]. Όλοι εδώ σκέφτονται ότι θα προχωρήσουμε προς τον πόλεμο, ενώ η κουρδική κοινότητα στην Ευρώπη πιστεύει αντίθετα ότι θα προχωρήσουμε με διπλωματικά μέσα. Εγώ δεν έχω ιδέα.
Εάν εξεταστεί η επιλογή της ένοπλης σύγκρουσης, θα ήσουν έτοιμος να πάρεις μέρος;
Με λιγότερο ενθουσιασμό, είναι πολύ απογοητευτικό να σκεφτόμαστε ότι θα πολεμήσουμε για κάτι που σίγουρα σύντομα δεν θα υπάρχει πλέον. Αλλά νομίζω ότι μπορούμε να πολεμήσουμε ακόμη και χωρίς να ελπίζουμε απαραίτητα για μια νίκη. Μπορούμε να πολεμήσουμε μόνο και μόνο επειδή η ηθική μας υποχρεώνει να το πράξουμε. Σε ηθικό επίπεδο δεν έχω άλλη επιλογή παρά να είμαι πρόθυμος να πάω. Στην πραγματικότητα, για να επιβιώσω θα ήταν προτιμότερο να φύγω από την Ροζάβα αμέσως, αλλά πολιτικά θα ήταν πραγματικά καταδικαστικό. Κάποιοι σύντροφοι έχουν φύγει τις τελευταίες ημέρες και τις τελευταίες εβδομάδες επειδή πιστεύουν ότι η κατάσταση είναι πολύ θερμή. Εάν εγκαταλείψουμε τους φίλους μας όταν μπορούμε να τους βοηθήσουμε, νομίζω ότι δεν έχει νόημα να αποκαλούμαστε διεθνιστές. Δεν μπορούμε μόνο να ερχόμαστε εδώ να καταναλώσουμε την επανάσταση και τις θετικές της πτυχές. Η προσέλευση στην Rojava δεν είναι μια επαναστατική δράση από μόνη της. Πρέπει επίσης να παράγουμε κάτι εδώ και να δώσουμε τη δική μας συμβολή. Είναι λίγο σαν αυτό που συμβαίνει σε μια διαδήλωση στο δρόμο, στην πλατεία. Σε μια διαδήλωση στην πλατεία υπάρχει κάποιος που έρχεται για να κάνει τις συγκρούσεις αλλά δεν κάνει τίποτα για να προετοιμαστεί για την περίσταση ούτε για να διαχειριστεί τις πιθανές συνέπειες. Απλώς καταναλώνει το γεγονός. Θεωρώ ότι είναι πραγματικά γελοίο, μου φαίνεται μια μηδενιστική προσέγγιση, πολύ οπορτουνιστική και πολύ εγωκεντρική. Από σεβασμό και αλληλεγγύη προς τους συντρόφους, αν και θα είχα να κάνω πολλές κριτικές στο κουρδικό κίνημα, νομίζω ότι πρέπει να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε μαζί τους.
Ακόμη και αν η επιστροφή σου συμβεί αργότερα, σκέφτεσαι ποτέ τις νομικές επιπλοκές που θα συνεπάγεται αυτό;
Σκεφτόμαστε γι ‘αυτό. Αλλά αυτή η σκέψη δεν μας κρατά πίσω, δεν μας φρενάρει. Είναι σίγουρα παράνομο να αγωνιζόμαστε εναντίον ενός στρατού του ΝΑΤΟ [του οποίου η Τουρκία είναι μέλος], αλλά η ηθική διάσταση για εμάς είναι πρωταρχική. Επιπλέον, είναι δύσκολο για ένα ευρωπαϊκό κράτος να αποδείξει ότι πολεμήσαμε εναντίον ενός στρατού του ΝΑΤΟ. Πρέπει να αποδείξουν ότι ήμασταν εκεί, ότι πολεμήσαμε εναντίον των τούρκων στρατιωτών και όχι εναντίον των συμμάχων τους ισλαμικών συμμοριών. Μέχρι να έχουν επίσημες αποδείξεις, θα είναι δύσκολο γι ‘αυτούς.
Αλλά υποθέτω ότι αυτού του είδους συνέντευξη περιπλέκει λίγο την κατάστασή σου…
Η κατάστασή μου επιδεινώνεται, αλλά πιστεύω ότι κάποιος πρέπει να μιλήσει για τα πράγματα που συμβαίνουν εδώ, αλλιώς κανείς δεν θα το κάνει.
Da Vice Francia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου