Ξεφουσκώνοντας το Μύθο Του Τσόρτσιλ ~

(Φωτογραφία)

Δημοσιεύτηκε από Der Kamerad

Μεγάλο μέρος του δυτικού κόσμου απλώς τιμούσε τα εκατομμύρια των στρατιωτών που πέθαναν στους δύο παγκόσμιους πολέμους. Πρέπει όμως να κοιτάξουμε πέρα από τους μεταπολεμικούς μύθους και να κατανοήσουμε τα τραγικά πολιτικά λάθη που έστειλαν αυτούς τους στρατιώτες να πεθάνουν σε πολέμους που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί.

Στο ισχυρό νέο βιβλίο του Hitler, Churchill και ο περιττός πόλεμος , ο βετεράνος πολιτικός και ο συντάκτης Pat Buchanan αμφισβητούν πολλά ιστορικά ταμπού υποστηρίζοντας ότι ο Ουίνστον Τσόρτσιλ έριξε τη Βρετανία και την αυτοκρατορία της, συμπεριλαμβανομένου του Καναδά, σε πολέμους των οποίων το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό για όλους τους ενδιαφερόμενους.

Άλλοι συγγραφείς, συμπεριλαμβανομένου μου, έχουν κάνει το ίδιο σημείο εδώ και δεκαετίες, αλλά ο Buchanan έχει τοποθετήσει μια τεράστια σειρά γεγονότων και ιστορικών για να υποστηρίξει την υπόθεσή του.

Για μένα, ο Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν η πιο τραγική σύγκρουση του 20ού αιώνα. Προκλήθηκε από τη Σερβία και την Αυστρία-Ουγγαρία. Αφού η Ρωσία και η Γαλλία άρχισαν να επιδιώκουν τον πόλεμο, η Γερμανία μεταφέρθηκε στη σύγκρουση με τη μηχανή της ημέρας των κινητοποιήσεων στρατευμάτων. Η Βρετανία θα μπορούσε να σταματήσει τον πόλεμο ή να αγωνιστεί στις ηπειρωτικές δυνάμεις μέχρι να φτάσουν σε μια εκεχειρία. Αλλά ο Τσόρτσιλ και οι συντροφικοί ιμπεριαλιστές του αποφάσισαν να καταστρέψουν τη Γερμανία, έναν νέο αντίπαλο στον πλούτο και τη δύναμη της Βρετανίας.

Εάν η Γερμανία και οι σύμμαχοί της δεν είχαν νικήσει, δεν είχαν επιβληθεί στην Καρχηδονική Ειρήνη σε αυτές τις Βερσαλλίες και το Τριανόν, ίσως να μην υπήρξε ποτέ Χίτλερ, Κομμουνιστική Ρωσία ή Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Οι Εβραίοι της Ευρώπης μπορεί να έχουν ξεφύγει από την καταστροφή. Ο Παγκόσμιος Πόλεμος θα έπρεπε να είχε τελειώσει το 1917 όταν και οι δύο πλευρές είχαν εξαντληθεί και ασταθής. Η είσοδος της Αμερικής στον πόλεμο είχε ως αποτέλεσμα την ήττα της Γερμανίας και την επακόλουθη μεταπολεμική ταλαιπωρία. Οι γερμανικές, αψβούργικες και οθωμανικές αυτοκρατορίες χωρίστηκαν από τους νικητές του λούπινου και μειώθηκαν στην καταστροφή, δημιουργώντας τα ασταθή Βαλκάνια και την Μέση Ανατολή.

Ο Τσόρτσιλ έκανε το θανατηφόρο λάθος στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο να υποστηρίξει την κατοχή της Πολωνίας στο Danzig, παρόλο που η Βρετανία δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να υπερασπιστεί την Πολωνία, τη Γιουγκοσλαβία ή την Τσεχοσλοβακία από τις προσπάθειες του Χίτλερ να επανασυνδέσει εκατομμύρια Γερμανοί που έσπασαν αυτά τα νέα έθνη από την τρομακτική Συνθήκη των Βερσαλλιών. Η κήρυξη πολέμου της Βρετανίας στη Γερμανία σχετικά με την Πολωνία οδήγησε σε έναν γενικό ευρωπαϊκό πόλεμο. Αφού υπέστησαν 5.6 εκατομμύρια νεκρούς, η Πολωνία καταλήφθηκε από τη Σοβιετική Ένωση.

Η αιρετική άποψη του Buchanan και της δικής μου είναι ότι οι δυτικές δημοκρατίες έπρεπε να αφήσουν τον Χίτλερ να επεκτείνει το Ράιχ του προς τα ανατολικά, μέχρις ότου αναγκαστικά πήγε στον πόλεμο με την ακόμα πιο επικίνδυνη Σοβιετική Ένωση. Μόλις εξαντληθούν αυτοί οι δεσποτισμοί, οι δυτικές δημοκρατίες θα είχαν παραμείνει στην Ευρώπη. Η ζωή εκατομμυρίων δυτικών αμάχων και στρατιωτών θα είχε εξοικονομηθεί.

Τελικά, ο Τσόρτσιλ και ο Αμερικανός πρόεδρος Φράνκλιν ήταν τόσο εμμονή με τη συντριβή της Γερμανίας και έτσι αποπλανήθηκαν από τον "θείον Τζο" Στάλιν, παρέδωσαν στη Σοβιετική Ένωση το μισό της Ευρώπης, μια πολύ πιο δολοφονική και επικίνδυνη τυραννία από μια τάξη μεγέθους από τον Χίτλερ Γερμανία. Από το σοβιετικό του γκουλάγκ, ο Αλέξανδρος Σολτζενίτσιν κάλεσε τους Ρούσβελτ και Τσώρτσιλ "ηλίθιοι".

Το βιβλίο του Μπιουκάναν είναι σημαντική γιατί βλέπουμε κάποιους δυτικούς ηγέτες κάνουν τα ίδια σοβαρά λάθη όπως στο 20 ου αιώνα και idolizing την αψίδα ιμπεριαλιστική, ο Τσόρτσιλ. Το τελευταίο παράδειγμα: επέκταση του ΝΑΤΟ στα σύνορα της Ρωσίας. Όπως και στην περίπτωση της Πολωνίας το 1939, η Δύση δεν μπορεί να υπερασπιστεί τη Βαλτική, την Ουκρανία ή τη Γεωργία και δεν έχει ζωτικά συμφέροντα εκεί.

Ωστόσο, το ΝΑΤΟ δίνει στους άρχοντες αυτών των εθνών τη δυνατότητα να τους οδηγήσουν σε ενδεχόμενο πυρηνικό πόλεμο με τη Ρωσία. Η ταπεινωτική μικρή επιθετικότητα της Γεωργίας αυτή την πτώση προσφέρει ένα εντυπωσιακό παράδειγμα. Η ανεξαρτησία της Ουκρανίας πρέπει να είναι εγγυημένη, αλλά δεν πρέπει να μετατραπεί σε ένα στιλέτο που υποδεικνύει τον υποβιβασμό της Ρωσίας.

Δεν μάθαμε τίποτα από τους αποκαλυπτικούς πολέμους του 20ού αιώνα; Όπως δηλώνει ο Buchanan, η παράδοση του Τσώρτσιλ στην Ανατολική Ευρώπη στη Μόσχα και τη Γιάλτα ήταν πολύ σοβαρότερη από τις παραχωρήσεις του Chamberlain στο Μόναχο το 1938.

Το βιβλίο του Buchanan απομακρύνει την παρατεταμένη προπαγάνδα του πολέμου και δείχνει τον κυνισμό, τη λαγνεία για την εξουσία και την ανόητοτητα των «αγίων» συμμαχικών ηγετικών πολεμιστών και του «καλού» πολέμου τους.