Ποίημα της Μαρίας Πολυδούρης // Ποίηση Μαρίας Πολυδούρη
ΤΟΥ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ
Οι νέοι που έφτασαν στο χωριό του νησιού με
μένα κάποια μέρα μετρήθηκαν και βρέθηκαν να λείπουν.
Τα μάτια τους κοιτάχτηκαν τότε, χωρις κανένα
ερώτημα, μόνο εκκίνησαν τα κεφάλαια της λύπης.
μένα κάποια μέρα μετρήθηκαν και βρέθηκαν να λείπουν.
Τα μάτια τους κοιτάχτηκαν τότε, χωρις κανένα
ερώτημα, μόνο εκκίνησαν τα κεφάλαια της λύπης.
Νύχτες πολλοί, θυμήθηκαν, από την μόνωση σου
ένα σημείο από το φωτισμό των εστελνίων, γνώριζαν την
θλιβερή αγκαλιά που φωτίζουν την άβυσσου
τους δρόμους και όλοι έμεναν στον τόπο τους που ορίζονταν.
ένα σημείο από το φωτισμό των εστελνίων, γνώριζαν την
θλιβερή αγκαλιά που φωτίζουν την άβυσσου
τους δρόμους και όλοι έμεναν στον τόπο τους που ορίζονταν.
Απόμεραν στην ίδια τους πικρία, κρεμάσθηκαν
τόσο μοιραία και θλιβερό στο «βράχο» του κινδύνου.
Και όταν τα τραγούδια τους χαιρέτισαν, οι αιωνίως
απελπισμένοι ψαρεύουν μερικές στροφές του καθιερωμένου θρένου.
τόσο μοιραία και θλιβερό στο «βράχο» του κινδύνου.
Και όταν τα τραγούδια τους χαιρέτισαν, οι αιωνίως
απελπισμένοι ψαρεύουν μερικές στροφές του καθιερωμένου θρένου.
Μα φτάνουν πάντα στο «νησί» τα νέα παιδιά συνεχώς.
Στην άδεια θέση σας ζήτησαν την ζωή του ελεγκτικού.
Τους φέρνουν τα μάτια τους με τα δύο δάκρυα
και την τέχνη της εποχής του πλαστικού σκηνικού.
Στην άδεια θέση σας ζήτησαν την ζωή του ελεγκτικού.
Τους φέρνουν τα μάτια τους με τα δύο δάκρυα
και την τέχνη της εποχής του πλαστικού σκηνικού.
ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΡΙΟΤΑΚΗ
Οι νέοι που έφθασαν μαζί με εσένα στο έρημο νησί
μία νύχτα μετρήθηκαν και σας βρήκαν ότι λείπετε.
Κοίταξαν ο ένας τον άλλο στα μάτια και δεν ήταν περίεργο
τίναξαν το κεφάλι τους με θλίψη. Υπενθύμισαν πολλές νύχτες ότι
από τη μοναξιά σου ένα σημάδι φωτιάς που θα στείλατε και ήξεραν
η θλιβερή υποδοχή της άβυσής που φωτίζει τους δρόμους
και γι 'αυτό έμειναν στα γνωστά τους μέρη
Τον έρωσαν, σαν να κρεμούσαν μοιραία και θλιβερά
από το "βράχο" του κινδύνου και όταν είπατε αντίο, εσείς,
οι για πάντα απελπισμένοι τραγουδούσαν μερικούς στίχους από ένα παραδοσιακό dirge.
Οι νέοι φθάνουν στο νησί κάθε χρόνο
και αναζητούν την ελεγεία της ζωής στο κενό σημείο σας.
Διατηρούν δύο δάκρυα στα μάτια τους για σας
και για τη νέα εποχή που έχετε δημιουργήσει.
Η ΝΕΟ-HELLENE ΠΙΕΙΕΤΑΙ ΜΙΑ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ 1750-2018, μεταφρασμένη από τον Μανώλη Αλιγεζάκη,
Libros Libertad, εκδόσεις Ekstasis, 2018 www.libroslibertad.com www.ekstasiseditions.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου