Περί φόβου
Μαύρα πουλιά έχουν κουρνιάσει στην ψυχή μου. Οι σκέψεις στροβιλίζουν το μυαλό μου. Ταράσσεται το μέλλον μου και ουρλιάζει το παρόν μου! Χάνω τον κόσμο μέσα στη ζάλη της απουσίας σου και ψάχνω για το φως μου.
Το σκοτάδι καταλαμβάνει όλο και περισσότερο χώρο μέσα μου, με το αραχνοΰφαντο πέπλο του να καλύπτει το εγώ μου. Τη μια χάνομαι και ταξιδεύω στο όνειρο, την άλλη πέφτω με φόρα και κατρακυλώ στην άβυσσο της ψυχής μου.
Η απογοήτευση έχει κουρνιάσει πλάι μου και με κοιτά. Μου σκίζει τα σωθικά. Μου μπλαβίζει τα όνειρα, τις ελπίδες, τον ίδιο μου τον εαυτό.
Φοβάμαι το αύριο, δεν ξέρω τι θα φέρει. Φοβάμαι, γιατί κανείς δεν μου χει δώσει τόσα. Φοβάμαι γιατί κανείς δεν με κατανόησε όπως εσύ. Κανείς δεν με αποδέχτηκε έτσι ως τώρα. Φοβάμαι αυτά που δεν βλέπω και αυτά που νομίζω ότι βλέπω. Φοβάμαι τις φρούδες ελπίδες. Φοβάμαι που μπήκες τόσο εύκολα μέσα μου. Φοβάμαι ότι θα χάσω εμένα μέσα σε εσένα… φοβάμαι… τρομάζω…
Από Stella
https://gynaikaeimai.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου