Ελένη Μερκενίδου, Του θέρους τιμωρία φθινόπωρο

Του θέρους τιμωρία φθινόπωρο
Φιλέρημος δακρυρροώ
κι αν ραπιστώ με κόλαφο τιμής,
καταιγισμό του πάθους σου,
νεαρόν ερώτων άθυρμα γάργαρο
του κορμιού σου, κι αν ραντιστώ τον σίελο
–στον άνυδρο βροχή ουρανών–
έσφαλα στις εκκρίσεις μου
στη ζέση και στην αρμογή μελών
υγρόφιλων κυρτών και κοίλων πόσο
τις δωρεές σπατάλησα αλόγιστα του θέρους
και του θαλλού που άνθισε
ρήμαξα τους καρπούς.
Του δρόμου πτυελοδόχος
ως Βρόμιος ταλαίπωρος σε ύπατη μανία
σε πανδαισία έξαλλη ας κερνώ
φιλώντας και χαϊδεύοντας
την πυρκαγιά των εποχών
στο σώμα σου τ’ αθέριστο
τη φθίση της οπώρας.
Από τη συλλογή Νύχτες μέσα στη νύχτα (2009) της Ελένης Μερκενίδου