Πρόσεχε!
Πρόσεχε! Βάλε τη ζακέτα μη κρυώσεις!
Πρόσεχε το δρόμο μη σκοντάψεις!
Πρόσεχε! Μη μιλάς σε αγνώστους!
Πρόσεχε τις παρέες σου μη σε παρασύρουν!
Πρόσεχε τους ανθρώπους μη σε εκμεταλλευτούν!
Πρόσεχε στη τάξη να γίνεις καλός μαθητής!
Πρόσεχε! Πρόσεχε! Πρόσεχε!
Πρόσεχε το δρόμο μη σκοντάψεις!
Πρόσεχε! Μη μιλάς σε αγνώστους!
Πρόσεχε τις παρέες σου μη σε παρασύρουν!
Πρόσεχε τους ανθρώπους μη σε εκμεταλλευτούν!
Πρόσεχε στη τάξη να γίνεις καλός μαθητής!
Πρόσεχε! Πρόσεχε! Πρόσεχε!
Περιοριστικές πεποιθήσεις, παγιωμένες λέξεις, που έχουν ενσωματωθεί πια μέσα σου ως απαραίτητο κατευθυντήριο συστατικό της καθημερινότητάς σου. Όρια σαφή και ανυπέρβλητα, τόλμη με μέτρο, ζωές εγκλωβισμένες σε χρυσά κλουβιά. Μόλις πας λίγο να ξεμυτίσεις, ηχεί το «πρόσεχε» στα αυτιά σου. Η διαπεραστική εκείνη σειρήνα, που σου θυμίζει ότι ξεπέρασες τα όρια και πρέπει να μαζευτείς, να επανέλθεις στη δικλείδα ασφαλείας σου.
Μπορεί όλη αυτή η υπερπροστασία να υποδήλωνε την αγάπη και το ενδιαφέρον των γονιών μας και των γύρω μας, μπορεί να ήθελαν να μας μάθουν να προφυλαγόμαστε από τις κακοτοπιές, από τους ανθρώπους και τις εκάστοτε καταστάσεις, αλλά με όλα αυτά τα πρόσεχε συνηθίσαμε να χτίζουμε τοίχους γύρω μας και να παραμένουμε στη γυάλα μας στάσιμοι, άβουλοι και ανεπαρκείς, μη τυχόν και πληγωθούμε, μη τυχόν και κάποιος μας εκμεταλλευτεί.
Ξεχάσαμε να αφεθούμε… να νιώσουμε, να πληγωθούμε, να πέσουμε και να ξανασηκωθούμε. Να μάθουμε να περιθάλπτουμε τις ουλές μας και να προχωράμε παρακάτω. Να νιώθουμε την απογοήτευση της μη εκπλήρωση των προσδοκιών μας και των θέλω μας, αλλά και την ανυπέρβλητη χαρά του να ξεπερνάς τα εμπόδια που συναντάς στο διάβα σου. Να κυλιστούμε στη λάσπη, να λερωθούμε και να ματώσουμε στα γόνατα από το παιχνίδι όπως παλιά.
Πρόσεχε ναι… αλλά πρόσεχε να μη ξεχάσεις να ζήσεις!!!
Δημοσιεύτηκε από τον/την gynaikaeimai στις
https://gynaikaeimai.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου