Ο τυχαίος Θάνατος του Ντάριο Φο
Posted on 23 Ἰουλίου 2019
[…]
ΤΡΕΛΟΣ: (Εξακολουθεί να αγορεύει. Τον ακούν προσεκτικά ο διοικητής κι η δημοσιογράφος). Σίγουρα, εσείς είστε δημοσιογράφος κι ένα τέτοιο σκάνδαλο θα σας ταίριαζε θαυμάσια! Κάπως θα τα χάνατε, είν’ αλήθεια, όταν θ’ ανακαλύπτατε ότι αυτή η σφαγή των αθώων στην τράπεζα έγινε μόνο και μόνο για να θάψει τις εργατικές κινητοποιήσεις του θερμού φθινοπώρου… Έγινε μόνο και μόνο για να εξαγριωθούν οι πολίτες, να τρομοκρατηθούν απ’ το φοβερό έγκλημα και να ζητήσουν οι ίδιοι να φτιαχτεί ένα πανίσχυρο κράτος!
ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ Π.: Κάπου το διάβασα αυτό. Δε θυμάμαι πού: στην Ουνιτά ή στη Λότα Κοντίνουα;
ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ Μ.: (Ζυγώνει από πίσω τον τρελό και του τραβάει το πανί απ’ το μάτι). Νάτο! Τα είδατε; Έχει μάτι!
ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ: Μα, τρελαθήκατε; Σίγουρα έχει! Γιατί θα’πρεπε να μην έχει;
ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ Μ.: Μα τότε γιατί φορούσε το πανί; Αφού έχει μάτι…
ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ Π.: Κι εσύ έχεις μάτι κάτω απ’ τον επίδεσμο… (Τον τραβάει παράμερα). Ησύχασε, θα σου εξηγήσω ύστερα.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Χα, χα! Τι αστείο! Φορούσε ένα πανί,έτσι, για γούστο!
ΤΡΕΛΟΣ: Όχι, όχι. Το φορούσα για να μη δίνω στόχο.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Νόστιμο αυτό… Μα, συνεχίστε, πέστε μου για το σκάνδαλο που θα γινόταν…
ΤΡΕΛΟΣ: Α, ναι… Μεγάλο σκάνδαλο… Συλλήψεις υψηλά ισταμένων της δεξιάς, δίκες, δημόσιες προσωπικότητες, συμβιβασμοί… γερουσιαστές, βουλευτές, συνταγματαρχαίοι… Οι σοσιαλδημοκράτες οδύρονται, η Κοριέρε ντελά Σέρα αλλάζει διευθυντή, η αριστερά ζητάει να τεθεί εκτός νόμου το νεοφασιστικό κόμμα, ο αρχηγός της αστυνομίας δέχεται συγχαρητήρια για την τόλμη του, κι ύστερα από λίγο βγαίνει στη σύνταξη…
ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ: Όχι, λοχαγέ, αυτή είναι η προσωπική σας γνώμη… Αφήστε με να το πω, σας παρακαλώ. Τα βρίσκω αβάσιμα αυτά που λέτε.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αυτή τη φορά δε συμφωνώ μαζί σας, κύριε διοικητά. Εγώ, απεναντίας, πιστεύω ότι ένα τέτοιο σκάνδαλο θα εξύψωνε την αστυνομία, θα της έδινε μεγαλύτερο κύρος. Ο πολίτης θα ένιωθε ότι ζει σ’ ένα καλύτερο κράτος, σε μια κοινωνία πιο δίκαιη…
ΤΡΕΛΟΣ: Φυσικά, φυσικά…
Δε θα ‘θελε τίποτ’ άλλο.
-Ζητάει ο λαός αληθινή δικαιοσύνη;
Εμείς του δίνουμε λίγο πιο δίκαιη απ’ αυτήν που έχει.
-Διαμαρτύρονται οι εργαζόμενοι για το αίσχος της εκμετάλλευσης;
Εμείς διορθώνουμε το αίσχος, αφήνουμε όμως να υπάρχει η εκμετάλλευση.
-Θέλουν να μην τα τινάζουν πια μες στις φάμπρικες;
Εμείς παίρνουμε ορισμένα μέτρα για να βελτιώσουμε τις συνθήκες δουλειάς, δίνουμε και κανένα επίδομα στη χήρα.
-Θέλουν να καταργήσουν τις κοινωνικές τάξεις;
Εμείς περιορίζουμε λιγάκι τις εμφανείς ταξικές διαφορές, έτσι, για να μη χτυπούν πολύ στο μάτι…
-Θέλουν επανάσταση;
Εμείς τους δίνουμε ολίγες μεταρρυθμίσεις. Όχι ολίγες, αρκετές. Τους μπουκώνουμε με μεταρρυθμίσεις. Ή μάλλον, τους μπουκώνουμε με υποσχέσεις για μεταρρυθμίσεις.
Γιατί, γνήσιες μεταρρυθμίσεις, δεν πρόκειται να κάνουμε ποτέ.
ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ Π.: Ξέρετε ποιον μου θυμίζετε; Εκείνο τον Μαρόνε… τον δικαστικό που κατηγορήθηκε για εξύβριση της δικαιοσύνης…
ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ: Όχι, όχι… Αυτός είναι χειρότερος, είναι θεότρελος!
ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ Μ.: Φυσικά… Αυτό σας λέω εδώ και μια ώρα!
ΤΡΕΛΟΣ: Βλέπετε, τον μέσο πολίτη δεν τον νοιάζει να εξαφανιστούν οι βρωμιές…
Όχι. Του αρκεί να ξεσκεπάζονται, να γίνεται ένα σκάνδαλο, να γίνεται σαματάς…
Αυτή είναι, για κείνον, η αληθινή ελευθερία. Αυτός είναι, για κείνον, ο καλύτερος κόσμος!
Αλληλούια!
Το μεγαλύτερο θεατρικό τρολάρισμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου