Η Αλυσίδα της πιπίλας.

 apenanti oxthi 

Όταν ήμουν μωρό για να μην κλαίω μου μπούκωναν μια πιπίλα στο στόμα να με φιμώσουν...Σιγά σιγά άρχισε να μ αρέσει η αίσθηση της πιπίλας. Ιδίως όταν έβγαζα δόντια και πρήζονταν τα ούλα.Η πιπίλα που με στόμωνε μου δημιουργούσε ταυτόχρονα μια ανακουφιστική ηδονή στον πόνο τουδοντιού που ξεσκίζει τα ούλα...Μεγαλώνοντας εκεί στον παιδικό μου κόψαν βίαια την πιπίλα να η αλυσίδα της ηδονής της έχει παραμείνει στον λαιμό μου..Έτσι αντικατέστησα την πιπίλα με τα χείλη μου..Όμως δεν με ηδόνιζε αρκετά να δαγκώνω μόνο τα χείλη μου έτσι έβαλα συμπληρωματικά να τρίβω με τα δαχτυλάκια μου ένα λαστιχένιοκουκλάκι. Κάθε βράδυ αποκοιμιόμουν δαγκώνοντας τα χείλη κ τρίβοντας τοκουκλάκι Σιγά σιγά αυτό μου έγινε συνήθεια και δεν άργησε η συνήθεια να γίνει ανάγκη μου.Χωρίς να το καταλάβει κανείς είχα εθιστεί σε μια συνήθεια που αν δεν την εφάρμοζα δεν μπορούσα να κοιμηθώ..Όταν έφτασα δημοτικό γνώρισα την γόμα και την ερωτεύτηκα..Η γόμα έγινε η βραδινή μου ερωμένη και τα βράδια στο κρεβάτι μου δεν έτριβα πια το ξεχαρβαλωμένο λαστιχένιο κουκλάκι αλλά την γόμα..Την γόμα την είχα και στο σχολείο.Έτσι η ανάγκη μου άρχισε να με συντροφεύει και τις πρωινές ώρες κατά την διάρκεια του σχολείο.Όλη μέρα και όλη νύχτα είχα κρυμμένη μέσα στην παλάμη μου μια σβηστήρα και διακριτικά σχεδόν αόρατα την έτριβα με λαχτάρα και ηδονή καλύπτοντας όλες τις στιγμές μου καλές η κακές με την ουσία της σβήστρας. Η δική μου μυστική απόλαυση,το τρίψιμο της σβήστρας και το δάγκωμα των χειλών κράτησε μέχρι τα τέλη του δημοτικού που τα δάχτυλα μου άρχισαν να χάνουν το δέρμα τους κ τα δόντια μου είχαν πεταχτεί έξω από την στοματική κοιλότητα και έμοιαζα σαν λαγός..Σαν να έγινε ξαφνικά σε μια μέρα έκαναν έκπληκτοι οι γονείς μου ότι το είδαν.Άρχισαν να με τρέχουν σεδερματολόγους και ορθοδοντικούς για να διορθώσουμε το πρόβλημα του παιδιού..Δεν είχαν παρατηρήσει την ανάγκη μου τόσα χρόνια που έπλεκε την αλυσίδα της πιπίλας όλο και πιο χοντρή γύρω από τον λαιμό μου..αυτό που στην αρχή μου έδωσαν για δική τους βολή,αυτό που αργότερα έγινε δική μου συνήθεια,έπειτα ανάγκη,έγινε εμμονή και προχώρησε σε εθισμός μέχρι που κατέληξε σε πρόβλημα...Γι' αυτό σήμερα μόλις συνειδητοποιήσω ότι κάποια νοστιμιά πάει να γίνει συνήθεια κόβω την αλυσίδα της πριν με πνίξει...

Άλεξ Κουπί

https://www.apenantioxthi.com/