Τοξικομανείς αγάπης

Πόσες φορές χρειάστηκε να κουρνιάσεις σε ψεύτικες αγκαλιές, για να γαληνέψει λίγο η ψυχή σου;
Σε πόσα κρεβάτια χρειάστηκε να ξαπλώσεις για να πνίξεις τη μοναξιά σου, στο βωμό της φευγαλέας ηδονής;
Πόσα σκοτεινά και απροσδιόριστα βλέμματα χρειάστηκε να παραβλέψεις για να καλύψεις μερικώς το απέραντο κενό σου;
Σε πόσες περίτεχνα ειπωμένες λέξεις, χρειάστηκε να πιστέψεις, ώστε να μπερδέψεις θεμιτά το μέσα σου, τα θέλω σου και τις επιθυμίες σου;
Σε πόσους συντρόφους χρειάστηκε να παραβλέψεις την στυγνή αλήθεια και χάρισες απλόχερα τον πολύτιμο, τον ίδιο σου τον εαυτό, χωρίς ανταπόκριση;
Πόσες φορές χρειάστηκε να συμβιβαστείς ασυνείδητα αλλά κυρίως συνειδητά για κάποιες στιγμές φευγαλέας ευτυχίας;
Πόσες φορές χρειάστηκε να προσφέρεις όλο σου το είναι για μερικά ψίχουλα αποδοχής και αγάπης;
Πόσες φορές χρειάστηκε να πλασάρεις και να υποστηρίξεις ένα άλλο προσωπείο για να χρίζεις εκτίμηση και θαυμασμό;
Πόσες φορές χρειάστηκε να σωπάσεις, ενώ η ψυχή σου ούρλιαζε να ακουστεί και να μιλήσει;
Πόσες φορές;
Τοξικομανείς αγάπης είμαστε όλοι…
Ψάχνουμε τη δόση μας… αυτή της αγάπης, της αποδοχής, του σεβασμού και της
εκτίμησης… όμως σε λάθος μονοπάτια…
Η πηγή της δόσης μας είναι ο εαυτός μας…
Εθίσου με την αγνή και ανιδιοτελή αγάπη…
Εθίσου με εσένα…

Stella

https://gynaikaeimai.com/