Θεατρικός διάλογος – Αφορισμός
– «Εμένα μου λείπουν οι αγκαλιές,
κι όσο μου λείπουν
τόσο μου φεύγουν, γλιστρώντας απ’ τα χέρια…
Και έπειτα, ξέρεις, σαν γυρνώ,
με τα χέρια κλαδιά γυμνά σε ξεροβόρι,
αυτές δεν είναι ούτε δεξιά, ούτε αριστερά.
ούτε πάλι, αρνιά, κάτω στα πόδια μου.
Αναρωτιέμαι μήπως ο εφιάλτης που ζω
είναι μια άλλη κατάρα ή σημείο των καιρών».
– «Είναι που αφήνουν το σμήγμα τους
στους ρόζους,
κι αυτό, με τον καιρό,
κορμί με το κορμί,
δέρμα με το δέρμα
πετσί με το πετσί
πληρωμή με την πληρωμή,
ποτίζει σα το γράσο,
σα λίπος χοιρινό.
Είναι που εξαφανίστηκαν τριβή με την τριβή,
λιώσανε φιλί με το φιλί,
τόσα κορμιά που χάιδεψες
ανώφελα.
Είναι κορμιά.
Και δεν μπορείς να τα ξεσυνερίζεσαι».
© Copyright 2018 Σούκουλης Δημήτρης – All Rights Reserved
https://nosensewords.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου