ΤΑ ΚΑΝΑΡΙΝΙΑ, ΟΙ ΠΤΕΡΩΤΟΙ ΜΑΣ ΦΙΛΟΙ
Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ
Δεν πρόκειται φυσικά να γράψω επιστημονική μελέτη για τα καναρίνια τα τόσον αγαπητά αιχμάλωτα πουλάκια, αλλά θα αναφέρω όμως πολλές λεπτομέρειες της ζωής του, ώστε εκείνος που τρέφει ένα καναρίνι να το χαίρεται και πρακτικώς να ξέρη να το περιποιήται. Προ παντός νάναι γερό και να κελαϊδά, να δίνη παιδιά, που θάναι κι αυτά αντάξια των γονιών τους. Σήμερα μεταξύ εκατόν, οι πενήντα τρέφουν και διατηρούν καναρίνια. Αλλά όπως όλα τα δάχτυλά μας δεν είναι τα ίδια, έτσι κι αυτά, μάλιστα τα περισσότερα, δεν αξίζουν. Πολύ σπάνια είναι τα εξαιρετικά. Και όμως, σχεδόν όλα έχουν την ίδια περίπου τιμή. Το καναρίνι με το τραγούδι του και την θωριά του, πρέπει να στολίζη το σπίτι ή το κατάστημα. Αλλοιώς άμα είναι άφωνο, ας λείπη.
Θα δώσουμε λοιπόν μερικές οδηγίες, πώς να το διαλέγουμε, να τα διακρίνουμε, να τα μαθαίνουμε να τραγουδούν, να σμίγουν για να γεννούν παιδιά και νάναι πάντοτε γερά.
Αξιοσημείωτο είναι, ότι αρκετοί, έχουν την επιθυμία να παράγουν μόνοι τους καναρίνια και καταπιάνονται μάλιστα, αλλά τους λείπουν οι γνώσεις. Σας βεβαιώ ότι, δεν είναι εύκολη δουλειά. Είναι όμως κατορθωτή και εκμεταλλεύσιμη μάλιστα, όταν συμμορφωθούμε σωστά, με όσα γράφει αυτό το βιβλιαράκι. Τέλος, αρκετοί σκοντάφτουν στη διάγνωση των αρρωστιών. Γράφω πάρα πολλές, ώστε να κατατοπισθή ο καναρινοτρόφος.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ Σ. ΑΝΑΣΗΣ
ΔΙΔΑΚΤΩΡ ΓΕΩΠΟΝΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΑΚΡΗ
ΑΘΗΝΑ 1976
ΖΩΟΛΟΓΙΑ – ΙΣΤΟΡΙΑ – ΚΑΤΑΓΩΓΗ – ΔΙΑΔΟΣΗ
Το καναρίνι σήμερα είναι κοσμοπολίτικο πουλί. Τρέφεται αιχμαλωτισμένο μέσα στο κλουβί από πολλά εκατομμύρια ανθρώπων, σε όλην την γην. Η ωμορφιά του, και το καληκέλαδο λάλημά του, έχει αιχμαλωτίσει άπειρο κόσμο. Είναι ένα ώμορφο μικρό πουλάκι και το είδος Σειρίνος ο Κανάριος, είναι ο άγριος πρόγονος του ήρεμου καναρινιού. Σήμερα φυσικά άγρια καναρίνια πλέον δεν υπάρχουν, διότι τα αντικατέστησαν τα ήρεμα, τα οποία αριθμούνται σε πολλές ράτσες¨ και τα οποία συνεχώς αναπαράγονται κατά εκατομμύρια. Τα άγρια ευρίσκονται μόνον στις πατρίδες τους.
Το άγριο καναρίνι, έχει μέγεθος 12-13 πόντων και ο βασικός χρωματισμός του αρσενικού, είναι στα νώτα κιτρινοπράσινος, στο στήθος και το μέτωπο χρυσοκίτρινος, που αποκλίνει προς το πράσινο. Η κοιλιά του είναι υπόλευκη, το δε ράμφος και τα πόδια με χρωματισμό σαν το κρέας. Το θηλυκό, έχει χρωματισμούς σκοτεινότερους και τα πισινά του είναι σκουρώτερα. Χαρακτηριστικά γνωρίσματα του πουλιού, είναι κοντό και παχύ ράμφος, φαρδύ μάλλον παρά υψηλό, σχεδόν κωνικό, φτερούγες με μέτριο μάκρος και σουβλερές και ουρά μέτρια σχισμένη στα δύο, όχι βαθειά. Επάνω στα πόδια φέρνει νύχια μικρά και πολύ λίγο καμπύλα.
Τα άγρια καναρίνια, έχουν πατρίδα, τα 5 από τα μεγαλύτερα νησιά των Καναρίων, τη Μαδέρα και τας νήσους του Πρασίνου Ακρωτηρίου. Κατοικούν στα δάση, αν και κάποτε απαντούν και σε θαμνώδεις εκτάσεις και φθάνουν και ως τα αμπέλια και τους κήπους.
Τρέφονται μόνον από φυσικές τροφές, πρασινάδα, φύλλα, σπόρους και φρούτα, προ παντός σύκα. Το νερό, το πίνουν πολύ, αλλά το χρησιμοποιούν και για να λούζωνται.
Τα άγρια κανάρια, είναι πουλιά, πολύ κοινωνικά. Ζούν κατά ομάδες. Μαζύ όλα πηγαίνουν να πιούν νερό, να βρούν τη τροφή τους και κοντά-κοντά φτιάχνουν τις φωληές τους, πάνω στα δένδρα και γεννούν συνήθως 5 αυγά, με χρώμα ωχρό – πράσινο, κάποτε με ενιαίο χρωματισμό, και άλλοτε με πολιάριθμες κηλίδες με χρώμα κόκκινο σκούρο. Τα πουλάκια βγαίνουν από το αυγό μετά κλώσσημα περίπου 13 ημερών. Παραμένουν στη φωληά τους, μέχρις ότου φτερώσουν καλά, αλλά και κατόπιν επιβλέπονται και διατρέφονται από τους γονιούς και προ παντός από τον πατέρα τους, αρκετό διάστημα.
Το κλώσσημα των αυγών κάνει το θηλυκό, ενώ το αρσενικό στέκεται παράμερα και το διασκεδάζει με το γλυκό του τραγούδι, πάνω σε ένα ψηλό κλαδάκι του δένδρου, κοντά στη φωληά.
Το πιάσιμο των άγριων καναρινιών, είναι εύκολο και γίνεται με τη βοήθεια των ημέρων, τα οποία τοποθετούνται μέσα στο δάσος. Το τραγούδι τους προσελκύει τα άγρια καναρίνια, τα οποία πιάνονται μέσα στα στημένα δίχτυα. Στην αρχή, τα άγρια που θα πιασθούν, είναι πολύ ανήσυχα και όπως είναι άγρια, όταν τοποθετηθούν πολλά μαζύ σε μεγάλα κλουβιά, μαλώνουν αναμεταξύ τους και τα μεγαλύτερα σκοτώνουν τα μικρότερα με τσιμπήματα, χρειάζεται δε αρκετό διάστημα για να εξημερωθούν. Τα άγρια αρσενικά όμως ζευγαρώνουν με τα ήμερα θηλυκά και έτσι αγαπιώνται πολύ καλά αναμεταξύ τους.
Για πρώτη φορά τα κανάρια εισαχθήκανε στην Ευρώπη κατά το 1478. Τότε οι Ισπανοί, που κατέλαβαν τα Κανάρια νησά, απέστειλαν στην πατρίδα τους πολλές χιλιάδες από αυτά, από την Ισπανία δε, εξαπλωθήκανε στην υπόλοιπη Ευρώπη σιγά-σιγά. Εξημερωθήκανε και σήμερα έχουν πιάσει ολόκληρο τον κόσμο.
Μετά τους Ισπανούς, οι Ελβετοί, οι Τυρολέζοι, επιδοθήκανε από τους πρώτους στο εμπόριο και καλλιεργήσανε τη παραγωγή τους. Τα καλύτερα όμως σήμερα παράγονται στη Γερμανία και Ολλανδία, χωρίς βέβαια να παραβλέψουμε ότι υπάρχουν Αγγλικά, Νορβηγικά και Γαλλικά εξαιρετικά και περιζήτητα. Θα αναφέρωμε παρακάτω τα πιο διαλεχτά.
Όλα αυτά τα φυσικά τα έχει και το ήρεμο καναρίνι όταν αφεθή ελεύθερο.
ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΦΥΣΙΚΑ ΤΟΥ ΚΑΝΑΡΙΝΙΟΥ
Σχεδόν όλα τα νόθα, είναι γόνιμα και αναπαράγονται και όχι μοναχά αναμεταξύ τους, αλλά ακόμη και με τα πουλιά κάθε ράτσας από την οποίαν παρήχθησαν. Γι’ αυτό και μπορούμε να δημιουργήσουμε απεριόριστες ποικιλίες από χρώματα και κείνες οι ποικιλίες που υπάρχουν σήμερα, δεν είναι παρά ελάχιστες με σύγκριση με αυτές, τις οποίες η ιδιοτροπία και η φαντασία, μπορεί να δημιουργήσουν. Όποια και αν είναι η ράτσα, που θα διαλέξουμε για ζευγάρωμα, ελάχιστες αποτυχίες θα παρουσιασθούν διότι, επειδή έχει εξημερωθεί το καναρίνι από πολλές γενεές, είναι το ευκολώτερο πουλί που εξημερώνεται και προσαρμόζεται.
Όταν γεννηθή μέσα στο κλουβί, δεν ξέρει παρά μόνον τον άνθρωπον και γι’ αυτό δεν τρομάζει, όταν πλησιάζουμε το κλουβί του. Αφήνεται να πιασθή, να χαϊδευθή, χωρίς να θέλη να δραπετεύση. Δείχνει μεγάλη οικειότητα προς το πρόσωπο που το περιποιείται.
Όταν βάλουμε το χέρι μας μέσα στο κλουβί για να του δόσουμε τροφή ή νερό για να πιη, εάν υπάρχουν πολλά καναρίνια, παρατηρούμε να πλησιάζουν χαρούμενα, με μικρές φωνίτσες, στερεώνονται στο ξύλο, και ραμφίζουν για να φθάσουν γρήγορα στους σπόρους. Κανένα άλλο πουλί του κλωβιού δεν το κάνει αυτό. Ο χαρακτήρας του είναι εξαιρετικός, το συνεχόμενο τραγούδι του γλυκό, ποικίλλο και μελωδικό. Ο λάρυγγάς του δεν έχει την έκταση του αηδονιού, εν τούτοις το τραγούδι του έχει περισσότερη ευστροφία και μαθαίνει ευκολώτερα όλες τις νότες και τους συνδυασμούς των. Αυτό θα πη, ότι έχει θυμητικό πιότερο και η ακοή του είναι επίσης λεπτή και ακριβής.
Ειμπορεί επίσης να μάθη και μερικές αρθρώσεις του ανθρώπου και να μιμηθή το τραγούδι και άλλων πουλιών.
Το καναρίνι κρατά τρεις διαφόρους ήχους.
Κατά την εποχή που ερωτεύεται, τραγουδά με τόσο πάθος και προθυμία, τόση ένταση, ώστε κάποτε να σπάζουν τα αιμοφόρα αγγεία των πνευμόνων του και να πεθαίνη από συγκοπή.
Κατά την άνοιξη και το θηλυκό βγάζει από το στόμα του μερικούς τόνους, αλλά χωρίς συνεχεία, που δεν έχουν καμμιά μελωδία.
Οι πιο καλύτεροι τραγουδιστές, είναι τα καναρίνια του Τυρόλου. Μέσα στο τραγούδι τους ανακατεύουν πολλά αποσπάσματα του τραγουδιού του αηδονιού, τόσον μάλιστα τέλεια, ώστε να έχη κανείς την εντύπωση, ότι προέρχονται από αηδόνι, τόσο φυσικά είναι! Αλλά και τα Αγγλικά δεν πάνε πίσω. Το τραγούδι τους μοιάζει με εκείνο του κορυδαλού των δασών. Αλλά, εκτός από τις δύο παραπάνω ράτσες, υπάρχουν και άλλα καναρίνια, που τραγουδούν πολύ ευχάριστα, και τα οποία μπορούν να τραγουδούν σε όλους τους τόνους.
Η φωνή των νόθων, είναι πιο δυνατή από την φωνή των καθαραοαίμων, αλλά ολιγώτερο μελωδική.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου