Το νησί της εφηβείας του Karl Ove Knausgård

Μου πήρε τουλάχιστον δύο τόμους για να καταλάβω το κύριο συναίσθημα που μου προκαλεί αυτή η αυτοβιογραφία. Και πάλι όμως, είναι δύσκολο να το εκφράσω σε μερικές δεκάδες λέξεις, πόσο μάλλον σε μία. Κάθε πρόταση, κάθε παράγραφος, κάθε σελίδα γραμμένη από τον Knausgård σε φέρνει αντιμέτωπο με τον εαυτό σου σε όλες τις χρονικές εκφάνσεις του. Σε αυτόν τον τόμο, τον τρίτο κατά σειρά, ο συγγραφέας επιστρέφει πάλι πίσω στην παιδική του ηλικία. Το Νησί της Εφηβείας ξεκινά με τον Karl Ove φασκιωμένο σε ένα καροτσάκι και ουσιαστικά ακολουθεί τα βήματά του μέχρι την μεταιχμιακή ηλικία της εφηβείας. Ένα γνήσια άβολο ταξίδι αποδοσμένο με την νατουραλιστική ειλικρίνεια του Νορβηγού Προυστ.

Το τρίτο μέρος του Αγώνα μας μεταφέρει στα παιδικά χρόνια του Karl Ove στην Τρομόγια, ένα επαρχιακό μέρος στην Νότια Νορβηγία. Η ζωή εκεί κυλάει ήσυχα και ο νεαρός Ove περνάει τον χρόνο του ανάμεσα σε σκανταλιές και βιβλία. Κύριο αναφορικά πρόσωπο, όπως και στον πρώτο τόμο Ένας θάνατος στην οικογένεια, είναι ο πατέρας του, η αυταρχική αυτή φιγούρα από την σκιά της οποίας προσπαθεί να ξεφύγει μέχρι και τώρα ο συγγραφέας. Η περιγραφή της οικογένειας, των παιδικών χρόνων και της οικογενειακής ρήξης είναι σαφώς πιο λεπτομερής και εκτενής από ότι στον Θάνατο.

«Ζω, έχω δικά μου παιδιά, και μαζί τους βασικά προσπάθησα να καταφέρω να κάνω ένα πράγμα, δηλαδή να μην φοβούνται τον πατέρα τους.»

Παρά το γεγονός ότι ο Knausgård είχε πατήσει την τέταρτη δεκαετία της ζωής του όταν έγραφε τον συγκεκριμένο μέρος, σε πείθει απόλυτα ότι οι περιγραφές προέρχονται από τον οχτάχρονο εαυτό του. Δεν κάνει καμιά έκπτωση στα λόγια του, στον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον κόσμο γύρω του. Μεταφέρει τις σκέψεις του ακριβώς όπως θα το έκανε ένα παιδί, ειλικρινά και άγαρμπα, κάνοντας πόλλες φορές τον αναγνώστη να αισθανθεί άβολα.

«Η σιωπή μεγαλώνει. Και την νιώθουμε και οι τρεις μας, δεν είναι από τις σιωπες που σπάνε, αλλά απ αυτές που κρατάνε για όλη σου τη ζωή. Εντάξει, μπορείς να πεις κάτι, να μιλήσεις, αλλά η σιωπή από αυτό και μόνο δεν σταματάει»

Σχετικά με τα δύο προηγούμενα βιβλία, πρέπει να πω πως το συγκεκριμένο είναι αισθητά κατώτερο. Δεν είναι τόσο ποιητικό, δεν ρέει τόσο γρήγορα. Μάλιστα, έχω την εντύπωση πως είχε έντονη διαφορά ακόμα και από την αρχή μέχρι το τέλος του. Παρόλα αυτά, παραμένει ένα καλό βιβλίο ακριβώς γιατί σου δίνει την αίσθηση πως ο Ove είχε την ανάγκη να γράψει για αυτή την περίοδο της ζωής του. Ήθελε να λύσει όσα άφησε άλυτα στα προηγούμενα μέρη. Θέλω να πιστεύω πως ο επόμενος τόμος, τον οποίο έχω ήδη ξεκινήσει, θα με αποζημιώσει μια και καλή. Δεν υπάρχει έτσι κι αλλιώς περίπτωση να αφήσω τον Αγώνα του Ove στην μέση.

Η μετάφραση του Σωτήρη Σουλιώτη είναι εξαιρετική. Νορβηγικά δεν γνωρίζω, αλλά η μαεστρία ενός μεταφραστή είναι να πλανέψει τον αναγνώστη και να τον κάνει να νομίζει ότι το έργο γράφτηκε απευθείας στα ελληνικά, πράγμα που συμβαίνει στο Νησί. Κατατοπιστικές και οι σημειώσεις της έκδοσης που είναι στο κάτω μέρος κάθε σελίδας.

Το Νησί της εφηβείας, μαζί με τα υπόλοιπα βιβλία του Karl Ove Knausgård, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη.

https://stylerivegauche.wordpress.com/