ΤΑ… «ΚΛΕΙΔΙΑ»
03ΟΚΤ.
Σκέφτομαι ότι το μέσα μας, το έχουμε γεμίσει με ερμάρια (ντουλαπάκια), συρταράκια, κουτιά αποθήκευσης, όπου κλείνουμε ό,τι θαυμάσαμε, ό,τι αγαπήσαμε, ό,τι ζήσαμε γενικώς και επομένως θέλουμε να θυμόμαστε.
Όλα καλά.
Υπάρχουν όμως κι αυτά, που μέσα τους κλείνουμε όσα θέλουμε να ξεχάσουμε…
Εκεί είναι το πρόβλημα. Τα «ντουλαπάκια», τα «συρτάρια», τα «κουτιά», που έχουν… ζόρικο περιεχόμενο. Για όλα όμως, υπάρχουν λύσεις. Να, τι κάνεις:
Μια μέρα, που είσαι μόνος (η) στο σπίτι (χρειάζεται ησυχία και περισυλλογή το θέμα) κλείνεις κουρτίνες και τηλέφωνα, μαζεύεις όλα αυτά τα… ζόρικα «ντουλαπάκια» κοντά σου, τα ανοίγεις για τελευταία φορά (μια τελευταία… φρίξη, θα την αντέξεις), βγάζεις τις ταμπελίτσες με τα… ανδρικά (ή γυναικεία) ονόματα, που βρίσκονται πάνω τους, τις πετάς μέσα στο ντουλαπάκι, το κλείνεις οριστικά πια και… καταπίνεις τα κλειδιά…
Ok, ok… μια «βαρυστομαχιά», έως και… «πεθαμενιά», πάντα ακολουθεί αυτές τις πράξεις.
Όμως, δεν θα την έχεις πάντα, ούτε τα «κλειδιά» θα μείνουν μέσα σου για πάντα.
Πέπτονται… πιστέψτε με… το έχω κάνει και ξέρω…
—————–
Φιλιά βρε…
Όλα καλά.
Υπάρχουν όμως κι αυτά, που μέσα τους κλείνουμε όσα θέλουμε να ξεχάσουμε…
Εκεί είναι το πρόβλημα. Τα «ντουλαπάκια», τα «συρτάρια», τα «κουτιά», που έχουν… ζόρικο περιεχόμενο. Για όλα όμως, υπάρχουν λύσεις. Να, τι κάνεις:
Μια μέρα, που είσαι μόνος (η) στο σπίτι (χρειάζεται ησυχία και περισυλλογή το θέμα) κλείνεις κουρτίνες και τηλέφωνα, μαζεύεις όλα αυτά τα… ζόρικα «ντουλαπάκια» κοντά σου, τα ανοίγεις για τελευταία φορά (μια τελευταία… φρίξη, θα την αντέξεις), βγάζεις τις ταμπελίτσες με τα… ανδρικά (ή γυναικεία) ονόματα, που βρίσκονται πάνω τους, τις πετάς μέσα στο ντουλαπάκι, το κλείνεις οριστικά πια και… καταπίνεις τα κλειδιά…
Ok, ok… μια «βαρυστομαχιά», έως και… «πεθαμενιά», πάντα ακολουθεί αυτές τις πράξεις.
Όμως, δεν θα την έχεις πάντα, ούτε τα «κλειδιά» θα μείνουν μέσα σου για πάντα.
Πέπτονται… πιστέψτε με… το έχω κάνει και ξέρω…
—————–
Φιλιά βρε…
https://silia.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου