Η μέρα που αρχίζεις να ζεις…

Δημοσιεύτηκε από τον/την gynaikaeimai στις Οκτώβριος 15, 2019

Εκείνη… Εκείνη διψούσε να ζήσει την κάθε στιγμή. Όλα είχαν ψυχή γύρω της. Από τα πιο μικρά και ασήμαντα, μέχρι τα πιο μεγάλα της ζωής. Ήξερε ότι η κάθε στιγμή έχει σημασία.

Όχι, δεν ήταν αθεράπευτα ρομαντική, ούτε η ζωή της ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα. Δεν ζούσε σε ροζ συννεφάκι. Ήταν οι απώλειες, που της το έμαθαν αυτό. Αυτές οι άδικες απώλειες, που όσο και να προσπαθείς να βρεις απάντηση στα «γιατί» τους, δεν υπάρχει καμία που να μπορεί να γαληνέψει την ψυχή…

Ήταν Τρίτη 8 το πρωί όταν έλαβε ένα αναπάντεχο τηλεφώνημα.
-Που είσαι χαμένη; Θα πιούμε κανένα καφέ;
-Τέτοια ώρα εσύ δεν ξυπνάς ποτέ! Είσαι καλά; του απάντησε
-Χαχαχα! Όλα καλά! Τακτοποιώ κάτι δουλειές. Όταν σχολάσεις, βρισκόμαστε για καφέ; Κατά τις 4;

Ήταν πολύ κουρασμένη, αλλά είχαν μέρες να βρεθούν και ήθελε να τον δει. Η ώρα είχε πάει 15:30 και εκείνη μόλις είχε φύγει από την δουλειά για να τον συναντήσει, όταν χτύπησε το κινητό της.

-Είσαι στη δουλειά;
-Καλώς την! Όχι είμαι στο δρόμο.
-Βρες κάπου να κάτσεις… Έχω κάτι να σου πω…
-Με κάνεις να ανησυχώ! Τι έγινε;
-Ο Νάσος… Έφυγε…
-Κάποιος σου κάνει πλάκα! Πριν λίγες ώρες μιλήσαμε κ σε λίγο θα βρεθούμε για καφέ!
-Πριν 10 λεπτά μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο… Έχει φύγει…

Δεν μπορεί! Ο Νάσος έκανε συχνά τέτοια αστεία! Καλεί στο κινητό του. Ξανά και ξανά, χωρίς ανταπόκριση… Ο Νάσος είχε φύγει. Είχε φύγει και εκείνη δεν συγχώρεσε ποτέ τον εαυτό της, που δεν είχε βρει χρόνο να βρεθούν νωρίτερα.

Αυτή ήταν η μέρα που ξαναγεννήθηκε και άρχισε να ζει. Ήταν η μέρα που υποσχέθηκε στον εαυτό της ότι δεν θα αναβάλλει τίποτα και κάθε μέρα που ξυπνάει θα τη ζει σαν να μην υπάρχει αύριο.

Είχε μεγαλώσει σε μια μικρή πόλη. Είχε μάθει να ζει με τα «πρέπει» και με το τι θα πει ο κόσμος. Όχι όμως τώρα. Τώρα ήξερε τι ήθελε. Ήξερε ότι δεν την ενδιέφερε τι θα πει ο κόσμος. Η ζωή ήταν δική της! Ο κόσμος ας ζούσε την δική του!

Από Gypsy soul

https://gynaikaeimai.com/