Χωρισμένη μαμά
Χωρισμένη μαμά της διπλανής πόρτας… Αγωγές, δικαστικοί κλητήρες, διαζύγιο, αναγκαστική αλλαγή οικογενειακής στέγης και δύο παιδιά.
Δεν γνωρίζω να χωρίζει κανείς, επειδή απλά σηκώθηκε ένα πρωί και δεν ήξερε τι να κάνει και είπε «Τι να κάνω μωρέ σήμερα για να έχει ενδιαφέρον η μέρα μου; Ας χωρίσω!» Ένας χωρισμός επέρχεται μετά από πολύ πόνο, μετά από σημαντικά θέματα που δεν μπορούν να επιλυθούν, μετά από έλλειψη ασφάλειας και εμπιστοσύνης, μετά από αβεβαιότητα κοινής πορείας και επικοινωνίας με τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου.
Αποφασίζεις να χωρίσεις, όταν δεν υπάρχει πια ελπίδα για αυτήν την σχέση, δεν υπάρχουν προοπτικές για ένα κοινό μέλλον. Χωρίζεις όταν έχεις προσπαθήσει τα πάντα για να σώσεις ότι μπορείς, με κάθε δυνατό τρόπο και κόπο κοιτάζοντας κατάματα τον εαυτό σου στον καθρέπτη, όντας εντάξει με την συνείδηση σου ότι έχεις κάνει το καλύτερο δυνατό για να σώσεις αυτό το γάμο.
Ένας χωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος, ένα πένθος. Είναι η στιγμή που αλλάζει όλος σου ο μικρόκοσμος, κλονίζεται η βάση σου, το «είναι» σου. Χρειάζεσαι χρόνο, ώσπου να βρεις τα πατήματα σου, να βάλεις νέα θεμέλια και να μπορέσεις να καθορίσεις εκ νέου την ζωή σου. Το φορτίο μεγάλο και οι σχέσεις με τους γύρω ταλαντεύονται και αφήνεσαι μόνη ξαφνικά να παλέψεις για την καθημερινή επιβίωση.
Υπάρχουν άνθρωποι που εξαφανίζονται από δίπλα σου, οι οικογενειακοί φίλοι που αποχωρούν γιατί δεν θέλουν να πάρουν θέση σε κανένα «στρατόπεδο», αγνοώντας ότι ένας χωρισμός θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα, οποιαδήποτε στιγμή. Υπάρχουν αυτοί που θα ήθελαν να κάνουν αυτό που έκανες εσύ, απλά δεν είναι έτοιμοι προφανώς να το διαχειριστούν. Υπάρχουν και εκείνοι που απομακρύνονται γιατί μια χωρισμένη μπορεί να τους επηρεάσει ή και να τους… ξελογιάσει.
Είναι λυπηρό πραγματικά να είσαι χωρισμένη και να έχεις εκτός των άλλων να διαχειρίζεσαι και τέτοιες προκαταλήψεις από τον περίγυρο, αντί να σε στηρίζουν. Όταν κάποια γυναίκα χωρίζει, χρειάζεται συμπαράσταση, υποστήριξη, αποδοχή.
Δεν δίνει δικαίωμα και βρίσκεται εκτεθειμένη. Μιλάει και παρεξηγείται. Με την πάροδο του χρόνου αντί να ανοίγεται, κλείνεται. Δεν επιτρέπεται να είναι ο εαυτός της, χωρίς λογοκρισία. Έχει απλά την φωτεινή ταμπέλα της χωρισμένης, που την ακολουθεί παντού σαν αναπόσπαστο κομμάτι της πια.
Τα μέτωπα που αντιμετωπίζει μια χωρισμένη μαμά είναι πολλά. Το οικονομικό, το άγχος της καθημερινής επιβίωσης, το μέλλον της διαβίωσης των παιδιών της, το πρακτικό του νοικοκυριού, το διάβασμα των παιδιών, οι μετακινήσεις, τα εξωσχολικά, οι αρρώστιες τους, η θέσπιση των ορίων τους με τα νέα δεδομένα, το φιλικό περιβάλλον που συνήθως την κατακρίνει για τις επιλογές της, την ίδια της την ψυχολογία, αλλά το πιο δύσκολο, τη σωστή διαχείριση της ψυχολογίας των παιδιών, κυρίως όταν τα παιδιά βρίσκονται κάπου στη μέση και κάνουν τραμπάλα μεταξύ των δύο γονιών, είτε άθελα είτε ηθελημένα… Τι να εξηγήσεις και τι να πεις; Ανοίγεις απλά τις φτερούγες σου και τους προσφέρεις την απεριόριστη αγάπη και συμπόνια σου, μιας και τα παιδιά είναι τα μοναδικά αθώα θύματα σε τέτοιες καταστάσεις.
Μετά το διαζύγιο, επαναπροσδιορίζεσαι αναγκαστικά λόγω των γεγονότων και των νέων δεδομένων ως μαμά, ως γυναίκα, ως ύπαρξη, ως μονογονεϊκή οικογένεια. Εξελίσσεσαι σε έναν σούπερ ήρωα με πολλαπλούς καθημερινούς ρόλους και άθλους. Έναν σούπερ ήρωα, που κάποια βράδια όταν όλα έχουν ησυχάσει, επιτρέπει για λίγο στον εαυτό της να νιώσει… όπως ένας απλός άνθρωπος!
Από Stella
https://gynaikaeimai.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου