Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2019

Στη λασπουριά γλιστρούν τα βήματα – Ποίημα

Στη λασπουριά γλιστρούν τα βήματα – Ποίημα


Στη λασπουριά γλιστρούν τα βήματα,
στο λιωμένο ραδίκι,
λύνεται το χέρι του αγαπημένου,
μονάζουν οι αγκαλιές.
Πώς να ζεσταθεί κανείς μόνος του,
κάτω από έναν ουρανό καθρέφτη,
μαγαρισμένο κάτοπτρο του Ήλιου
από το νύχι του Σκορπιού;
Πώς να ζεσταθεί κανείς
μόνο από το περίγραμμα του φεγγαριού;

Στο ψύχος και στο πάγο
πέφτει χάμου το Αστέρι της Βηθλεέμ,
θρύψαλα με κόβουν στις σάρκες,
και ξεπροβάλλει ξανά,
στο καταχείμωνο,
το κεφάλι από το χοντρό Φίδι.
Νοικοκυραίοι έφερναν τροφή στη φωλιά του
όλα αυτά τα χρόνια,
και μια γριά τυφλή,
μονόφθαλμη, σταυροπροσκυνώντας,
μαύρα πετραχήλια,
τραβώντας με χρυσή καδένα,
από τον αστράγαλο,
το υστέρημα,
ορφανεμένο από την Αγάπη,
έναν εγγονό αρουραίο των Αγρών,
τρωκτικό της μόνης μας ελπίδας.

© Copyright 2019 Σούκουλης Δημήτρης – All Rights Reserved


https://nosensewords.wordpress.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Κι έγινα ο καθρέφτης σου… πώς νιώθεις;

  Κι έγινα ο καθρέφτης σου… πώς νιώθεις; – Θώμη Μπαλτσαβιά – GynaikaEimai 15 Ιανουαρίου 2025 Υπάρχουν πολλά στάδια που πέρασα με σένα και τη...