Μες την νύχτα και ως την χαραυγή
Περασμένα μεσάνυχτα… λίγο ακόμη και θα χαράξει η ημέρα Κυριακή!
“..Ησύχασε, καρδιά μου, ησύχασε ως την χαραυγή.
Γιατί όποιος υπομονετικά περιμένει το πρωινό, θα το χαιρετήσει με δύναμη, κι όποιος αγαπά το φως, θα αγαπηθεί από αυτό.
Ησύχασε, καρδιά μου κι άκουσε τα λόγια μου..”
Γιατί όποιος υπομονετικά περιμένει το πρωινό, θα το χαιρετήσει με δύναμη, κι όποιος αγαπά το φως, θα αγαπηθεί από αυτό.
Ησύχασε, καρδιά μου κι άκουσε τα λόγια μου..”
Kahlil Gibran
Η αποκάλυψη
Όταν η νύχτα έγινε βαθιά κι ο ύπνος άπλωσε το μανδύα του πάνω στην όψη της γης, άφησα το κρεβάτι μου κι έφυγα για τη θάλασσα, λέγοντας στον εαυτό μου:
Η θάλασσα ποτέ δεν κοιμάται κι η ξαγρύπνια της φέρνει παρηγοριά στην άυπνη ψυχή.
Όταν έφτασα στην ακτή, η ομίχλη είχε κιόλας κατέβει από τις βουνοκορφές και σκέπασε τον κόσμο σαν το πέπλο που σκεπάζει το πρόσωπο μιας παρθένας.
Η θάλασσα ποτέ δεν κοιμάται κι η ξαγρύπνια της φέρνει παρηγοριά στην άυπνη ψυχή.
Όταν έφτασα στην ακτή, η ομίχλη είχε κιόλας κατέβει από τις βουνοκορφές και σκέπασε τον κόσμο σαν το πέπλο που σκεπάζει το πρόσωπο μιας παρθένας.
Και στάθηκα ατενίζοντας τα κύματα κι αφουγκραζόμουν το τραγούδι τους και στοχαζόμουνα τη δύναμη που βρίσκεται πίσω τους – τη δύναμη που ταξιδεύει με τη θύελλα και ξεσπάει με το ηφαίστειο, που χαμογελάει με τα γελαστά λουλούδια και φτιάχνει μελωδίες με τα κελαρυστά ρυάκια. Ύστερα από λίγο γύρισα το βλέμμα μου, και να! Ξεδιάκρινα τρεις μορφές να κάθονται στο βράχο εκεί κοντά μου και είδα την ομίχλη που τις σκέπαζε, και όμως δεν τις έκρυβε.
Αργά βημάτισα προς το βράχο τους, σαν να με τραβούσε μια δύναμη άγνωστη. Λίγα βήματα πιο πέρα στάθηκα και τις ατένισα, γιατί ο τόπος ήταν μαγεμένος κι η μαγεία αυτή πέτρωνε τη θέληση μου και δυνάμωνε την περιέργεια μου. Εκείνη τη στιγμή η μια μορφή σηκώθηκε και με φωνή που αντηχούσε σαν να ερχόταν από της θάλασσας τα βάθη, είπε:
Ζωή χωρίς αγάπη είναι σαν δέντρο χωρίς ανθούς και καρπούς, κι η αγάπη χωρίς ομορφιά είναι σαν τα λουλούδια χωρίς άρωμα, σαν φρούτα δίχως σπόρους. Ζωή, αγάπη και ομορφιά είναι τρεις οντότητες σε μια και μοναδική, ελεύθερη κι απεριόριστη και δεν γνωρίζουν ούτε αλλαγές ούτε χωρισμό. Αυτά είπε και ξανακάθισε στη θέση της.
Ζωή χωρίς αγάπη είναι σαν δέντρο χωρίς ανθούς και καρπούς, κι η αγάπη χωρίς ομορφιά είναι σαν τα λουλούδια χωρίς άρωμα, σαν φρούτα δίχως σπόρους. Ζωή, αγάπη και ομορφιά είναι τρεις οντότητες σε μια και μοναδική, ελεύθερη κι απεριόριστη και δεν γνωρίζουν ούτε αλλαγές ούτε χωρισμό. Αυτά είπε και ξανακάθισε στη θέση της.
Μετά σηκώθηκε η δεύτερη μορφή και με φωνή που αντηχούσε σαν το βουητό του καταρράχτη, είπε: ζωή χωρίς επανάσταση είναι σαν τις εποχές του χρόνου που δεν έχει άνοιξη. Κι η επανάσταση χωρίς το δίκιο της είναι σαν τη νεροπηγή σε ξεραμένη κι άγονη έρημο. Ζωή, επανάσταση και δίκαιο είναι τρεις οντότητες σε μια μοναδική και σε αυτές δεν υπάρχει ούτε αλλαγή χρώματος ούτε χωρισμός. Αυτά είπε και ξανακάθισε στη θέση της.
Μετά σηκώθηκε η τρίτη μορφή και με φωνή που αντηχούσε σαν τη βροντή του κεραυνού, είπε: ζωή χωρίς ελευθερία είναι σαν σώμα χωρίς πνεύμα. Κι η ελευθερία χωρίς περίσκεψη είναι σαν συγχυσμένο πνεύμα. Ζωή, ελευθερία και περίσκεψη είναι τρεις οντότητες σε μιαν αιώνια και μοναδική που ποτέ τους δε χάνονται ούτε πεθαίνουν.
Τότε, σηκώθηκαν κι οι τρεις μαζί και, με φωνή γεμάτη μεγαλοπρέπεια και δέος, είπαν:
Η αγάπη κι όλα όσα γεννάει,
Η επανάσταση κι όλα όσα δημιουργεί,
Η ελευθερία και όλα όσα πλάθει,
Αυτά τα τρία είναι οι όψεις του θεού…..
Κι ο θεός είναι ο άπειρος νους του κόσμου, του περιορισμένου και του αντιληπτού.
Η αγάπη κι όλα όσα γεννάει,
Η επανάσταση κι όλα όσα δημιουργεί,
Η ελευθερία και όλα όσα πλάθει,
Αυτά τα τρία είναι οι όψεις του θεού…..
Κι ο θεός είναι ο άπειρος νους του κόσμου, του περιορισμένου και του αντιληπτού.
Μετά ακολούθησε σιωπή, γεμάτη από το φτερούγισμα αοράτων φτερών και το τρεμούλιασμα αιθέριων σωμάτων. Κι εγώ έκλεισα τα μάτια μου κι αφουγκραζόμουν την ηχώ των λόγων που είχα ακούσει.
Όταν άνοιξα τα μάτια μου, είδα μόνο τη θάλασσα που κρυβόταν κάτω από ένα σεντόνι ομίχλης και πλησίασα στο βράχο με τις τρεις μορφές, αλλά δεν είδα παρά μόνο μια στήλη από θυμίαμα λιβανωτό που ανέβαινε προς τον ουρανό.
Είναι το παραπάνω ένα κείμενο με τον τίτλο “ Η αποκάλυψη” που αποδίδεται στον Χαλίλ Γκιμπράν (Kahlil Gibran) και το άντλησα, όπως και τα άλλα αποσπάσματά του από το “ Ησύχασε καρδιά μου”τα οποία και παραθέτω από την σελίδα του King Biscuit Man
“ ..Κοίτα, καρδιά μου, η αυγή ήρθε.
Μίλα, τώρα, αν έχεις ακόμη τη δύναμη των λέξεων.
Κοίτα, καρδιά μου, τη λιτανεία του πρωινού.
Η σιωπή της νύχτας δεν ξύπνησε μέσα σου βαθιά ένα τραγούδι για να υποδεχτείς την χαραυγή;
Κοίτα το πέταγμα των περιστεριών και των κοτσυφιών πάνω από την κοιλάδα.
Το δέος της νύχτας δε σου δυνάμωσε τα φτερά για να πετάξεις μαζί τους;
Κοίτα τους βοσκούς που βγάζουν τα κοπάδια τους από τα μακριά,
Οι σκιές της νύχτας δε σου δυνάμωσαν τον πόθο να πας κι εσύ μαζί τους στα πράσινα λιβάδια;
Σήκω καρδιά μου. Σήκω και προχώρα μαζί με το πρωινό…”
Μίλα, τώρα, αν έχεις ακόμη τη δύναμη των λέξεων.
Κοίτα, καρδιά μου, τη λιτανεία του πρωινού.
Η σιωπή της νύχτας δεν ξύπνησε μέσα σου βαθιά ένα τραγούδι για να υποδεχτείς την χαραυγή;
Κοίτα το πέταγμα των περιστεριών και των κοτσυφιών πάνω από την κοιλάδα.
Το δέος της νύχτας δε σου δυνάμωσε τα φτερά για να πετάξεις μαζί τους;
Κοίτα τους βοσκούς που βγάζουν τα κοπάδια τους από τα μακριά,
Οι σκιές της νύχτας δε σου δυνάμωσαν τον πόθο να πας κι εσύ μαζί τους στα πράσινα λιβάδια;
Σήκω καρδιά μου. Σήκω και προχώρα μαζί με το πρωινό…”
Kahlil Gibran
Καλό Ξημέρωμα!
Μια Κυριακή με ομορφιά για όλους!
Και, Καλό μας μήνα !!!
Η πρώτη του καυτού του μήνα του Αυγούστου είναι εδώ!
Η πάνω ασπρόμαυρη φωτογραφία απεικονίζει τον μεγάλο ωκεάνιο δρόμο γνωστό με το όνομα “ ΟΙ δώδεκα Απόστολοι” στην ΩκεανίαΤο video εμπεριέχει μια σπάνια παλιά του 1950 ηχογράφηση των τριών επί μέρους μουσικών κομματιών
1. De l’aube à midi sur la mer
2. Jeux de vagues
3. Dialogue du vent et de la mer
2. Jeux de vagues
3. Dialogue du vent et de la mer
από το συνολικό μουσικό έργο La Mer (1905) του συνθέτη Claude Debussy (1862-1918) αποδοσμένη από την Τσέχικη Φιλαρμονική με τον πιανίστα Sviatoslav Richter
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου