Περί τόλμης
Χρόνια τώρα, περαστική ανάμεσα σε γνωστούς και αγνώστους. Θαμμένα θέλω, αναρίθμητα πρέπει και καταπιεσμένες επιθυμίες. Μια καθημερινή φυλακή, προσκυνώντας τους δήθεν φίλους και συγγενείς. Συμβιβασμένη σε μια ζωή που δεν σου ανήκει, που δεν υπάρχεις πουθενά ουσιαστικά εσύ.
Θέλει δύναμη να συνειδητοποιήσεις τι πραγματικά έχει συμβεί και να αφεθείς να δεις τον εαυτό σου να σε αποζητά εκεί, παρατημένο σε μια γωνιά. Να εκλιπαρεί για τη δική σας αγκαλιά.
Θέλει κουράγιο να ξυπνήσεις ένα πρωί, να κλάψεις, να λυγίσεις, να ουρλιάξεις, να αδειάσεις, να πενθήσεις, να αγκαλιάσεις τα σκοτάδια σου και να επιλέξεις πια το φως.
Θέλει θάρρος να ορθώσεις το ανάστημά σου και να αντισταθείς. Να τα αλλάξεις όλα, να μην αφήσεις τίποτα στο διάβα σου, να τα γκρεμίσεις, να τα διαλύσεις και να τα ξαναχτίσεις από την αρχή.
Θέλει τόλμη να μην συμβιβαστείς.
Θέλει κότσια να μην συνεχίζεις να χωρίζεις τον εαυτό σου από εσένα…
Από Stella
https://gynaikaeimai.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου