Η Υπνοβάτισσα
Την είδα να ‘ρχεται. Μες στη νύχτα
Ντυμένη στα λευκά, στα χέρια ένα κηροπήγιο, το κερί ανάναφτο,
η ματιά φευγάτη στο πουθενά.
Υπνοβάτισσα θάναι, σκέφτηκα
Έκανα να πάω πιο πέρα.
Μα κείνη σταμάτησε. Εμπρός μου.
Είδα τα μάτια της, τα άφωτα
Δεν ήταν υπνοβάτισσα αυτή. Κάτι άλλο ήταν.
Μούδιασα
Ποιά είσαι; τηνε ερώτησα
Άπλωσε και μου’ δωσε το καντηλέρι, χωρίς να με βλέπει, χωρίς να μ’ απαντάει
Αέρας ψυχρός σα να με τύλιξε.
Όλα σκοτείνιασαν γύρω μου.
Αχ..Τι σκοτεινή, τι αφέγγαρη τούτη η νύχτα που είναι!
Άναψα το κερί να ιδώ.. Μα, μπροστά μου δεν ήταν εκείνη
Ούτε γύρω μου, ούτε πίσω μου
Ένοιωσα την παγωνιά ν’ απλώνεται μέσα μου. Φοβόμουν
Μα, που είσαι επιτέλους; ρώτησα στο κενό
Κι άκουσα μέσα μου την δικιά μου την φωνή να μου λέει.
Εδώ είμαι, εδώ που είναι το σπίτι μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου