[ΣΥΝΕΧΕΙΑ -3-]
ΑΙΜΟΜΙΞΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΗ ΚΑΙ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ
Είναι πολύ καλό, να μην προτιμούμε, παρά σε εξαιρέσεις, κανάρια αδέρφια, για να δημιουργήσουμε το ζευγάρι. Κάποτε βγαίνουν τα παιδιά τους ασθενικά. Ούτε να σμίγουμε μητέρα ή πατέρα με παιδιά. Όλα τα κακά ελαττώματα πολλαπλασιάζονται, ενώ εξαφανίζονται τα προτερήματα.
Θα προτιμούμε λοιπόν διασταυρώσεις με άλλα, όχι συγγενικά πρώτου και δευτέρου βαθμού, κανάρια.
Όσον αφορά την ηλικία, επίσης έχει παρατηρηθή, ότι η ένωση ενός αρσενικού μεγαλυτέρου του θηλυκού, δίνει περισσότερα αρσενικά και αντίστροφα, όταν το αρσενικό είναι μικρότερο, γεννιώνται περισσότερα θηλυκά. Αυτή η λεπτομέρεια, έχει κάποια εμπορική αξία, γιατί τα αρσενικά κελαϊδούν, ενώ τα θηλυκά είναι άφωνα.
Την ηλικία, προκειμένου να χρησιμοποιήσουμε τα κανάρια για να ζευγαρώσουν, θα διακρίνουμε από τα πόδια. Τα μεγάλα και γέρικα κανάρια έχουν προεξοχές, που μεγαλώνουν εφ’ όσον προχωρεί η ηλικία, βγάζουν σαν λέπια, μερικές κοκκινάδες, που σκληραίνουν και φαίνονται σαν κεράτια. Τα νύχια τους μεγαλώνουν και γίνονται σκληρά, όσο περνά ο καιρός.
Πολλές φορές αυτά τα γέρικα αρσενικά, είναι θυμώδη και ευερέθιστα. Τσιμπούν και καταδιώκουν τα θηλυκά, καταστρέφουν τις φωληές τους και σπάζουν τα αυγά, μόλις τακτοποιηθούν από την μητέρα τους. Άλλοτε πάλιν, μόλις εκκολαφθούν τα πουλάκια από τα αυγά των, τα χτυπούν τόσον δυνατά, ώστε τα σκοτώνουν και κάποτε φθάνει σε τέτοιο σημείο ο ερεθισμός τους, ώστε να σκοτώνουν και τις συντρόφισσές τους. Τέτοια φυσικά αρσενικά δεν χρειάζονται, γιατί είναι ζημιά. Υπάρχουν όμως και φαινομενικά ελαττώματα, τα οποία πρέπει να διακρίνουμε παρακολουθώντας τα ζευγάρια.
Συμβαίνει κάποτε να μη τρέφουν τα πουλάκια τους οι γονείς αρκετά και ημείς αυτό το αποδίδουμε σε αμέλεια και αντιπάθεια των γονέων. Εν τούτοις παρατηρείται ότι, δεν είναι αυτή η αιτία. Δεν επαρκούν να τα ταγίσουν όλα, απλούστατα, μάλιστα όταν είναι πολλά. Δεν μπορούμε λοιπόν στην περίπτωση αυτή να πούμε, ότι είναι ελάττωμα, ούτε και αμέλεια.
Άλλη περίπτωση πολύ σπάνια ευτυχώς, είναι η εξής. Η μητέρα πρόκειται να γεννήση τα αυγά της και η φωληά είναι πιασμένη από τα μικρά ακόμη. Χρειάζεται λοιπόν νέα φωληά. Εάν τής την προσφέρουμε, θα κάνουμε καλά. Αλλά αυτή τη νέα φωληά, πρέπει να τη στρώση με υλικό. Επειδή δεν βρίσκει, στην ανάγκη τραβά τα φτερά των μεγαλόσωμων μικρών της. Τα τσιμπά όμως τόσο πολύ, ώστε να τα ματώνη και να τα σκοτώνη. Παρακολουθήσετε αυτήν την μητέρα κατά τον ερχόμενο χρόνο και φροντίσετε νάχη στη διάθεσή της όλα τα υλικά για να στρώση τη φωληά της. Δεν θα τσιμπήση τα μικρά της, για να πάρη τα φτερά τους. Αυτό λοιπόν είναι φαινομενικό ελάττωμα και της ανάγκης.
Τέλος είμαστε υποχρεωμένοι να διατηρήται μέσα στο δωμάτιο της αναπαραγωγής αρμονία. Υπάρχουν μερικά καναρίνια αρσενικά, πολύ ευερέθιστα και μαλώνουν αναμεταξύ τους. Είμαστε υποχρεωμένοι για να μη καταστραφή η επώαση, να διαλέξουμε μόνον τα ήσυχα και να απομακρύνωμε τα εριστικά.
ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ
Δεν πρέπει να ενώνουμε καναρίνια με όμοια χρώματα, αλλά με διάφορα χρώματα. Π.χ. το κίτρινο με το άσπρο, το ξανθό με το σταχτί. Έχει παρατηρηθεί, ότι προσλκύονται αναμεταξύ τους όσα είναι με διάφορα χρώματα, παρά όμοια. Τα καναρίνια με χρώμα υποπράσινο και υπόφαιο, όταν ενωθούν με θηλυκά με χρώμα κίτρινο, παράγουν μικρά με χρώμα ξανθό ή αχάτου, τα οποία είναι περιζήτητα.
Μικροελαττώματα πάντοτε θα παρουσιάζονται, αλλά αυτά βέβαια δεν θα τα λάβουμε υπ’ όψην μας.
ΦΩΛΗΕΣ
Τοποθετούμε και δένουμε στα κλαδιά σε αποστάσεις μέτρου τις συρμάτινες φωληές, άδειες όπως αναφέραμε. Όταν διαλέξουμε τα καναρίνια μας και τα μεταφέρουμε στη κλούβα ή στο δωμάτιο, τα αφήνουμε ελεύθερα. Εκεί μέσα θάχουμε και τα υλικά που θα χτίσουν τις φωληές των. Πρωτοστατεί το θηλυκό και βοηθά το αρσενικό. Φυσικά μέσα στη κλούβα ή το δωμάτιο, θα τοποθετηθούν τα καναρίνια κατά ζευγάρια.
Κατά την κατασκευή της φωληάς, άλλες μεν κανάρες δουλεύουν με επιμέλεια και την ντύνουν σε μιά και μόνη μέρα πολύ αριστοτεχνικά, άλλες δε δουλεύουν επί 5-6 μέρες συνεχώς. Φκιάχνουν, χαλούν, καταλήγουν κάποτε στο να κλωσσούν και σε γυμνή φωληά. Είναι ακόμη πρωτόπειρες και άμαθες. Θα συνειθίσουν.
Για να χτίσουν τη φωληά τους, χρειάζονται υλικά και τέτοια είναι το μαλλί της κατσίκας πλυμμένο, κλωστές μπαμπακερές ξαμένες, βαμβάκι κοινό, όχι φαρμακευτικό, μερικά κομματάκια χαρτί, μερικά φύλλα δένδρου ξηρά. Όλα αυτά, τα ανακατεύει η κανάρα ή και μεις και τα τοποθετούμε σε διχτυωτό, από το οποίο τα πέρνει αυτή πολύ εύκολα. Τα διχτυωτά κρεμνούμε από τα κλαδιά των ξηρών δένδρων του δωματίου, που προορίσαμε για εκκολαπτήριο ή πάνω στα σύρματα των κλουβιών, αν τα πουλιά κλωσσούν σε κλούβες.
ΝΑ ΚΟΒΟΥΜΕ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΟΥΣ
Προτού η κανάρα κλωσσήση και έχει μακρυά νύχια, μερικοί συνιστούν να τα κόβουμε, διότι, είναι αλήθεια πως μπλέκονται στα διάφορα υλικά, όταν τα πουλιά μπαινοβγαίνουν στη φωληά τους, οπότε υπάρχει ο κίνδυνος, να παρασυρθή αυγό ή πουλάκι ή και ολόκληρη η φωληά να πέση στο πάτωμα.
Είναι εύκολο να κοπούν τα νύχια, αλλά πρέπει να γίνεται τη νύχτα με κερί, γιατί τότε μπορούμε να διακρίνουμε, ώσπου φθάνουν τα αιμοφόρα αγγεία. Τότε τα κανάρια είναι και ήσυχα. Εάν παραβλέψουμε τη λεπτομέρεια αυτή και κόψουμε τα νύχια περισσότερο, υπάρχει η περίπτωση να προκληθή αιμορραγία και αν δεν προλάβουμε να τη σταματήσουμε πιθανόν να ψοφήση το κανάρι.
ΧΩΡΙΣΜΟΣ
Όταν θέλουμε να αναπαραγάγουν, πρέπει να τους κινήσουμε τον πόθο. Τον χειμώνα λοιπόν, χωρίζουμε τα αρσενικά από τα θηλυκά κανάρια και τα τοποθετούμε σε ιδιαίτερα κλουβιά, δηλαδή κατά τον Φλεβάρη και αν είναι κρύος ο καιρός τότε τα ενώνωμεν. Τότε βρίσκουν την ευκαιρία να ερωτευθούν και σχηματισθούν σε ζευγάρια. Τα κλουβιά αυτά, θάνε κοντά το ένα του άλλου, ώστε να βλέπονται τα κανάρια. Το αρσενικό τότε κελαϊδά με πάθος, αλλά δεν μπορεί να περάση τα σύρματα και να σμίξη. Όταν δούμε ότι και τα δυό κινούνται πολύ και είναι ανύσυχα, τότε τα σμίγουμε.
[ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…]
https://anastasiakalantzi50.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου