Ο δρόμος προς την ελευθερία
Φωτεινή Μαστρογιάννη
"Ποια είναι η τρέχουσα τιμή ενός έντιμου ανθρώπου και πατριώτη σήμερα; Είναι διφορούμενοι και λυπημένοι, και μερικές φορές κάνουν εκκλήσεις, αλλά δεν κάνουν τίποτα αποφασιστικό και αποτελεσματικό. Περιμένουν, καλά-προθέσεις, ότι κάποιος άλλος θα διορθώσει το κακό έτσι ώστε να μην υπάρχει πλέον καμία θλίψη γι 'αυτούς. Στην καλύτερη περίπτωση, θυσιάζουν μόνο μια φτηνή ψηφοφορία και μια μικροσκοπική υποστήριξη και ελπίδα για καλή επιτυχία, για το σωστό όπως τη βλέπουν. "
Ο Henry David Thoreau στο δοκίμιό του «Περί του καθήκοντος της πολιτικής ανυπακοής» υποστηρίζει ότι είναι ανυπάκουος σε μια άδικη κατάσταση. Οι ιδέες του επηρεάστηκαν από τον Μαχάτμα Γκάντι και επίσης από τον υπουργό Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζουρ, ο οποίος υποστήριζε την ανυπακοή και την αντίσταση με μη βίαιο τρόπο. Οι απεργίες, οι συμβολικές διαμαρτυρίες, το μποϊκοτάζ των προϊόντων, η άρνηση πληρωμής (βλέπε φόρους, διόδια κ.λπ.) αποτελούν ειρηνικές μεθόδους αντίστασης και πολιτικής ανυπακοής. Συνήθως, ο ειρηνικός αγώνας είναι εκτός του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος και απαιτεί μαζική κινητοποίηση.
Σύμφωνα με την έρευνα, οι μεγάλες ειρηνευτικές εκστρατείες ήταν πιο επιτυχημένες σε σύγκριση με τις εκστρατείες βίαιης αντίστασης.
Ο Γκάντι κατάφερε να κινητοποιήσει μαζικά τον λαό του επειδή δημιούργησε το όραμα της ανεξαρτησίας των Ινδών από τους Βρετανούς αποικιοκράτες. Αυτό το όραμα, το οποίο μεταφέρθηκε επίσης μέσω των συνεχών διδασκαλιών του Γκάντι, κατάφερε να επιτύχει κοινωνική αλληλεγγύη με τον Ινδικό λαό και να μειώσει το χάσμα μεταξύ των κοινωνικών τάξεων στην Ινδία.
Μαζική κινητοποίηση επιτεύχθηκε επίσης από τον υπουργό Martin Luther King Jr . στις 28 Αυγούστου 1963, με τον Μάρτιο στην Ουάσιγκτον, όπου συμμετείχαν 250.000 διαδηλωτές.
Τον Μάρτιο, έδωσε τη διάσημη ομιλία του "I Have a Dream". Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ συνελήφθη και έγραψε από τη φυλακή τη διάσημη «Επιστολή του Μπέρμιγχαμ», στην οποία κάλεσε για πολιτική ανυπακοή εναντίον άδικων νόμων. Η κυβέρνηση Κένεντι κατανόησε την εκρηκτική κατάσταση που είχε δημιουργηθεί και το 1964 ο νόμος περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων πέρασε.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με τους αναλυτές, το πρόβλημα δεν δημιουργήθηκε από εκείνα που αντιτίθενται στα δικαιώματα των μαύρων ανθρώπων, αλλά από τους μετριοπαθείς υποστηρικτές που ζητούν συγκράτηση, προκαλώντας έτσι την άνοδο της βίαιης αντίστασης των μαύρων, δηλαδή του Μαύρου Panthers.
Αυτό το σημείο είναι σε μεγάλο βαθμό σύμφωνο με αυτό που έγραψε ο Thoreau: " Εκείνοι που, μολονότι καταδικάζουν το χαρακτήρα και τα μέτρα μιας κυβέρνησης, το δίνουν την υποταγή και την υποστήριξή τους, είναι αναμφισβήτητα οι πιο ευσυνείδητοι υποστηρικτές της και, ως εκ τούτου, είναι συχνά τα σοβαρότερα εμπόδια μεταρρύθμιση ".
Οι εκστρατείες αντίστασης είναι επιτυχείς αν είναι μεγάλης κλίμακας, λαμβάνουν υποστήριξη από τις δυνάμεις ασφαλείας και τους δημόσιους υπαλλήλους και, ει δυνατόν, έχουν υποστήριξη από το εξωτερικό, αλλά από αναγνωρισμένες ομάδες που δεν θα βλάψουν την αξιοπιστία της εκστρατείας.
Η υποστήριξη από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι επίσης σημαντική, όπως συνέβη με τον Μάρτιο του Μαρτίου του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ στην Ουάσινγκτον, η οποία καλύφθηκε ευρέως από τα ΜΜΕ. Σε περίπτωση που τα μέσα ενημέρωσης δεν βοηθήσουν στην παροχή ανεξάρτητων ειδήσεων και σωστής τεχνολογίας, τότε το "βάρος" εμπίπτει στις ανεξάρτητες φωνές, δηλαδή στο διαδίκτυο, blogs, πύλες, εναλλακτικά κανάλια YouTube, κοινωνικά μέσα κ.λπ. τη σημασία της διανομής εκπαιδευτικού υλικού (βιβλία, DVD, φυλλάδια κλπ.) που θα ενημερώνουν το κοινό για τα αποτελέσματα προηγούμενων ειρηνικών εκστρατειών. Οι ακτιβιστές τονίζουν ότι αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την κινητοποίηση, δηλαδή τη διδασκαλία και την πληροφόρηση (το παράδειγμα του Γκάντι με συνεχείς διδασκαλίες επιβεβαιώνει αυτό το γεγονός).
Ζούμε σε μια εποχή οικονομικών, όπου η δημοκρατία αποσύρεται προς όφελος του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού τομέα. Τα αυταρχικά καθεστώτα θα προσπαθήσουν να καταπνίξουν τις ειρηνικές αντιδράσεις μέσω της παρακολούθησης του Διαδικτύου, καθώς και άλλων μέσων, όπως η καταπίεση μέσω απαγορευτικών νόμων και ακόμη και ο εκφοβισμός των πολιτών.
Ο σύγχρονος πολίτης το επιτρέπει ή είναι τόσο αποξενωμένος που δεν αντιστέκεται πια; Γιατί δεν υπάρχει πλέον μια ηγεσία που έχει ένα όραμα και μπορεί να κινητοποιήσει τους ανθρώπους; Είναι ίσως επειδή η ηγεσία είναι εξίσου αποξενωμένη; Είναι μάταιο να ελπίζουμε για ηγεσία όταν τα κοινωνικά κινήματα σε όλο τον κόσμο είναι μαζικά και δεν οδηγούνται από κάποιον;
Τα ερωτήματα που προκύπτουν από την έλλειψη ειρηνικής κινητοποίησης και την πολιτική ανυπακοή είναι πολλά και θα ήταν ενδιαφέρον να τα αναζητήσουμε περαιτέρω για να βρούμε μια απάντηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου