Το ποίημα της εβδομάδας

Η Ποίηση είναι ένας πλανήτης χωρίς σύνορα. Από σήμερα και για τις επόμενες εβδομάδες το καθιερωμένο ποιητικό αφιέρωμα θα ταξιδεύει από χώρα σε χώρα για να φέρει τους ανθρώπους, τους αναγνώστες, πιο κοντά. Δεύτερη στάση, Ρωσία. Η αλήθεια είναι πως η συγκεκριμένη επιλογή ήταν κάτι παραπάνω από δύσκολη. Η ρωσική λογοτεχνία στο σύνολό της, και ειδικότερα στην ποίηση, είναι γεμάτη λαμπρά λογοτεχνικά πνεύματα. Έπρεπε να βρω αυτό που θα μιλήσει καλύτερα εκ μέρους μου και μετά από μια μικρή στάση στην Μόσχα επέλεξα την Μαρίνα Τσβετάγεβα. Είχα διαβάσει στο παρελθόν τα Άπαντά της σε δίγλωσση έκδοση ρωσικών και αγγλικών, αλλά από μια μικρή αναζήτηση που έκανα ανακάλυψα και κάποιες συλλογές της στα ελληνικά. Το παρακάτω ποίημα είναι παρμένο από το βιβλίο του Ανρί Τρουαγιά Μαρίνα Τσβετάγιεβα, η αιώνια επαναστάτρια των εκδόσεων Μεταίχμιο.

Κάποια μέρα, αξιολάτρευτο πλάσμα,
Δεν θα είμαι πια για σένα παρά μόνο ανάμνηση,
Χαμένη μέσα στην γαλανομάτα μνήμη σου,
Χαμένη, θαμμένη, τόσο μακριά, τόσο μακριά!
Θα ξεχάσεις το προφίλ μου με τη γαμψή μύτη,
Το στεφανωμένο από τον καπνό των τσιγάρων μετωπό μου,
Το συνεχές γέλιο μου που εκνευρίζει τους ανθρώπους,
Και τα άπειρα ασημένια δαχτυλίδια πάνω στο φιλόπονο χέρι μου,
Και τη σοφίτα μας, που μοιάζει με καμπίνα πλοίου,
Και την ακαταστασία των χαρτιών μου.
Θα ξεχάσεις την τρομερή χρονιά, που την εξαΰλωσε η Δυστυχία.
Ήσουν τόσο μικρή κι εγώ τόσο νέα ακόμα!

Πηγή: εδώ

https://stylerivegauche.wordpress.com/