«2 ΚΕΡΑΥΝΟΙ» -ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΚΑΓΚΑΣ»

Κυριακή πρωί .Βγήκα μια βόλτα στην εξοχή.Στο χωριό του πατέρα μου. Λίγο έξω απτή Θεσσαλονίκη. 18 χιλιόμετρα περίπου. Περιβολάκι Λαγκαδά. Πρωί κατά τις 11. Μετά την Εκκλησία . Την Θεία Λειτουργία της Κυριακής . Που οι Πιστοί ευχαριστούν τον Δημιουργό τους ,και πολλές φορές του εκφράζουν τις επιθυμίες ή τις Ευχές τους .ΤΟΥ Ζητούν να πραγματοποιήσει κάτι που επιθυμούν οι ίδιοι , ή φιλικά ή συγγενικά τους πρόσωπα ή του ζητούν την μεσολάβηση για την Υγεία Αυτών! Πόσα πολλά πράγματα ,και καμιά φορά Σύνθετα μπορεί να Υποκρύπτει Τελικά μια απλή και πολλές φορές ίσως απλά μηχανική κίνηση! Η Προσευχή ! Η Προσευχή Στον Κύριο και Κατασκευαστή μας!

Αμέσως μετά την Θεία Λειτουργία , αποφάσισα να επισκεφτώ το σπίτι του Παππού και της Γιαγιάς .Του παππού Θανάση και της Γιαγιάς Μάρως. Η «Θανασαινας» ,όπως την φώναζε ο παππούς ,αλλά και όλο το χωριό! Εκείνα τα χρόνια άλλωστε ,καλώς ή κακώς η γυναίκα θεωρούταν και λίγο «κτήμα» του συζύγου της! Κριτική για αυτό αποδεκτή!

Η γιαγιά και ο παππούς ,εδώ και λίγο καιρό είχαν και οί δύο πεθάνει. Στα 92 ο παππούς ,στα 93 η γιαγια.! Με 6 μήνες διάφορα! Πρώτα ο παππούς ,και 6 μήνες μετά η γιαγιά Μάρω! Άλλωστε όπως έλεγε και ο παππούς «όταν χτυπά η καμπάνα στο χωριό δεν ρωταν ποια πέθανε ,αλλά ποιος πέθανε»! Ζήσαν μαζί κοντά 75 χρόνια . Όταν πρωτογνωρι- καν ο παππούς ήταν 18 χρόνων ,και η γιαγιά 14-15 . Καταγοταν απο την Ανατολική Θράκη ! Όταν η γιαγιά ήταν μικρή ,εμεινε μόνη της ,καθώς είδε τους Τούρκους να καίνε το πατρικό της σπίτι .Στο οποίο μέσα ήταν και οι μικρές της αδερφές.

Το σπίτι ήταν κοντά στην Εκκλησία! Εγκαταλελειμμένο από καιρό εξέπεμπε μια βουβή ,κάπως στενάχωρη ,και ίσως απόκοσμη θα έλεγες εικόνα! Τι περίεργο συναίσθημα…Ένας χώρος που κάποτε εσφιζε από ζωή , ζωντάνια , ήχους και ενέργεια σήμερα εδώ μπροστά . Βουβός. Απόλυτα έρημος και βουβός. Αλλά μήπως αυτός δεν είναι και Ο Κύκλος Της Ζωής .Γέννηση Ενηλικίωση , Ωριμότητα , Σιωπή. Από την Ενέργεια ,τους Ήχους και τη Βοη ,στην Απόλυτη Σιωπή .Και μετά την Σιωπή τι Ακολουθεί ? Που πηγαίνουμε ? Στα δεξιά ,εκεί που έχει δροσιά ,πράσινα Λειβαδια , ή βουνά από πιλάφι ,και 7 διμετρες ξανθές ή μελαχρινές ,να μας κάνουν αέρα ,και να μας ταιζουν αβοκάντο , ανανά , βατόμουρα και ακτινίδια. Η μήπως πηγαίνουμε από την άλλη πλευρά . Εκεί που θα βράζουμε στους 60-70 βαθμούς ,μέσα σε ένα τσουκάλι ,με πατάτες και καρότα?

Ποια είναι άραγε η Πιθανότερη Εκδοχή?

Και έτσι να μαι Κυριακή πρωί , μόνος , μπροστά σε ένα άδειο σπίτι ! Το σπίτι της γιαγιάς και του παππού . Και μπροστά σε ένα δίλημμα .Να μπω ή να μην μπω . Είναι σαν να ξεφυλλιζεις ένα παλιό άλμπουμ ,με παλιές φωτογραφίες . Η προσοχή σου πέφτει σε ένα οικείο σου πρόσωπο .Από τη μια θέλεις να ακουμπήσεις έστω τη φωτογραφία του προσώπου που έχασες. Να νιώσεις την ζεστασιά ,την αύρα του προσώπου του . Αλλά κάτι σε συγκρατεί ή σε τρομάζει .Έτσι έκανα και γω . Έκανα ένα βήμα .Άνοιξα , έσπρωξα στην ακρίβεια την σκουριασμένη πόρτα ,που πλέον μαγκωνε ,και κάνοντας 5-6 βήματα , ήμουν ήδη στην εγκαταλελειμμένη πλέον αυλή , ενός άδειου , σιωπηλού σπιτιού .Κάτι σάν μια σιωπηλή , βουβή αγάπη ,που θύμωσε ή έφυγε ,και έπαψε πια να σου μιλάει.

Έκατσα βουβός ,και σιωπηλός ακριβώς μπροστά απτό Ερηπωμενο σπίτι .Μου ήρθαν βιαστικά εικόνες απτό σπίτι όταν εσφιζε από ζωντάνια και ενέργεια .Ο παππούς να κάνει δουλειές. Να σκαλίζει τον κήπο ,να μαζεύει Άπτον μπαχτσέ φρέσκα λαχανικά -που μοσχοβολουσαν γήινες μυρωδιές , πιπεριές , μελιτζάνες ,τομάτες .Να βγάζει νερό , παγωμένο και το καλοκαίρι ,απτην τουλουμπα. Να ανεβαίνει με την σκάλα στην βερυκοκια ,να μαζέψει φρέσκα βερυκοκα ,για τα εγγόνια και τα παιδιά ,που ερχόταν κάθε Κυριακή πρωί .Η γιαγιά εκεί κοντά , ήσυχη , γλυκιά ,και σιωπηλή να πλέκει .Ένα νέο σεμεδακι , ή κάτι για τα εγγόνια της .Όλα αυτά τόσο ζωντανά και έντονα. Σαν να τα έβλεπα και τα βιωνα ξανά .Η γλυκιά αύρα της γιαγιάς Μαρίας ,σαν να ευωδιάζει στον χώρο.

Έκανα να κάνω 2 ακόμη βήματα να μπω στο σπίτι ,αλλά δεν άντεξα ,την συναισθηματική φόρτιση .Ενοιωσα κάτι σαν φόβο ,σαν μια έντονη βοερη σιωπή , έναν κρύο αέρα φόβου ξαφνικά ,που υπερίσχυσε. Έκανα δύο βήματα πίσω .Έσκυψα ,έκοψα λίγα άγρια χόρτα .Τα έβαλα στην τσέπη της καμπαρντίνας μου , κάτι σαν αναμνηστικό ,και έφυγα .

Βγήκα στον χωματόδρομο ,για το νεκροταφείο . Έναν μακρύ ,ήσυχο δρόμο , ενός ,ενάμισι χιλιόμετρου. Άναψα ένα βαρύ τσιγάρο ,για να κάνει παρέα στις σκέψεις μου ,και την κάπως βαριά και δυσθυμη διάθεση μου

Μετά από 1-2 τσιγάρα ,έφτασα στην είσοδο του νεκροταφείου .Ησυχία .Ουδείς . Στην είσοδο είχε καντηλακια , εικόνες και κεριά .

Ήταν πρωί , Κυριακή .Μέσα Φλεβάρη .10-12 βαθμοί .Απτό πρωϊ ηλιοφάνεια . Έσκυψα , πήρα στα χέρια μου 2 κεριά .2 ωραία μεγάλα , λευκά κεριά .Ένα για τον παππού ,ένα για την αγαπημένη , λατρεμένη θα έλεγα γιαγιά-Μαρω. Ενοιωσα περίεργα .Ένα περίεργο ρίγος διαπέρασε το κορμί μου .Κάτι σάν κεραυνός .Ενοιωσα ,σαν Να Με Περίμεναν. Εκεί ,και οι 2 . Βουβοί και Σιωπηλοί.

Ξαφνικά ο καιρός χάλασε . Συννεφιά .2-3 σταγόνες προσγειώθηκαν στο πρόσωπο μου. Άρχισε να ψυχαλιζει. Ομπρέλα δεν είχα προνοήσει να πάρω . Αλλά ήδη είχα φτάσει μπροστά Άπτον Τάφο της Γιαγιάς και του Παππού .Έσκυψα ,άναψα τα 2 λεπτά , λευκά κεριά. Χάιδεψα ,και ασπαστηκα το κρύο μάρμαρο .Ενοιωσα την ανάγκη να χάιδεψα το λευκό μάρμαρο ,που σκέπαζε τον τάφο της γιαγιάς μου .Της είχα τόση αδυναμία .Και Ενοιωσα τόσο όμορφα ,και ζεστά .Το είχα ανάγκη .Η βροχή δυνάμωνε ,σε μπόρα . Έπρεπε να φύγω .Ένα τελευταίο βλέμμα .Κάτι σάν αντίο .Σαν αποχαιρετισμός! Ένα τελευταίο βλέμμα. Φεύγοντας , συναισθηματικά φορτισμένος , εκτός απτην βροχή που έπεφτε λυτρωτική θαρρείς ,στα μάγουλα μου .Ενοιωσα 2 δάκρυα να κυλούν .Ένα για τον παππού και ένα για την γιαγιά.

Φεύγοντας ένας ξαφνικός ,έντονος θόρυβος έσκισε τον αέρα .2 Κεραυνοί ,με το φως τους και την ενέργεια τους , απορροφηθηκαν με ένταση απτό χώμα . Σαν να είχαν σκάσει κοντά στους Τάφους των 2 αγαπημένων μου προσώπων .Τι γίνεται άραγε όλη αυτή η συσσωρευ-μένη ενέργεια των αγαπημένων μας προσώπων , όταν αυτά φεύγουν. Μήπως μας ακολουθεί ,μας παρακολουθεί ,και πού και πού μας χαιρετά ή όταν την χρειαζόμαστε μας συντροφεύει?

Ενοιωσα την ανάγκη να ανάψω ένα τσιγάρο .Η καταιγίδα άρχισε να κοπάζει.

https://twitter.com/kalantzianastas