Με πείραζε που ήταν αδύνατη μαθήτρια, που δεν συγκεντρωνόταν να διαβάσει, που δυσκολευόταν να γράψει μια έκθεση στο σχολείο της. Δεν μου άρεσε που στο τρέξιμο ερχόταν πάντα τελευταία, που δεν μπορούσε να κάτσει φρόνιμα στην τάξη, που γελούσε συνεχώς και ήθελε να παίζει. Δεν καταλάβαινα τι συνέβαινε μ’ αυτό το κορίτσι αλλά ήταν ευτυχισμένο όπως ήταν. Αγαπούσε τον εαυτό της, χαιρόταν γι αυτό που ήταν και δεν εξαρτιόταν από τους άλλους. Δεν την πείραζε τι κάνουν τα άλλα τα παιδιά. Απλά ήθελε να χαμογελά, να ήταν ευτυχισμένη. Μεγαλώνοντας έμαθα και εγώ απ’ αυτή τι σήμαινε να είσαι ευτυχισμένος να λαμπυρίζουν τα μάτια σου και ας έχει μύρια προβλήματα στο κεφάλι σου. Πλέον δεν με πειράζει και τόσο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου