BY 

Στέλλα Τιμωνίδου, Αράχνη

Αράχνη
[Ενότητα IV]
Άπτερη κι αθόρυβη
πλέκει στον ιστό της
δεξιοτεχνικά
όπου βρεθεί
και όπου σταθεί.
Συμπάθειες πολλές
δεν έχει.
Με μίσος τής χαλούν
το κέντημα
για να περάσουν,
ενώ αυτή τρέχει
να γλιτώσει∙
κι ύστερα με υπομονή
και επιμονή
το ξαναφτιάχνει πάλι
και πάει και κρέμεται
στο κέντρο του
καμαρώνοντας
το κομψοτέχνημά της
και καραδοκώντας
το θύμα της.
Αλίμονο στο έντομο
που θα πέσει
στα δίχτυα της.
Ανήκει κι αυτή στην πλάση,
με το σταυρό στη ράχη,
γι’ αυτό πρέπει να ζήσει,
έστω μαύρα κι άραχνα.
Από τη συλλογή ατελείωτες νύχτες (2008) της Στέλλας Τιμωνίδου