Που βρίσκω εξαντλημένους τίτλους

Δεν θα μπορούσα να βρω καλύτερη μέρα από την σημερινή για να μιλήσω για ένα τόσο πονεμένο θέμα όπως αυτό των εξαντλημένων τίτλων. Με το Κουτσό του Κορτάσαρ να βρίσκεται ασφαλές πια στα ράφια των βιβλιοπωλείων, προστατευμένο από ατάκες του τύπου «είναι εξαντλημένο χρόνια, δεν μπορείτε να το βρείτε» ή το ακόμα πιο δηλητηριώδες «θα κοιτάξω αν μπορώ να το βρω αλλά δεν υπόσχομαι τίποτα», νιώθω λιγάκι πιο έτοιμη να αντιμετωπίσω την πραγματικότητα της εξάντλησης και να σας γράψω όσο πιο αναλυτικά γίνεται που βρίσκω εγώ εξαντλημένα.

Καταρχάς, να πω ότι δεν είμαι και καμία σπουδαία κυνηγός χάρτινων θησαυρών. Για ελάχιστους τίτλους είμαι πραγματικά περήφανη στη βιβλιοθήκη μου και αυτούς μετά από λίγο τους δανείζω ή ακόμα και τους χαρίζω αν νιώσω ότι δεν υπάρχει περίπτωση να τους ξαναδιαβάσω. Για αρκετό καιρό ό,τι δεν (ξανα)διάβαζα το έδινα κατευθείαν στην δανειστική βιβλιοθήκη της γειτονιάς μου. Έχω την τύχη, εντωμεταξύ, να μένω κοντά σε δύο μεγάλες βιβλιοθήκες, την δανειστική που προανέφερα (Δημοτική Βιβλιοθήκη Αθηνών) και την Βιβλιοθήκη της Βουλής στο Καπνεργοστάσιο. Η τελευταία δεν είναι δανειστική, αλλά οι συλλογές της είναι μεγάλες και πολύτιμες. Αξίζει να αφιερώσει κανείς μερικά απογεύματα ή σαββατιάτικα πρωινά στους διαδρόμους της. Και οι δύο Βιβλιοθήκες, παρά τις όποιες κρατικές ελλείψεις, είναι καλά οργανωμένες, έχουν εξαντλημένους τίτλους και οι συλλογές τους εκτείνονται σε αρκετά ερευνητικά πεδία.

Επίσης πολύ οργανωμένη και με ενδιαφέροντα εξαντλημένα βιβλία είναι η Δημοτική Βιβλιοθήκη της Καλλιθέας. Δυστυχώς, τα κριτήρια για να γίνει κανείς μέλος είναι αυστηρά γεωγραφικά και ακόμα δεν έχω καταφέρει να εγγραφώ. Ο Άτλας του Ουρανού όμως είναι μια αρκετά καλή δικαιολογία για να μετακομίσω προς Καλλιθέα μεριά, δεν νομίζετε; Μικρότερη μεν το ίδιο αξιόλογη δε είναι και η Βιβλιοθήκη του Περιστερίου. Από όσο ξέρω μάλιστα για την συγκεκριμένη έχει και μια ενεργή ομάδα ανάγνωσης και για καλό όλων των ενδιαφερόντων δεν χρειάζεται να μένεις εκεί κοντά για να γίνεις μέλος.

Εκτός από τα ιερά αυτά μέρη που μπορείς να δανειστείς -και πάντα να επιστρέψεις- βιβλία, υπάρχουν και τα ακόμα πιο ιερά όπου μπορείς να αγοράσεις. Δεν θα αναφερθώ σε δύο χαρακτηριστικά βιβλιοπωλεία του κέντρου, γιατί ναι μεν οι τιμές είναι πολύ χαμηλές, αλλά δεν έχω βρει ούτε ένα εξαντλημένο τίτλο στα ράφια τους. Αντιθέτως, εξαντλημένα έχω βρει στον Φαρφουλά, στον Αλφειό και στο υπόγειο των εκδόσεων Δωδώνη. Για όσους κινούνται στο κέντρο αυτά τα βιβλιοπωλεία είναι ήδη γνωστά. Εκτός από σπάνιους τίτλους, εκεί μπορεί να βρει κανείς και κάποιες αποκλειστικές εκδόσεις που δεν κυκλοφορούν σε άλλες περιοχές της Αθήνας.

Στην καρδιά των Εξαρχείων βασιλεύει η Bibliotheque. Μπορεί το υπαίθριο ράφι με τα χρησιμοποιημένα της να μην είναι μεγάλο, είναι όμως πολύτιμο. Εκεί, ανάμεσα στην Αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα της Ζέη και τον Νάνο του Λάγκερβιστ, βρήκα το Γυμνό Ψωμί του Σουκρί. Εκτός ότι ήταν σε πάρα πολύ καλή κατάσταση, ήταν και σε πάρα πολύ καλή τιμή. Ηθικό δίδαγμα: πάντα να κοιτάς τα μεταχειρισμένα!

Μεταχειρισμένα, και κατ’ επέκταση εξαντλημένα, αγοράζω συνήθως σε τρία περίπτερα. Ω ναι, περίπτερα! Όποιος δεν έχει περάσει από τα βιβλιοπερίπτερα κάτω και απέναντι από την Πολιτεία, δεν ξέρει τι χάνει. Το ένα βρίσκεται Ρήγα Φεραίου και Ακαδημίας και το άλλο στην αρχή της Ασκληπιού. Το τρίτο βρίσκεται Πινδάρου και Ακαδημίας και θυμάμαι χαρακτηριστικά πως είχα βρει εξαντλημένους τίτλους του Εξάντα εκεί. Να αποσαφηνίσω ότι εγώ περνάω καθημερινά από εκεί λόγω σχολής και σπαταλάω κάθε φορά μερικά λεπτά να ψάξω τις ντάνες. Φυσικά, δεν είναι κάθε μέρα του Αι Γιαννιού, αλλά μου έχει τύχει πολλές φορές να βρω σπάνιους τίτλους ή δεύτερες (πρώτες δυστυχώς ακόμα όχι) εκδόσεις σπουδαίων έργων σε πολύ λογικές τιμές.

Ποτέ μου δεν πίστευα ότι οι ομάδες μεταχειρισμένων στο Facebookθα με βοηθούσαν πράγματι να βρω βιβλία που ψάχνω καιρό. Να όμως που συνέβη, και μάλιστα όχι μόνο μία φορά, για αυτό οφείλω να τις αναφέρω. Και σε αυτή την περίπτωση δεν έχει κάθε μέρα σίγουρη επιτυχία, είναι όμως αρκετά πιθανό αν ακολουθεί κανείς τις συγκεκριμένες ομάδες να βρίσκει κατά καιρούς κάτι ενδιαφέρον.

Μετά τις δανειστικές και τους πάγκους με τα μεταχειρισμένα υπάρχει και μια τρίτη οδός, μπακάλικη οφείλω να ομολογήσω, αλλά σε τελευταία ανάλυση σωτήρια, τα torrentαδικα. Πριν βιαστείτε να τα καταδικάσετε να ξέρετε πως χάρη σε αυτά μπορούμε πλέον να διαβάσουμε το Σπίτι από φύλλα, τα Μάτια του Aldapuerta και πολλούς άλλους εξαντλημένους τίτλους, άφαντους στην καλύτερη των περιπτώσεων, πανάκριβους στην χειρότερη. Ναι είναι παράνομα, αλλά όταν ψάχνεις ένα βιβλίο που δεν υπάρχει πουθενά και ο τάδε αναίσθητος (και αδιάβαστος φυσικά) ιδιώτης το πουλάει μισό βασικό μισθό, ποιές είναι οι επιλογές σου; Έχω αναφερθεί στο συγκεκριμένο φαινόμενο και παλιότερα, θεωρώ μακράν χειρότερη την αισχροκέρδεια από οποιαδήποτε είδους αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή ενός βιβλίου.

Τελευταίο και καταϊδρωμένο έρχεται το βιβλιοπωλείο της Άνδρου, το Λογάρι. Αν ποτέ επισκεφτείτε την Υδρούσσα, σταματήστε για λίγο στην έξοδο του λιμανιού και μπείτε στο επαρχιακό βιβλιοπωλείο. Εκεί έχω βρει εξαντλημένους τίτλους του Παδούρα, τον Λευκό Θόρυβο καθώς και άλλα δυσεύρετα έργα από τις εκδόσεις της Εστίας. Ακόμα και αν εσείς δεν βρείτε αυτό που ψάχνετε, είμαι σίγουρη πως τα παιδιά που έχουν το Λογάρι θα έχουν κάτι ενδιαφέρον να σας προτείνουν να διαβάσετε.

Είμαι σίγουρη πως όλο και κάτι θα έχω ξεχάσει να αναφέρω, αλλά σε γενικές γραμμές αυτά είναι τα μέρη που εγώ βρίσκω δυσεύρετα βιβλία. Θα χαρώ πολύ να διαβάσω που βρίσκετε και εσείς εξαντλημένα. Είναι πάντα χρήσιμες τέτοιου είδους πληροφορίες!

https://stylerivegauche.wordpress.com/