BY 

Ιωάννα Λιούτσια, Βυθός


Σταύρος Ξαρχάκος & Βαγγέλης Γκούφας, Από βυθό σ’ άλλο βυθό
(τραγούδι: Γρηγόρης Μπιθικώτσης / θεατρικό έργο: Μην πατάτε τη χλόη (1965))

Ο κάθε άνθρωπος έχει το βυθό του.
Είναι το μέρος εκείνο που νιώθει
περισσότερη σιγουριά για τον εαυτό του,
περισσότερη ασφάλεια.
Εκεί που ο χρόνος σταματάει και
τίποτα δεν είναι αρκετό για να σε κάνει να γυρίσεις πίσω,
στην επιφάνεια.
Ο δικός μου βυθός δεν είναι θαλάσσιος,
είναι φτιαγμένος από αποτυχίες.
Τα κύματά του δεν είναι υγρά από τη θάλασσα,
είναι υγρά από τα δάκρυά μου.
Η οικογένειά μου δεν είναι δελφίνια που χαμογελάνε,
είναι πελώρια κάγκελα που φυλακίζουν.
Κι η μοναξιά…
Κι η μοναξιά δεν υπάρχει πια ούτε ως υποψία πόθου.
Από τη συλλογή Αρρυθμίες (2016) της Ιωάννας Λιούτσια