Ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τα τεύτλα (παντζάρια ή κοκκινογούλια)

Ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τα τεύτλα

(παντζάρια ή κοκκινογούλια)

Τα τεύτλα είναι ένα λαχανικό που συνεισφέρει στη διατροφή αλλά και ένα φυσικό "superfood" που προσφέρει ισχυρά οφέλη για την υγεία.

Παντζάρι
Ένα ματσάκι πατζάρια
Συστηματική ταξινόμηση
Βασίλειο: Φυτά (Plantae) Συνομοταξία: Αγγειόσπερμα(Magnoliophyta) Τάξη: Καρυοφυλλώδη(Caryophyllales) Οικογένεια: Χηνοποδιοειδή(Chenopodiaceae) Γένος: Βέτα (Beta) Είδος: Beta vulgaris
Διώνυμο
Βέτα η κοινή (Beta vulgaris) L.

Το παντζάρι (Beta vulgaris), ή κοκκινογούλι, είναι φυτό της οικογένειας Αμαρανθοειδή, η οποία παλιότερα ήταν γνωστή ως Χηνοποδιοειδή. Είναι μονοετές ή διετές φυτό του οποίου η ρίζα είναι εδώδιμη. Υπάρχουν πολλές καλλιεργήσιμες ποικιλίες, όπως το σέσκουλο, μια φυλλώδης ποικιλία παντζαριού, και το ζαχαρότευτλο, της οποίας η ρίζα έχει υψηλή συγκέντρωση σε σάκχαρα. Όλες οι καλλιεργήσιμες ποικιλίες παντζαριού προέρχονται από το υποείδος B. v. vulgaris. Άλλα υποείδη του παντζαριού είναι τα B. v. maritima, το οποίο βρίσκεται στη Μεσόγειο, στις Ευρωπαϊκές ακτές του Ατλαντικού, από τη Μέση Ανατολή μέχρι την Ινδία, και το B. v. adanensis, το οποίο βρίσκεται στη βόρεια ανατολική Μεσόγειο. Η εξημέρωση του φυτού θεωρείται ότι έλαβε χώρα την 2η χιλιετία π.Χ. στην περιοχή της Μεσογείου.

Το φυτό φτάνει σε ύψος το 1,5 μέτρο. Έχει μικρά ερμαφρόδιτα άνθη και η επικονίασή του γίνεται από τον αέρα. Το φυτό προτιμά καλά στραγγιζόμενα εδάφη. Τα φύλλα του έχουν σχήμα καρδιάς και έχουν μήκος 5 με 20 εκατοστά.

Είναι μια από τις πολλές από τις καλλιεργούμενες ποικιλίες του Beta vulgaris που καλλιεργούνται για τις βρώσιμες βάσεις τους και τα φύλλα τους (που ονομάζονται χόρτα τεύτλων).

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%8D%CE%BB%CE%B7:%CE%9A%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%B1

  Beta vulgaris είναι το αρχαίο λατινικό όνομα για τα τεύτλα, ενδεχομένως  κελτικής προέλευσης, που γίνεται bete στα παλιά αγγλικά γύρω στο 1400.

Υπάρχουν 10 είδη στο γένος Beta και όλα έχουν επίσης το κοινό όνομα τεύτλων, αν και το Beta vulgaris είναι το πιο γνωστό και εμπορικά σημαντικό και είναι γνωστό ως το κοινό τεύτλο.

Λέγεται ότι έχουν μεγαλώσει στους Κρεμαστά Κήπους της Βαβυλώνας . Οι Ελισάβεττες τους απολάμβαναν σε τάρτες και σούπες. Ο Θωμάς Τζέφερσον τα φυτεύει στο Monticello. Οι Μεσαιωνικοί μάγειροι τα γεμίζουν σε πίτες.

Τα τεύτλα αναπτύσσονται εκτενέστερα σε εύκρατες ή δροσερές περιοχές ή κατά τη διάρκεια των δροσερών ή και κρύων εποχών Η καλλιεργητική περίοδος κυμαίνεται από 8 έως 10 εβδομάδες για τα τεύτλα κήπων σε ευνοϊκά κλίματα έως 30 εβδομάδες για μερικά άγρια σέσκουλα

Τα τεύτλα όλων των ποικιλιών συνήθως αναπτύσσονται σε μια βασική ροζέτα και στη συνέχεια με εναλλασσόμενα φύλλα σε άνθινα στελέχη, τα οποία μπορούν να φτάσουν στα 1,25 μέτρα (4 πόδια) στις ποικιλίες ζαχαρότευτλων διετούς διάρκειας, αλλά συνήθως είναι 0,5 έως 0,75 μέτρα (1,5 έως 2,5 πόδια) chard ( ένα τεύτλο μιας ποικιλίας με φαρδιά άσπρα φύλλα που μπορούν να παρασκευαστούν και να καταναλωθούν ξεχωριστά από τα πράσινα μέρη του φύλλου.) και παντζάρια.

Τα λουλούδια είναι συνήθως μικρά, πρασινωπά έως κίτρινα, που αναπτύσσονται σε μικρές συστάδες σε λεπτές αιχμές, με ένα 5πλο κάλυκα που στερείται πέταλα. Ο καρπός συχνά αναπτύσσεται από συσσωματώματα δύο ή περισσοτέρα λουλούδια που ενώνονται στις βάσεις τους και σχηματίζει ένα μικρό, αγκαθωτό ή σκληρό, "ακανόνιστο" ξυλώδη σπόρο ( κάλυκα ).

Τα φύλλα, τα στελέχη των φύλλων και οι ρίζες των  τεύτλων είναι βρώσιμα. Τα φύλλα έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνη Α και μεταλλικά στοιχεία όπως ασβέστιο, σίδηρο, κάλιο και μαγνήσιο.

Αν και τα τεύτλα έχουν την υψηλότερη περιεκτικότητα σε ζάχαρη όλων των λαχανικών , οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να τρώνε ρίζες τεύτλων μερικές φορές την εβδομάδα (και τα πράσινα τους σε απεριόριστες ποσότητες), απολαμβάνοντας όχι μόνο τη γλυκιά, γήινη γεύση τους, αλλά και τα θρεπτικά συστατικά τους που μπορούν να βελτιώσουν την υγεία σας με τους ακόλουθους τρόπους.

Το αίμα-κόκκινο χρώμα των τεύτλων προέρχεται από μια ισχυρή ομάδα αντιοξειδωτικών που ονομάζεται  betalains. Υπάρχουν εκατοντάδες μελέτες σχετικά με τα θετικά οφέλη για την υγεία των betalains.

Η μπετανίνη και η βουλγαξανθίνη είναι βηταλίνες που έχουν πάρει ιδιαίτερη προσοχή στην έρευνα τεύτλων. Τα τεύτλα είναι επίσης μια εξαιρετική πηγή φυλλικού οξέος και μια πολύ καλή πηγή μαγγανίου, καλίου και χαλκού. Είναι επίσης μια καλή πηγή διαιτητικών ινών, μαγνησίου, φωσφόρου, βιταμίνης C, σιδήρου και βιταμίνης Β6.

Υπάρχουν 43 θερμίδες σε 100 γραμμάρια (3,5 ουγγιές) τεύτλων .

Το ακατέργαστο παντζάρι είναι 88% νερό, 10% υδατάνθρακες, 2% πρωτεΐνες και λιγότερο από 1% λίπος.

Από τον Μεσαίωνα , τα παντζάρια χρησιμοποιήθηκαν ως θεραπεία για μια ποικιλία συμπτωμάτων, ιδιαίτερα ασθενειών που σχετίζονται με την πέψη και το αίμα.

Τα οφέλη  των τεύτλων για την υγεία περιλαμβάνουν την ικανότητά τους να μειώνουν την αρτηριακή πίεση, να προλαμβάνουν τον καρκίνο, να καθαρίζουν το συκώτι, να θεραπεύουν την αναιμία, να αυξάνουν την αντοχή και να ενισχύουν τη λίμπιντο. Επίσης, αποτρέπουν την εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, βελτιώνουν την κυκλοφορία του αίματος, βοηθούν στην περιποίηση του δέρματος, αποτρέπουν τον καταρράκτη, δημιουργούν ανοσία και θεραπεύουν τα αναπνευστικά προβλήματα. Αυτά τα οφέλη από τα παντζάρια μπορούν να αποδοθούν στον πλούτο τους σε θρεπτικά συστατικά, βιταμίνες και μέταλλα.

Το παντζάρι μπορεί να βράσει ή στον ατμό, ξεφλουδισμένο και έπειτα τρώγεται ζεστό με ή χωρίς βούτυρο ως λιχουδιά, μαγειρεμένα, τουρσί. Επίσης μπορεί κάποιος να το φάει κρύο ως καρύκευμα ή ξεφλουδισμένο, τεμαχισμένο ωμό.  Τρώγεται και σαν σαλάτα. 

Τα γεμιστά τεύτλα είναι παραδοσιακό φαγητό σε πολλές χώρες.

Μερικοί αγαπούν τη φυσική γλυκιά και γήινη γεύση τους, ενώ άλλοι  ενοχλούνται σχεδόν σε οποιαδήποτε μορφή - ακόμη και χυμό τεύτλων.

Ο πρώτος χυμός τεύτλων είναι ένας από τους ισχυρότερους τρόπους με τους οποίους μπορείτε να το καταναλώσετε. Έχει μάλλον έντονη γεύση  από μόνη του, και αποκτά ακόμα καλλίτερη γεύση όταν  αναμιγνύεται με φρούτα και άλλα λαχανικά.

Η Betanin , που λαμβάνεται από τις ρίζες, χρησιμοποιείται βιομηχανικά μεταξύ άλλων εφαρμογών, ως κόκκινο χρωστικό τροφίμων, για να βελτιώσει το χρώμα και τη γεύση της πάστας τομάτας, σάλτσες, επιδόρπια, μαρμελάδες και ζελέδες, παγωτό, καραμέλες και δημητριακά για πρωινό.

Interesting facts about beets | Just Fun Facts