ΜΑΡΙΧΟΥΑΝΑ ΣΤΗ ΛΙΟΥΜΠΛΙΑΝΑ

Πήγα στους δρόμους της Παλιάς Πόλης σφυρίζοντας τραγούδι που είχα μάθει ως παιδί . 

Ήξερα λίγα περισσότερα.

.Ήξερα την ειρηνική ζέστη της Καραϊβικής. 

Ήξερα το μεγαλείο της αρχιτεκτονικής της Λιουμπλιάνα. 

Ήξερα την ρουστίκ βρωμιά της Βομβάης και τα στραβά κρύα απογεύματα της Νορβηγίας. 

Οι σκιές που με κοίταζαν χαμογελούσαν. 

Ήμουν σε κατάθλιψη. 

Ο κόσμος γύρω μου ήταν χρωματισμένος με μπλε χρώμα. Ελαφρά έμπλαστρα μαύρου στη μέση. 

Ήξερα ότι ήμουν έτοιμος να ενταχθώ με εκείνους στα καφενεία του Άμστερνταμ και στους δρόμους του Δουβλίνου.

 Για πρώτη φορά στη ζωή, η μουσική με έκανε να κλάψω. Ναι.

Δημοσιεύτηκε στις 19 Ιουνίου 2019 από το scottrainer1234gmailcom