Gaudeamus igitur
https://youtu.be/Tv7oEdlDZ88
/P008_Gaudeamus.jpg)
Ο Gaudeamus Igitur ("Alegrémonos pués") είναι ένα φοιτητικό τραγούδι από έναν ανώνυμο συγγραφέα. Στην πραγματικότητα ονομάστηκε De brevitate vitae ("Για τη συντομία της ζωής") και αρχικά τραγούδησε στα γερμανικά πανεπιστήμια στα μέσα του 18ου αιώνα. Αν και οι στίχοι του δεν είναι πολύ ακαδημαϊκοί, τα περισσότερα από τα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια το παίρνουν συνήθως ως τον δικό τους ύμνο, το τραγουδούν στα μεγάλα ακαδημαϊκά θέματα. Ωστόσο, πολλές χορωδίες ερμηνεύουν μόνο μερικές εκατοντάδες, καθώς μερικοί άλλοι δεν είναι πολιτικά σωστοί, όπως αυτοί που λένε
"Vivant omnes virgines,
easy, formosae
vivant et mulieres
tenerae, amables
bonae, laboriosae" στροφή που δεν χρειάζεται μετάφραση.
easy, formosae
vivant et mulieres
tenerae, amables
bonae, laboriosae" στροφή που δεν χρειάζεται μετάφραση.
Κανείς δεν γνωρίζει την ακριβή προέλευση ή το όνομα του συνθέτη. Πιστεύεται ότι η μουσική είναι από τον Johann Cristian Grüntaus (1717) και ξαναγράφηκε το 1781 από τον Christian Wilhelm Kindleben, ευαγγελικό θεολόγο (Βερολίνο 1748-Δρέσδη 1785). 
Η επιστολή θα μπορούσε να είναι από τον δέκατο τρίτο αιώνα, βασισμένη σε ένα λατινικό χειρόγραφο του 1267 που βρέθηκε στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Παρισιού. Τα λόγια μερικών στίχων είναι σχεδόν πανομοιότυπα, αν και η έκφραση "gaudeaumus igitur" δεν εμφανίζεται. Υπάρχει μουσική στο χειρόγραφο αλλά δεν έχει καμία ομοιότητα με τη μελωδία που γνωρίζουμε.
Μια γερμανική μετάφραση όλων των στίχων έγινε γύρω στο 1717 από τον Johann Christian Günther και ξεκινά με το "Brüder, laßt uns lustig sein". Αυτό το γερμανικό κείμενο, χωρίς μουσική, τυπώθηκε στο "Sammlung von Johann Christian Günthers" (Φρανκφούρτη και Λειψία, 1730).
Εκτός από το λατινικό χειρόγραφο, η παλαιότερη γνωστή εκδοχή βρίσκεται σε ένα χειρόγραφο βιβλίο τραγουδιού μαθητών, που χρονολογείται μεταξύ 1723 και 1750, το οποίο είναι σήμερα στο Westdeutsche Bibliothek του Marburg. Διαφέρει σημαντικά από την τρέχουσα έκδοση.
Η πρώτη γνωστή εμφάνιση της σύγχρονης εκδοχής του λατινικού κειμένου είναι στο "Studentenlieder" από τον CW Kindleben, που εκδόθηκε από το Halle το 1781. Στη σελίδα 56, ο Kindleben δηλώνει ότι έχει κάνει σημαντικές αλλαγές στο λατινικό κείμενο. Δεν έχει διατηρηθεί κανένα αντίγραφο αυτού του έργου, αλλά μια επανάληψη φαξ του 1894 βρίσκεται στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ.
Η επιστολή θα μπορούσε να είναι από τον δέκατο τρίτο αιώνα, βασισμένη σε ένα λατινικό χειρόγραφο του 1267 που βρέθηκε στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Παρισιού. Τα λόγια μερικών στίχων είναι σχεδόν πανομοιότυπα, αν και η έκφραση "gaudeaumus igitur" δεν εμφανίζεται. Υπάρχει μουσική στο χειρόγραφο αλλά δεν έχει καμία ομοιότητα με τη μελωδία που γνωρίζουμε. Μια γερμανική μετάφραση όλων των στίχων έγινε γύρω στο 1717 από τον Johann Christian Günther και ξεκινά με το "Brüder, laßt uns lustig sein". Αυτό το γερμανικό κείμενο, χωρίς μουσική, τυπώθηκε στο "Sammlung von Johann Christian Günthers" (Φρανκφούρτη και Λειψία, 1730).
Εκτός από το λατινικό χειρόγραφο, η παλαιότερη γνωστή εκδοχή βρίσκεται σε ένα χειρόγραφο βιβλίο τραγουδιού μαθητών, που χρονολογείται μεταξύ 1723 και 1750, το οποίο είναι σήμερα στο Westdeutsche Bibliothek του Marburg. Διαφέρει σημαντικά από την τρέχουσα έκδοση.
Η πρώτη γνωστή εμφάνιση της σύγχρονης εκδοχής του λατινικού κειμένου είναι στο "Studentenlieder" από τον CW Kindleben, που εκδόθηκε από το Halle το 1781. Στη σελίδα 56, ο Kindleben δηλώνει ότι έχει κάνει σημαντικές αλλαγές στο λατινικό κείμενο. Δεν έχει διατηρηθεί κανένα αντίγραφο αυτού του έργου, αλλά μια επανάληψη φαξ του 1894 βρίσκεται στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ.
Το 1782 η μελωδία ήταν τόσο γνωστή ώστε στο "Akademisches Liederbuch" του August Niemann (Dessau και Leipzig), στο Πανεπιστήμιο Yale, αναφέρεται πως πρέπει να τραγουδηθούν τρία ποιήματα με αυτή τη μελωδία. Το πρώτο γνωστό έντυπο έγγραφο της τρέχουσας μελωδίας βρίσκεται στο «Lieder für Freude der Geselligen Freunde» που δημοσιεύτηκε στη Λειψία το 1788, στη σελίδα 24.
Ακόμη και ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες του δέκατου ένατου αιώνα, ο Γερμανός Johannes Brahms (1833-1897), περιλαμβάνει στο έργο του «Akademische Fest-Ouverture» για ορχήστρα, που δημοσιεύθηκε το 1881. Brahms χρησιμοποιεί το μαθητή Gaudeamus καθώς και άλλα τραγούδια σε αυτή την εισαγωγή του Ακαδημαϊκού Φεστιβάλ (opus 80), που συντάχθηκε το 1880 για να ευχαριστήσει για το διορισμό του doctor honoris causa από το Πανεπιστήμιο του Breslau. Είναι μεταξύ των αριστουργημάτων του αν και φαίνεται ότι ο περιστασιακός τόνος της σύνθεσης δεν ήταν εντελώς στη γεύση του μοναστηριού του πανεπιστημίου που, παρ 'όλα αυτά, αποδέχτηκε την αφοσίωση.
Ακόμη και ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες του δέκατου ένατου αιώνα, ο Γερμανός Johannes Brahms (1833-1897), περιλαμβάνει στο έργο του «Akademische Fest-Ouverture» για ορχήστρα, που δημοσιεύθηκε το 1881. Brahms χρησιμοποιεί το μαθητή Gaudeamus καθώς και άλλα τραγούδια σε αυτή την εισαγωγή του Ακαδημαϊκού Φεστιβάλ (opus 80), που συντάχθηκε το 1880 για να ευχαριστήσει για το διορισμό του doctor honoris causa από το Πανεπιστήμιο του Breslau. Είναι μεταξύ των αριστουργημάτων του αν και φαίνεται ότι ο περιστασιακός τόνος της σύνθεσης δεν ήταν εντελώς στη γεύση του μοναστηριού του πανεπιστημίου που, παρ 'όλα αυτά, αποδέχτηκε την αφοσίωση.
https://superduque777.wordpress.com/2019/07/10/gaudeamus-igitur/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου