Ο καπιταλισμός πυρπολεί τη ζωή

 

Η Σιβηρία καίγεται, η Αλάσκα καίγεται, στην Πορτογαλία και στην Καλιφόρνια φωτιές, ο ευρωπαϊκός βορράς φλέγεται από έναν πρωτοφανή καύσωνα, οι παγετώνες λιώνουν, κι όμως ο άνθρωπος του οποίου η ζωή νοηματοδοτείται από το κέρδος, ο έμπορος όπλων, ο χρυσοκάνθαρος της Ουάσιγκτον επιμένει πως δεν υφίσταται θέμα κλιματικής αλλαγής. Αλλά δεν είναι ο μόνος. Μαζί του είναι ένας ολόκληρος πολιτισμός, είναι ο πολιτισμός της υπερεκμετάλλευσης της φύσης, είναι ο άνθρωπος που δεν ακούει τις εσωτερικές ροές των φυτών, τα κελαηδίσματα των πουλιών, που δεν μυρίζει μυρωδιές σωμάτων και αρώματα λουλουδιών, που οι αισθήσεις και τα αισθήματά του έχουν ακρωτηριασθεί. Είναι ο άνθρωπος της βίας και του πολέμου όλων εναντίον όλων, είναι ο άνθρωπος του «Εγώ Όλος ο Κόσμος» του Κάφκα, είναι ο άνθρωπος του Μακιαβέλι, είναι ο ναζί και ο φασίστας της κάθε μέρας, είναι ο άνθρωπος της μεγασυσσώρευσης και του κέρδους αλλά και ο μικροκαταφερτζής, είναι ο υδραυλικός που συνάντησα προχθές και ο οποίος αν και έχει βγάλει μόνο το δημοτικό, είναι γνώστης της ιστορίας καθότι αρχαιοκάπηλος. Είναι οι λογής «νοικοκυραίοι-κάπηλοι» που ενδημούν παντού. Είναι ο φονικός πολιτισμός του «έλα μωρέ». Είναι οι «κύριοι/ες της ιδιοτελούς κριτικής» για τους 100 νεκρούς αλλά που δεν τους καίγεται καρφί για τα εκατομμύρια και τα δισεκατομμύρια ανθρώπων, που πεθαίνουν, για τον πλανήτη ολόκληρο, που χάνεται.

Είναι οι γεωπολιτικοί παίκτες, που κερδοσκοπούν, στην Αφρική και στη Μέση Ανατολή, σκοτώνοντας χιλιάδες ανθρώπους, με τον ίδιο τρόπο που ο έμπορος ψεύτικων σωσιβίων στέλνει μικρά παιδιά στο βυθό του Αιγαίου. Γι’ αυτό λέω ότι η ιδέα του καπιταλισμού είναι πλέον αυτοκτονική, καθώς οδηγεί στην ολοκληρωτική οικολογική, πολιτισμική και ανθρωπιστική καταστροφή. Ο κίνδυνος να έχουμε την εξαφάνιση της ζωής και τη ρήξη της ιστορικής συνέχειας της ανθρωπότητας έτσι όπως αυτή υφίσταται σήμερα είναι πλέον απόλυτα ορατός. Γι’ αυτό αν θέλουμε να κάνουμε κάτι ουσιαστικό για τις επόμενες γενιές είναι να ξεσηκωθούμε με τέτοιο τρόπο ώστε να αναγκάσουμε τους παγκόσμιους και τους εθνικούς καταστροφείς να δεχτούν ότι το κέρδος δεν είναι πάνω από τη ζωή. Ανυπακοή, λοιπόν, απ’ όλους και παντού. Ανυπακοή στο μεγάλο αλλά και στο μικρό, καθημερινό φασισμό. Ανυπακοή στους «πάνω» που σκοτώνουν τη ζωή, αλλά ανυπακοή και στον κακό μας εαυτό, στους «κάτω» που σκέφτονται σαν τους «πάνω». Αλλά η ανυπακοή είναι η άρνηση στο παλιό -είναι η άρνηση του φονικού καπιταλισμού- χωρίς να προτείνει κάτι νέο. Γι’ αυτό η μετάβαση θα είναι οδυνηρή, καθώς βεβαιότητες στις εποχές μεταξύ των εποχών δεν υπάρχουν. Δεν υπάρχουν δρόμοι, αφού τους κλείσαμε. Γι’ αυτό πρέπει να δημιουργήσουμε νέους.

Ή θα υπάρξει, λοιπόν, ένα ευρωπαϊκό και παγκόσμιο κίνημα που δεν θα αμύνεται απλώς αλλά και θα προτείνει, αντιπαραθέτοντας ένα νέο είδος ανθρώπου στον σημερινό εγωτικό κανίβαλο, ή η σημερινή κίνηση του καπιταλισμού προς την άβυσσο, θα συνεχιστεί αδιατάρακτα. Με άλλα λόγια, χρειαζόμαστε ένα παγκόσμιο κίνημα της διευρυμένης πολιτικής και κοινωνικής «οικολογίας», που θα σημάνει την επανένταξη του ανθρώπου στη Φύση και τη φύση του καθώς και ένα περιβαλλοντικό όριο στη συσσώρευση.

ARTI news

Δημοσιεύτηκε από τον χρήστη selana

https://anhsyxia.wordpress.com/