Book haul Απριλίου

Αν ήμουν ειλικρινής, στον τίτλο θα έπρεπε να γράφει άλλα δέκα βιβλία που θα σαπίσουν στην βιβλιοθήκη μου μέχρι να σταματήσω να παίρνω εξαντλημένα από την δανειστική, αλλά δεν είμαι και θρασύτατα αποκαλώ για ακόμα μια φορά τις καταναλωτικές μου ατασθαλίες book haul. Θα προσπεράσουμε μηχανικά τις υποσχέσεις που είχα δώσει στο παρελθόν για προσωρινή παγίωση αναγνωστικών αγορών και θα συνεχίσουμε με φόβο και πάθος, ειδικά το τελευταίο, στην περιγραφή του τι πήρα τον τελευταίο καιρό, τι περιμένω να μου έρθει από τας εξωτερικάς (γιατί έχουμε και τέτοια) και τι θέλω να αγοράσω ακόμα από την εκδοτική περίοδο που διανύουμε.

Ποιήματα του Χρίστου Λάσκαρη (εκδόσεις Γαβριηλίδης)

Τον Λάσκαρη τον ανακάλυψα τυχαία λίγους μήνες πριν από κάποια αποσπάσματά του που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί καθυστέρησα τόσο πολύ να αγοράσω την συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του. Εκτός από την εμμονική του σχέση με την Κυριακή, κοινό μας χαρακτηριστικό, ο Χρίστος έχει έναν μοναδικό τρόπο να περιγράφει στον κόσμο γύρω του. Αντί να βλέπει πρόσωπα και χρώματα, βλέπει αισθήματα και μύχιες σκέψεις. Μου άρεσε τόσο αυτή η συλλογή, να φανταστείτε, που έχω πάρει και ένα αντίτυπο και για σας. Αλλά ας μην βιαζόμαστε, θα τα πάθετε αυτά σε μελλοντική ανάρτηση!

Ποιό παπάκι με νικελόνιο τιμόνι στο προαύλιο; του Georges Perec (εκδόσεις ύψιλον)

Μετά το μεγαλειώδες Ζωή Οδηγίες χρήσεως ήρθε η ώρα για να εναπομείναντα μικρά βιβλία του Perec. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, το συγκεκριμένο το ξεκίνησα στα γαλλικά αλλά με κούρασε αρκετά σε ορισμένα σημεία, κυρίως από πλευράς λεξιλογίου, οπότε αποφάσισα να το διαβάσω ταυτόχρονα με το ελληνικό μετάφρασμα του Αχιλλέα Κυριακίδη. Ήδη από την απόδοση του τίτλου είναι φανερό ότι ο Μεταφραστής έχει κάνει πάλι το θαύμα του. Παρά την όποια ευκολία μπορεί να μαρτυρά η γραφή του Perec, η μεταφορά των γραπτών του από τα γαλλικά σε μια άλλη γλώσσα είναι απίστευτα δύσκολη υπόθεση. Για αυτό προτείνω, αν κάποιος θέλει να εξασκήσει τα γαλλικά του, να προτιμήσει την ταυτόχρονη ανάγνωση για να μην του βγει η ψυχή.

Υπόθεση Μπεστ Σέλλερ του Χρήστου Βακαλόπουλου (εκδόσεις Εστία)

Με εξαίρεση την Ονειρική φύση της πραγματικότητας που έχω μισοτελειωμένη, η Υπόθεση Μπεστ – Σέλλερ είναι το τελευταίο γραπτό του Βακαλόπουλου που μου απομένει να διαβάσω. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα γυρνάω ξανά και ξανά στην Γραμμή και τους Πτυχιούχους, αλλά όσο να ‘ναι δεν θα υπάρξει ποτέ πια αυτή η μαγική πρώτη φορά, εκείνα τα δευτερόλεπτα που τα μάτια μου έτρωγαν αχόρταγα τις σκέψεις της Ρέας και τους διαλόγους του Μάρκου και του Σήφη. Ας είναι, το ότι επισκέφτηκες ένα νησί –τονησί στην περίπτωσή μας- δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να το επισκεφτείς ξανά και να μάθεις από την αρχή κάθε γωνιά και άκρη του. Εξάλλου μόνο έτσι θα το μάθεις πραγματικά.

Η ώρα του Θάνου Σταθόπουλου (εκδόσεις Ίκαρος)

Πρώτη επαφή με την πένα του Σταθόπουλου και σίγουρα όχι τελευταία. Η Ώρα είναι από αυτές τις μικρές και ταυτόχρονα αιχμηρές ποιητικές συλλογές που επιστρέφεις συχνά, τόσο για να διαβάσεις όσα σε είχαν κερδίσει εξ αρχής όσο και για να προσπαθήσεις να αποκωδικοποιήσεις και τα υπόλοιπα κομμάτια της. Προτείνω μαζί με την συλλογή να διαβάσετε και μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του ποιητή στη Λίνα Ρόκου για το site Popaganda.

Αλεξανδρινό Κουαρτέτο του Λόρενς Ντάρελ (εκδόσεις Μεταίχμιο)

Κλασικό, πολυδιαβασμένο και τεράστιο! Το Αλεξανδρινό Κουαρτέτο είναι ακόμα μια πρόταση από έναν πολύ καλό φίλο του blog. Αυτό που με προβληματίζει με το συγκεκριμένο βιβλίο είναι το μέγεθός του. Δεν σου χαρίζεται. Είναι ένα τούβλο 1000 περίπου σελίδων. Κανονικά δεν θα έπρεπε να γκρινιάζω για το Κουαρτέρο, γιατί αυτό που ακολουθεί είναι μεγαλύτερο, αλλά σκέφτομαι σοβαρά να το διαβάζω ανά βιβλίο και ας μεσολαβούν αρκετά μεγάλα χρονικά κενά ανάμεσα στα τέσσερα μέρη του.

4321 του Paul Auster (εκδόσεις Μεταίχμιο)

Όσοι τυχεροί το διάβασαν τις παραμονές της έκδοσής του στα ελληνικά ισχυρίζονται ότι είναι το καλύτερο έργο του συγγραφέα. Εγώ επειδή δεν έχω διαβάσει κανένα άλλο δικό του, εκτός από την Χώρα των Εσχάτων Πραγμάτων, ίσως το καθυστερήσω για την ώρα. Τουλάχιστον μέχρι να διαβάσω την Τριλογία!

Ένα Καπρίτσιο του Τζων Φώουλς (εκδόσεις Εστία)

Με τον Μάγο και τον Συλλέκτη να έχουν εξαντληθεί, δεν θα μπορούσα να αφήσω και το Καπρίτσιο να φύγει από τα χέρια μου. Γενικά ο Φώουλς είναι ένας συγγραφέας που όσο ανακαλύπτω τόσο περισσότερο θαυμάζω. Ακόμα και στα μυθιστορήματα που η πλοκή δεν προδιαθέτει τον αναγνώστη για κάτι συγκλονιστικό, στην Ερωμένη του Γάλλου Υποπλοιάρχου για παράδειγμα, ο Φώουλς ανατρέπει τα αναμενόμενα μέσω της γραφής του. Ό,τι δικό του έχω διαβάσει μέχρι στιγμής είναι εξαιρετικό και το προτείνω ανεπιφύλαχτα!

Γάλα και μέλι της Rupi Kaur (εκδόσεις Λιβάνη)

Πολυσυζητημένο όσο ελάχιστα βιβλία τα τελευταία χρόνια και προσφάτως μεταφρασμένο στα ελληνικά, το γάλα και μέλι ήταν μάλλον μια άγευστη ποιητική συλλογή. Το αισθητικό κομμάτι είναι ομολογουμένως πολύ όμορφο, αλλά τα θέματα και η τεχνοτροπία ελαφρώς ξεπερασμένα. Φαντάζομαι ότι σε ακόμα μικρότερες ηλικίες θα αρέσει περισσότερο. Δυστυχώς σε μένα δεν μίλησε.

Το φθινόπωρο του πατριάρχη του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές (εκδόσεις Λιβάνη)

Φοβάμαι πως το συγκεκριμένο βιβλίο δεν θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνεται στο haul μιας που το αγόρασα για κάποιον άλλον. Παρόλα αυτά, μέχρι αυτός ο κάποιος άλλος να το πάρει στα χέρια του, εγώ του ρίχνω κλεφτές ματιές. Με τον Μαρκές τα πράγματα δεν πάνε καλά. Ούτε τα Εκατό χρόνια μοναξιάς μου άρεσαν ούτε ο Έρωτας στα χρόνια της χολέρας. Το ελπιδοφόρο είναι ότι αρκετοί υποστηρίζουν πως το Φθινόπωρο είναι αρκετά διαφορετικό και ότι υπάρχει αρκετά μεγάλη πιθανότητα να μου αρέσει. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία, θα σας ενημερώσω.

Χαιρετίσματα από τον Φεδερίκο Σάντσεθ του Χόρχε Σεμπρούν (εκδόσεις Εξάντας)

Μια εντελώς τυχαία επιλογή που βασίζεται στην στιγμιαία καλή εντύπωση που μου άφησε το απόσπασμα στο οπισθόφυλλο. Δεν το φιλοσοφώ πολύ όταν πρόκειται να αγοράσω ένα βιβλίο, και μάλιστα στην συγκεκριμένη περίπτωση που η τιμή του ήταν πολύ χαμηλή λόγω παλαιότητας, αλλά συνήθως το ψάχνω κάπως. Ε, αυτή είναι η πρώτη φορά που δεν αναζήτησα καν έστω κάποια επιπρόσθετα στοιχεία για την ζωή και το έργο του συγγραφέα, έτσι για τα μάτια του κόσμου. Όσα μικρά αποσπάσματα έχω διαβάσει μέχρι στιγμής πάντως μου άρεσαν πολύ.

Στα του ταχυδρομείου τώρα, περιμένω να μου έρθει, άγνωστο το πότε, το In Case We Die του Danny Bland. Η καλή του βαθμολογία στο GR και το ιδιαίτερο θέμα του μου κέντρισαν το ενδιαφέρον. Ελπίζω ολόψυχα να μην διαβάσω κανένα κακέκτυπο του Irvine Welsh. Αυτός, να μου πεις, δεν διαβάζεται ούτε στο πρωτότυπο. Τρία ακόμα βιβλία περιμένω στο προσεχές μέλλον και υπόσχομαι να παγιώσω πραγματικά τις βιβλιοαγορές τουλάχιστον μέχρι να διαβάσω τα τούβλα των δύο τελευταίων hauls, το M Train της Patti Smith (εδώ, ας θυμηθούμε τι καταπληκτικό βιβλίο που είναι το Πάτι και Ρόμπερτ), την Διαφάνεια του Χρόνου, γιατί Παδούρα αφού, και το Μαύρο το 10 του Χούλιο Κορτάσαρ που κυκλοφορεί την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Bibliothèque. Υπόσχομαι μόνο αυτά, μετά βιβλία ξανά του χρόνου!

https://stylerivegauche.wordpress.com/