BY 

Θεοδώρα Ντάκου, Αναβολή δύσης

Ανάμεσα στα σύννεφα πέρασαν
όλα τα πουλιά, κι ο ήλιος
έδυσε γράφοντας ακατανόητα χρώματα στη θάλασσα.
Από αυτή την ώρα γίνεται ανυπόφορη
η ματαιότητα αυτής της αναμονής,
ιδίως όταν είναι Κυριακή που κλείνουν
τα σχολεία, τα μαγαζιά, τα γραφεία,
και έχω λόγους πιο πολύ να περιμένω
ότι δηλαδή κάποτε θα ξαναβρεθούμε,
ότι θ’ αρχίσουμε πάλι απ’ την αρχή
(αυτή τη φορά σωστά),
ότι θα βρούμε ένα τρόπο να θυμηθούμε τη φωνή μας
(Θε μου, λυπήσου μας, πώς να ζήσουμε άσχετοι;)
ότι όλο αυτό το φως στα μάτια σου
δεν ήταν μόνο μια ανταύγεια
ασυναισθήτως απολεσθείσα.
Από τη συγκεντρωτική έκδοση Η ηλικία του πανικού (1984) της Θεοδώρας Ντάκου
https://thepoetsiloved.wordpress.com/