BY 

Γεωργία Τρούλη, Χθεσινές φροντίδες

Σου άφησα μια κουβέρτα
για να κοιμηθείς
και να με σκεπάσεις
Σου έγνεψα το φρύδι σ’ αποχαιρετισμό
Στον εναγκαλισμό,
σου άπλωσα το χέρι
Σου διάβασα στίχους
που έχουν στοιχειώσει
Ξέπλυνα το νερό, μήπως διψάσεις
Τύλιξα τον αέρα σε φιλμάκια ταινίας,
μην τρίξουν τα παντζούρια
και τρομάξεις.
Όμως, πάντα με τρομάζει εκείνο το σώμα
που έχει ντυθεί με λέπια απόσυρσης
Σου έστυψα δύο πορτοκάλια
για πρωινό, για να σηκωθεί η αυγή
πορτοκαλορόδινη.
Σου έκανα μασάζ με μπάλες χιονιού
για ν’ ασπρίσουν οι τρίχες.
Όμως, μόνο μέσα μας
παραμένουμε γερασμένοι.
Εξωτερικά ένα γελοίο αστείο
ζωντάνιας και μισανθρωπίας
Δύο παιδιά που αντί για χιονάνθρωπο
έφτιαξαν ένα σκιάχτρο!
Το μόνο που κάνει είναι
να φοβερίζει επειδή φοβάται
Φοβάται μήπως του πέσει
το ψάθινο καπέλο της αξιοπρέπειας!
Σε φιλώ, καλέ μου
Μετά θα σε αλείψω με λάδι
για να γλιστρήσει από πάνω σου
η νύχτα
Μην ξεχάσω το πρωί
να ξυρίσω τα φρύδια μου
Καλημέρα!
Από τη συλλογή Τα πορτοκαλορόδινα (2008) της Γεωργία Τρούλη
https://thepoetsiloved.wordpress.com/