Ο κόσμος μπροστά σου μια σταλιά και πως να σε χωρέσει,
μικρός κι εγώ και πως να σε κρατήσω μάτια μου…

Απόψε πάλι είσαι εδώ μα πάντα λείπεις
και προσπαθώ να κρατηθώ μα δεν μπορώ
ένα τσιγάρο συντροφιά μου αναμμένο
την απουσία σου να γράφει με καπνό
Είναι τα βράδια από καιρό συννεφιασμένα
βουβή βροχή πέφτει απ’τα μάτια μου συχνά
Μ’απόψε νιώθω πως τεντώνει η ζωή μου
και το σκοινί που η ψυχή μου περπατά
Απόψε είναι το μου λείπεις τόσο λίγο
για να σου πει πόσο θα ήθελα εδώ
να σουν ξανά να με κρατήσεις να μην φύγω
και άλλη μια στην αγκαλιά σου να χαθώ
Απόψε θα θελα να ‘ρθεις να μ’αγκαλιάσεις
απόψε θα θελα να με κρατάς σφιχτά
και μες τα μάτια σου να βρίσκω χίλιους λόγους
στου κόσμου τους να κολυμπάω τα ρηχά
Απόψε άδειασα στο πάτωμα εμένα
μύρια κομμάτια μου κοιτάω και μετρώ
Όλα δικά σου και ας τα βλέπεις τώρα ξένα
μοιάζεις να ήσουν από πάντοτε εδώ
Μ’ απόψε έμεινα μονάχος να παλεύω
κι όλο το χθες μπροστά μου έστησε χορό
Απόψε πάλι που ανοίξαν οι πληγές μου
απόψε μένω μοναχός να σε ζητώ
Μοιάζει κελί σε φυλακή η ύπαρξη μου
κι η ψυχή μου ένας κατάδικος σκυφτός
Κλειδί μονάκριβο αυτού η αγκαλιά σου
μοιάζει η μορφή σου με της λεφτεριάς το φως
Απόψε πέφτω άλλη μια, κράτησε με
δωσ’ μου την δύναμη κι εγώ να σε κρατώ
πιάσε το χέρι μου, φίλα μ’, αγκάλιασε με
δωσ’ μου πνοή να αναπνέω πριν χαθώ
Απόψε γίνεται μαχαίρι το σε θέλω
η απουσία σου σκοτάδι μα εσύ φως
συγχώρεσε με μάτια μου που επιμένω
λείπεις και έχει σκοτεινιάσει ο ουρανός
Απόψε πάλι και ας λύγισα θυμάμαι
και μες τα μάτια σου εμάς πάλι ζητώ
απόψε πάλι είσαι ο λόγος που αντέχω
μέσα σ’αυτό το αφιλόξενο κενό
Απόψε γράφω στο χαρτί μου σκόρπιες λέξεις
όσα δεν μπόρεσα ποτέ μου να σου πω
Ξέρω πως ήταν πολύ δύσκολο να αντέξεις
Ξέρω το λίγο πως δεν είναι αρκετό
Απόψε ζύγισα άλλη μια την ζωή μου
και τα ωραία της κομμάτια νοσταλγώ
Τα τόσα βράδια που γυρνούσα μεθυσμένος
στου έρωτα σου του αλήτικο ρυθμό
Λείπει η άνοιξη να έχει το άρωμα σου
λείπουν τα βράδια που περίμενα να ρθεις
λείπουν του τα μάτια σου, τ’αστέρια τ’ ουρανού μου
λείπεις εσύ, λείπει το γέλιο της ψυχής
Απόψε θα θελα λιγάκι να με θέλεις
απόψε θα θελα πολύ να με κρατάς
να ψιθυρίζεις στο αυτί μου δεν θα φύγεις
και με τα μάτια να μου λες πως μ’αγαπάς
Απόψε φίλα με, σε λίγο ξημερώνει
κράτα ένα αστέρι αναμμένο και για μας
στα μάτια κοίτα με και πες μου πως θα μείνεις
και πριν το τέλος πες μου ότι μ’αγαπάς…


Αρνείται πεισματικά να γυρίσει πίσω το σώμα κι η ψυχή όσων πέρασαν από το σκοτάδι στο φως. Όποιος δει από κοντά αστέρι δεν μπορεί ποτέ να ξεχάσει την λάμψη του, όποιον ζέστανε ο ήλιος δεν μπορεί ποτέ ξανά να ζήσει μακριά του. Ο έρωτας ένα εισιτήριο για μαγικό ταξίδι χωρίς επιστροφή κι όταν κάποιος κάνει μια ψυχή να χαμογελάσει την κερδίζει για πάντα.

αυτό φοβάμαι «μη μείνεις να διεκδικείς, να περιμένεις μια αγκαλιά, τη δικιά μας αγκαλιά».
Στο είπα βλάκα οι αγκαλιές είναι δέσιμο!
Είχες δίκιο :/
Σε όλα είχες δίκιο, πάντα έχεις δίκιο.
Καληνύχτα