BY 

Ευτέρπη Κωσταρέλη: Περίπατος (II)

Αστράφτουν ακόμα τα χάδια του ήλιου
πάνω στην γκρίζα μάσκα του Θερμαϊκού
καλούν στα νυσταγμένα μάτια
δάκρυα πνιγμένα τάχα από ανδρεία
και στο κορμί τυφλώνουν
τις πύλες εισόδου των ερώτων
σαν να ήταν λιμάνια λαθρεμπορίου.
Ακίνητα όλα τα μόρια του νερού
τα σιγοψήνει η πλήξη της ελευθερίας
οι δούλοι που όταν τους χάρισες ταξίδι
λαχτάρησαν το σπίτι – νοσταλγία ή σχιζοφρένεια;
Είναι περασμένες έντεκα και δέκα
ανατολές θέρους.
Όχι εκεί έξω.
Εκεί έξω λένε πως είναι Νοέμβρης.
Μα εδώ αστράφτουν ακόμα τα χάδια του ήλιου
πάνω στην γκρίζα μάσκα του Θερμαϊκού
σε κάνουν να ποθείς λίγη ομίχλη
σκέπασμα των φάλτσων φθόγγων
και να κρατάς ρυθμό-τυμπανοκρούστης
5 χρόνοι να έρθει η δύση
4 χρόνοι λιοπύρι οι σκέψεις
3 χρόνοι παύσεις-παύσεις-παύσεις.
Βραστές οι πλάκες χάμω
φλυαρούν για χαρακιές, σπρέι, ονόματα και μέρες
ψευδαισθήσεις αιωνιότητας σε πουλημένο παιχνίδι
αθανασία παρελθόντος εδάφους – νοσταλγία ή σχιζοφρένεια;
Κι αν μέτρα τρέχουν, πεντάγραμμα, σελίδες
ακόμα ποθείς λίγη ομίχλη
να ζέψει τον ήλιο
και κρατάς ρυθμό-τυμπανοκρούστης
6 χρόνοι χωρίς βροχής
5 χρόνοι χωρίς ιδέες
4 χρόνιοι περιπλανήσεις χωρίς σκιά
3 χρόνοι παπούτσια χωρίς σόλες
2 χρόνοι παύσεις-παύσεις-παύσεις.
Κι αν χάθηκε ο ρυθμός
ξεκίνα απ’ την αρχή
4 χρόνοι, 3, 2, 1…
το χρονόμετρο να ψέλνει
καθώς αστράφτουν ακόμα τα χάδια του ήλιου
πάνω στην γκρίζα μάσκα του Θερμαϊκού
αφόρητα για βάδην.
Πάρ’ το απόφαση – θα σε παιδέψουν κι άλλο.
Είναι κορύφωση Αυγούστου.
Όχι εκεί έξω.
Εκεί έξω λέν’ πως είναι Γενάρης.
Μα εσύ θα περπατάς ακόμα.
Από τη συλλογή Βερντάντι (2013) της Ευτέρπης Κωσταρέλη
https://thepoetsiloved.wordpress.com/