ΑΚΑΝΘΟΧΟΙΡΟΣ: Το Τρόοδος υπό το βλέμμα των περιηγητών

Τετάρτη 20 Ιουνίου 2018

Το Τρόοδος υπό το βλέμμα των περιηγητών

Σήμερα θα παρουσιάσουμε διάφορα αποσπάσματα που έγραψαν οι περιηγητές στα ημερολόγια τους όταν είδαν από κοντά το Τρόοδος. Οι μεταφράσεις των αποσπασμάτων, όπως και μερικές φωτογραφίες που παραθέτω, προέρχονται από το βιβλίο “Η νήσος Κύπρος”.

Προτού τα παρουσιάσω να αναφέρω πως το Τρόοδος είναι η ψηλότερη οροσειρά της Κύπρου. Έχει κορυφές που φτάνουν μέχρι τα 1950 μέτρα. Λέγεται Τρόοδος λόγω των 3 οδών που συνδέουν το βουνό με την Λευκωσία, τη Λεμεσό και τον Πρόδρομο. Υπάρχει και μια άλλη άποψη που λέει ότι η ονομασία πάρθηκε από το Το-ορο-Άδος, αφού στην αρχαιότητα βρίσκουμε την οροσειρά με το όνομα “Άδωνης” στην αρχαία Κυπριακή προφέρεται ”Άδος”.

Elisee Reclus – 1884

“O κύριος ορεινός όγκος, γνωστός παλιότερα, όπως πολλά άλλα βουνά, με το όνομα Όλυμπος και αποκαλούμενα γενικότερα σήμερα Τρόοδος, υψώνεται στο νοτιανατολικό μέρος της Κύπρου. Το ψηλότερο σημείο του θα ξεπερνά ελαφρά τα 2000 μέτρα. Τα χιόνια διατηρούνται εκεί το μεγαλύτερος μέρος του χρόνου και οι Λουζινιάν είχαν βάλει να σκάψουν μεγάλες παγωνιέρες σε ορισμένα καλά προστατευμένα σημεία, που ήταν πάντα γεμάτες ακόμα και τη ζεστή περίοδο”.

Dominsthorpe Donne – 1880

“Κατά το βράδυ κατεβήκαμε κάτω στην Περιστέρωνα και ζωγράφισα μια πολύ περίεργη ελληνική εκκλησία, μια πολύ παλαιά με 3 ή 4 τρούλους που ξεπηδούν από την οροφή. Επειδή είναι στον κεντρικό δρόμο για το Τρόοδος, η Περιστερώνα έχει συνηθίσει να βλέπει ξένους να περνούν και μια γηραιά κυρία Τουρκάλα προσφέρει εξαιρετικό κατάλυμα σε ένα θαυμάσια διώροφο παλιό σπίτι με ένα καλοεπιπλωμένο δωμάτιο με ντιβάνια για ταξιδιώτες”.

Sosthene Grasset d’ Orcet 1856 – 1865

“Καθώς ανεβαίνουμε σε ύψος, η βλάστηση χάνει τον ημιτροπικό της χαρακτήρα. Οι χαρουπιές και οι φοινικιές εξαφανίζονται, δημιουργώντας χώρο για μια μεγάλη ποικιλία από βελανιδιές, από γιγάντια δρυ, που τα φύλλα της είναι μεγάλα σαν το χέρι και τα βελανίδια της σαν καρύδια, ως μια υπέροχη ποικιλία νάνο που φυτρώνει στους φράχτες και θυμίζει πολύ το δικό μας houx(αρκουδοπούρναρο). Αλλά το πιο αξιοπρόσεκτο και το πιο κομψό δέντρο αυτών των ορεινών περιοχών ήταν αναμφισβήτητα ένα είδος σκλήθρας με μικρά φύλλα, γιγάντιου μεγέθους με υπέροχο παράστημα, που προστάτευε μόνιμα τους πολυάριθμους μύλους της κοιλάδας”.

Rider Haggard 1900

“Η Κύπρος αποτελεί από πολλές απόψεις έναν υπέροχο τόπο και είναι αξιοπερίεργο το ότι δεν ζουν εκεί περισσότεροι Εγγλέζοι, τουλάχιστον για τους χειμερινούς μήνες. Η σημερινή διαμονή για όλους, πλην αυτών που ψήνονται στον ήλιο, σημαίνει 3 μήνες καλοκαίρι κάτω από τέντες ή σε καλύβες στα ψηλά του Τροόδους, όπου οι επίσημοι μετακομίζουν κάθε χρόνο από την Λευκωσία. Αυτή είναι μια διαμονή που πρέπει να γίνεται μονότονη, παρά τον υπέροχο αέρα και το φυσικό περιβάλλον από πευκοδάση, αφού οι παρτίδες τένις στο γρασίδι και τα πικ-νικ, όπου οι καλεσμένοι είναι συνεχώς ίδιοι, θα τους κάνουν όλους στο τέλος να βαρεθούν, εκτός από τους νεώτερους και τους πιο ενθοιυσιώδεις. Για τους υπόλοιπους μήνες του χρόνου, η τους περισσότερους από αυτούς, το κλίμα είναι ευχάριστο και υγιές”.