Περί κριτικής ο λόγος

Δημοσιεύτηκε από τον/την gynaikaeimai στις Ιούνιος 11, 2019

Όταν η ζωή σε παρασύρει με τη δίνη της σε κινούμενο λάκκο, αστραπιαία εμφανίζονται ως δια μαγείας οι «σωτήρες»! Tα αρπακτικά που τρέφονται από τη σάρκα και την ενέργειά σου! Τα άγρια εκείνα θηρία με τα αγγελικά πρόσωπα…

Αρχικά, τίποτα δεν προδίδει την μεταλλαγμένη, ύπουλη παρουσία τους εκεί. Ελπίζεις για ένα χέρι βοηθείας,  για μια λέξη συμπαράστασης, έστω ένα χτύπημα στην πλάτη, του στυλ «Προχώρα! Εγώ είμαι εδώ!». Έστω ένα νεύμα υποστήριξης…

Εσύ πνίγεσαι, προσπαθείς να πάρεις ανάσα για να μην βουλιάξεις! Χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου! Παλεύεις με όλες σου τις δυνάμεις για να αναπνεύσεις και να απαγκιστρωθείς! Ιδρώνεις, κουράζεσαι, όμως ξαναπροσπαθείς!

Οι καλοθελητές, συνήθεις ύποπτοι, εκφράζουν τη γνώμη τους πάντα μετά την μπόρα! Με την «καλοσυνάτη» συμβουλή τους, την περίτεχνα καμουφλαρισμένη, ευγενική κριτική τους.

-Εγώ αν ήμουν στη θέση σου, θα…
-Γιατί δεν με ρώτησες να σε συμβουλέψω;
-Γιατί το έκανες έτσι και δεν το έκανες αλλιώς;
-Εμένα η θεία μου, η γειτόνισσα, η κουμπάρα μου… 
-Αν το είχες κάνει έτσι, μήπως θα ήταν όλα αλλιώς;

Αν, αν, αν, μπλα, μπλα, μπλα, μπλα… Υποθέσεις, κρίσεις, επικρίσεις, μόνο λόγια του αέρα! Από λόγια μπουχτίσαμε ρε φίλε! Έχεις κάτι σε πράξεις;

Σε προκαλώ! Βάλε τα παπούτσια μου από την αρχή της ζωής μου, ακολούθησε το μονοπάτι μου και όταν με συναντήσεις εδώ στο παρόν, έλα να με κρίνεις! Αλλιώς λυπάμαι! Απλά δεν σου επιτρέπω!

Από Stella

https://gynaikaeimai.com/