ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΣΚΟΤΕΙΝΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ

ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΣΚΟΤΕΙΝΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ 

(Μέρος Α)

     Συλλογικά στον πλανήτη κινούμαστε από μια «εγώ» σε μια «εμείς» συνειδητότητα. Καθώς αυτή η αλλαγή στη συνειδητότητα συμβαίνει, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε και να θυμόμαστε ότι το να γιατρέψουμε τα δικά μας προσωπικά ζητήματα επηρεάζει και συμβάλει στην γιατρειά ολόκληρου του συλλογικού. Η ατομική ενεργητική συχνότητα μας, δημιουργεί ένα κυματισμό στη συνειδητότητα. Ο τρόπος που φροντίζουμε τον εαυτό μας, επηρεάζει τους άλλους. Είναι καιρός να βρούμε την προσωπική μας γείωση και ισορροπία, όχι μόνο να ξεπεράσουμε την καταιγίδα, αλλά να περάσουμε πάνω από αυτή σαν ένα όμορφο ουράνιο τόξο φωτός.

      Η ενέργεια του πλανήτη είναι εξαιρετικά έντονη, πυκνή και σκοτεινή στην παρούσα στιγμή. Όπου και να γυρίσω, φαίνεται σαν οι άνθρωποι να είναι σε μαζική συναισθηματική αναταραχή και μεγάλη αναστάτωση σε κάποιο επίπεδο. Αυτό κυμαίνεται σε βαθμό έντασης και καλύπτει όλο το φάσμα από το να αισθάνονται απλά λυπημένοι, στο να είναι ευαίσθητοι και με ενσυναίσθηση, συνεχώς να έρχονται σε επαφή με τον συλλογικό φόβο, στο να αισθάνονται κατάθλιψη, άγχος, ανήσυχοι, απελπισμένοι, θυμωμένοι και απογοητευμένοι (ακόμη και εντελώς έξαλλος), καθώς η ζωή απλά δεν συμπεριφέρεται με τρόπο που να είναι άνετη, ούτε εύκολη να την ζήσεις αυτή τη στιγμή, όσο και αν απλώσεις την φαντασία σου.

     Δεν γεννηθήκαμε για να είμαστε δυστυχισμένοι ή να υποφέρουμε ή να γυρνάνε συνεχώς τους τροχούς μας, εξαντλώντας τους εαυτούς μας, καθώς προσπαθούμε να αποφύγουμε τον πόνο. Δεν δημιουργηθήκαμε για να ζούμε με φόβο και συνεχή αγώνα και απομονωμένοι, προβάλλοντας τόνους από οργή και αγανάκτηση και επικρίσεις στους ανθρώπους γύρω μας. Δεν σχεδιαστήκαμε για να ζήσουμε σε έναν κόσμο γεμάτο από τοξίνες και χημικές ουσίες, με τόνους από μη συνειδητότητα και τον προγραμματισμό του ελέγχου και του φόβου να αραδιάζονται επάνω μας σε κάθε στροφή. Να νιώθουμε απαίσια μέσα στο ίδιο μας το πετσί, απομονωμένοι στον πόνο μας, και με τον φόβο ότι θα χάσουμε την υγεία μας ή / και την αφθονία (σε πολλαπλά επίπεδα). Αυτό, δεν είναι αυτό που ήρθαμε εδώ για να ζήσουμε.


      Ωστόσο, αυτό είναι αυτό που βλέπουμε να απεικονίζεται και να εκδηλώνεται στον κόσμο γύρω μας. Αυτή είναι η πραγματικότητα μέσα στην οποία παγιδευόμαστε και αρχίζουμε να πιστεύουμε ότι είναι ο μόνος τρόπος που τα πράγματα μπορεί να είναι. Ξεχνάμε ότι είμαστε πνευματικά όντα που έχουν μια ανθρώπινη εμπειρία, γιατί δεν θυμόμαστε ποιοί πραγματικά είμαστε.

Είναι σαφές ότι έχουμε πάρει λάθος δρόμο.
      Ο κόσμος μας έχει γίνει ένα κοσμικό αστείο. Ζούμε σε μια τοξική σούπα και, ως αποτέλεσμα, έχουμε γίνει συναισθηματικά τοξικοί και άρρωστοι. Παρακολουθούμε ένα τρελό χαοτικό τσίρκο γεμάτο από εξωφρενικές και γελοίες καθημερινές πολιτικές γελοιότητες να παίζεται μπροστά στα μάτια μας - από εκείνους που βρίσκονται σε θέσεις μεγάλης ισχύος, οι ίδιοι εκείνοι άνθρωποι που υποτίθεται ότι είναι αυτοί που οδηγούν τη χώρα μας και αντιπροσωπεύουν την ελευθερία μας. Ωστόσο, οι φιγούρες αυτές τις οποίες θέλουμε να κατηγορήσουμε και στις οποίες προβάλουμε την οργή μας, είναι απλώς αντανακλάσεις των στρεβλώσεων στη συλλογική συνείδηση ​​της ανθρωπότητας, που εκδηλώνεται εξωτερικά, δείχνοντας τον εαυτό της σε φυσική απτή ορατή μορφή, και η οποία χωρίς αμφιβολία μας οδηγεί στο να ξυπνήσουμε και να δώσουμε προσοχή.

     Τα πράγματα έχουν γίνει τόσο παράλογα, ώστε πνιγόμαστε σε μια θάλασσα τρέλας, ψάχνοντας απεγνωσμένα για μια σωσίβια λέμβο που θα μας φέρει πίσω στην ακτή. Ψάχνουμε για το διακόπτη, σε μια προσπάθεια να ρίξουμε κάποια λογική και αίσθηση στο σκοτάδι που γρήγορα πολλαπλασιάζεται και εξαπλώνεται σε όλο το τοπίο σαν άσχημο μισοβρεγμένο δαιμόνιο.
 
     Τις περισσότερες φορές το αποδεχόμαστε, έχοντας καταλήξει να πιστεύουμε ότι αυτό είναι «ακριβώς ο τρόπος που τα πράγματα είναι». Ή νιώθουμε εντελώς ανίσχυροι, χωρίς να έχουμε ιδέα πώς να αλλάξουμε τα πράγματα. Βυθιζόμαστε σε βαθιά απελπισία, ψευδώς πιστεύοντας ότι η ατομική μας φωνή δεν θα μπορούσε ενδεχομένως να επηρεάσει την αλλαγή, όταν τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο μακριά από την αλήθεια. Πιστεύουμε λανθασμένα ότι πρέπει να υποφέρουμε στη σιωπή και καταπιέζουμε την μιζέρια και τα τοξικά συναισθήματα μας, γιατί - τι άλλο μπορούμε να κάνουμε;

ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΣΚΟΤΕΙΝΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ (Μέρος B)

 (Μέρος Α)

Η διέξοδος

      Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει μια λύση για τον ατομικό και συλλογικό μας πόνο. Υπάρχει ένας δρόμος μέσα από το σκοτάδι. Ξεκινά με το να γίνουμε πραγματικά ειλικρινείς με τους εαυτούς μας για το ποιοι είμαστε και πώς εμείς προσωπικά εμφανιζόμαστε στον κόσμο. Ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να τρώμε τα συναισθήματά μας, ή να τα γιατρεύουμε (προσωρινά) με αλκοόλ, ναρκωτικά, ζάχαρη, τηλεόραση, κλπ (εισάγετε τον προσωπικό σας τρόπο αυτό-αναισθητοποίησης εδώ), μόνο για να ξεπροβάλλουν ξανά με ακόμη περισσότερη δύναμη και σθένος , κρατώντας μας κολλημένους στην ίδια καθοδική πορεία με καταστροφικές συμπεριφορές και συναισθηματικό χάος.

      Είναι καιρός να πάρουμε πίσω την προσωπική μας δύναμη και τη δική μας αξία. Είναι καιρός να ενσαρκώσουμε την συνειδητή επίγνωση και την αισθαντική σύνδεση, να αγκαλιάσει την πνευματική ουσία μας, για να βρούμε την ισορροπία μεταξύ του νου, της καρδιάς και της ψυχής μας, να απελευθερώσουμε τις τοξικές περιοριστικές πεποιθήσεις που μας λένε ότι κανένας δεν μας αγαπά, ότι είμαστε ανάξιοι, και δεν είμαστε αρκετά καλοί. Πρέπει να αρχίσουμε και να συνεχίσουμε να λάμπουμε το φως μας, μα τόσο πολύ φωτεινά!!! Πρέπει να απομακρυνθούμε από το φόβο και να βρούμε την προσωπική μας ενδυνάμωση, βελτιώνοντας και ενισχύοντας την καθημερινή μας εμπειρία και αυξάνοντας την συνολική χαρά και ευτυχία μας. Όταν το κάνουμε αυτό, ανεβάζουμε την ενεργειακή μας συχνότητα, η οποία επηρεάζει τους γύρω μας (και τον κόσμο) με θετικούς τρόπους. Στην πραγματικότητα αρχίζουμε να αισθανόμαστε και να βλέπουμε πραγματικές βελτιώσεις στη ζωή μας.

      Είμαστε εδώ για να είμαστε ακριβώς αυτό που είμαστε, να εκφράσουμε τηναληθινά αυθεντική μας φύση, και να ζήσουμε και να απολαύσουμε τον όμορφο αυτό κόσμο της αντίθεσης. Αυτό σημαίνει ότι μαθαίνουμε να αγαπάμε το σκοτάδι, αγκαλιάζοντας τις σκιές μας, λάμποντας το φως μας, ακόμα και όταν αυτό φαίνεται να είναι χαμηλό - σκάβοντας βαθιά και βρίσκοντας την ομορφιά, τις διδασκαλίες, και τις ευκαιρίες για ανάπτυξη σε κάθε τι που μπαίνουμε στον πειρασμό να κρίνουμε ως «λάθος» ή «κακό». Είναι καιρός να συγχωρέσουμε τον εαυτό μας και τους ανθρώπους στη ζωή μας, εκείνους που θέλουν να κατηγορούμε για την δυστυχία και τα προβλήματά μας, και να αγκαλιάσουμε το πόσο δυνατοί και άξιοι πραγματικά είμαστε.

     Κατέχοντας την προσωπική μας δύναμη και κάνοντας αυτό που μας αναλογεί για τη βελτίωση της δικής μας ευημερίας, δημιουργούμε ένα κύμα αλλαγής που έχει εκτεταμένες δυνατότητες για το σύνολο της συλλογικής συνειδητότητας.

      Είναι σημαντικό να τακτοποιήσετε τη ζωή σας τώρα, καθώς οι έντονες πλανητικές ενέργειες μόνον αυξάνονται. Οι παλίρροιες αλλάζουν και τα κύματα αγριεύουν. Όσο πιο γρήγορα μπορέσετε να απελευθερωθείτε από τους συναισθηματικούς, νοητικούς, σωματικούς, και πνευματικούς εσωτερικούς σάκους σκουπιδιών γεμάτους με άμμο που κουβαλάτε - που σας κρατούν κάτω, και κρατώντας σας βυθισμένους στις χαμηλότερες συχνότητες δόνησης του φόβου, της φτώχειας και της έλλειψη συνείδησης, δημιουργείτε περισσότερες από τις ίδιες ενέργειες που προσπαθείτε να ξεφύγετε - τόσο πιο γρήγορα θα παρατηρήσετε μια θετική μετατόπιση και τη βελτίωση, μια ανοδική κίνηση στη ζωή σας.

      Αρχίζοντας να κινήστε προς τα επάνω προς το φως, και να φτάνοντας εκείνα τα πράγματα που σας φέρνουν χαρά, εσωτερική ειρήνη, και μια αίσθηση ολοκλήρωσης, είναι ένα μεγάλο πρώτο βήμα. Εστιάζοντας σε αυτό που αγαπάτε και για το οποίο είστε ευγνώμων, είναι ένας θαυμάσιος τρόπος για να επικαλεστείτε αυτές τις ενέργειες.

      Κυριολεκτικά, το να μάθουμε πώς να δημιουργούμε μια ισορροπία μεταξύ συνειδητής επίγνωσης, ενσωμάτωσης και ψυχικής σύνδεσης - και να αρχίσουμε να λάμπουμε το εσωτερικό μας φως λαμπρά, άφοβα και με ξεδιάντροπη αυθεντικότητα - είναι αυτό που μας ξεκολλάει από την υγρή λασπώδη όχθη του ποταμού και μας βάζει μέσα στο πανέμορφο ποτάμι της αφθονίας. Είναι από αυτό το σημείο που μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στη δυνατότητα να συν-δημιουργήσουμε μια υπέροχη ζωή, η οποία με τη σειρά της επηρεάζει και έχει επιπτώσεις σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.

    «Η φωτισμένη δράση είναι η συμπληρωματική έκφραση της φωτισμένης κατάστασης».  ~ Openhand

     Είναι επίσης σημαντικό να ζητάμε βοήθεια όταν πνιγόμαστε. Δεν χρειάζεται να τα κάνουμε όλα αυτά μόνοι ή να συνεχίσουμε να βαλτώνουμε, προσποιούμενοι ότι είμαστε «μια χαρά», όταν δεν είμαστε σαφώς εντάξει.

      Καταλαβαίνω αυτό το ταξίδι καλά, έχοντας ταξιδέψει και διασχίσει πολλά στρώματα και επίπεδα σκότους και χάους, βγαίνοντας περισσότερο αφυπνισμένη και έχοντας μεταμορφωθεί πολύ πιο βαθιά από ό, τι είχα ποτέ φανταστεί ότι είναι δυνατό. Είναι ένα ταπεινό ταξίδι και υπάρχει φως σε όλη τη σήραγγα. Τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν και αλλάζουν. Είναι μια διαδικασία, κατά την οποία θα πρέπει συνεχώς να υποστηρίζετε πόσο ισχυροί, πόσο υπέροχοι, και το πόσο τέλειοι είστε αυτή τη στιγμή, ακριβώς όπως είστε. Ζητήστε την υποστήριξη που χρειάζεστε για να καθαρίσετε τα σημεία όπου έχετε κολλήσει, και κάντε τις εμπνευσμένες ενέργειες που σας οδηγούν στο να πραγματοποιήσετε την προσωπική σας ενδυνάμωση, την ελευθερία, και την μεταμόρφωση.

     Αυτή η διαδικασία, της απελευθέρωσης από το σκοτάδι, και της κίνησης προς την κατεύθυνση του υψηλής συχνότητας φωτός, που είναι διαθέσιμο σε κάθε έναν από εμάς, είναι μέρος αυτού που ονομάζω  Αλχημεία της Αφύπνισης. Και έτσι είναι. Αμήν.

Της Diana Rose Kottle

xypnontastononeireuti

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ