Ένας Αρχαιοκάπηλος απ’ τη Δύση… …στο απόγειο του Μισελληνισμού

Ένας Αρχαιοκάπηλος απ’ τη Δύση…

 

…στο απόγειο του Μισελληνισμού

Η ιστορία αυτού του αρχαιοθήρα ελληνικών μνημείων είναι τόσο αρρωστημένη που είναι αδιανόητο να μην τη διδασκόμαστε προς γνώση και αποτροπή παρόμοιων μελλοντικών δεινών.

Γιατί ως γνωστόν η Ιστορία έχει την κακοήθη πρακτική να διαγράφει κύκλους - δίνοντας κάθε φορά το ‘παρών’ ΟΧΙ ως πιστό αντίγραφό της ΑΛΛΑ ως επαρκώς παραλλαγμένη … άρα, και επαρκώς καμουφλαρισμένη εκδοχή της …  τόσο, που μυαλό να μη βάζουμε.

Η ιστορία, λοιπόν, έχει ως εξής … ξεκινώντας απ’ το βιογραφικό του ΑΝΤΙήρωα:

Όνομα: Michel
Επίθετο: Fourmont
Ιδιότητα: Αββάς & Πανεπιστημιακός
Εθνικότητα: Γάλλος
Έτος Δράσης: 1730
Τόπος Δράσης: Λακωνία
Δράση: Μισελληνισμός μέσω Αρχαιοκαπηλίας

Ο Fourmont έχοντας όλα τα εχέγγυα ενός καθωσπρέπει κληρικού της Καθολικής Εκκλησίας με πλούσιο ακαδημαϊκό έργο - καθότι είχε διατελέσει Καθηγητής Πανεπιστημίου στο Παρίσι, διερμηνέας στη Βασιλική βιβλιοθήκη και επίτιμο μέλος της Ακαδημίας Καλών Τεχνών - επιλέχθηκε πολύ προσεχτικά για να φέρει εις πέρας μια δύσκολη αποστολή.

Ο Βασιλιάς της Γαλλίας, Λουδοβίκος 15ος, διάλεξε τον Michel Fourmont μέσα από πολλά ονόματα ‘σεβάσμιων’ προσωπικοτήτων του πνευματικού κόσμου της εποχής να σώσει τη Γαλλία απ’ τη σφοδρή οικονομική ύφεση που την ταλαιπωρούσε. Του ζήτησε, δηλαδή, να ’βγει στο σεργιάνι, αναζητώντας πλούτο κάθε είδους προκειμένου να ανακάμψει η χώρα του.

Έστειλε, λοιπόν, έναν ‘καλλιεργημένο’ άνθρωπο των Γραμμάτων και των Τεχνών στην Ελλάδα με σκοπό να ‘αρχαιοκαπηλεύσει’ μέχρις εσχάτων … μέχρι η Γαλλία, δηλαδή, να ορθοποδήσει οικονομικά.

Ενδιαφέρουσα τακτική! Μήπως αυτό, όλους εμάς τους Νεοέλληνες, να μας βάλει σε σκέψεις;;;

Σε επίπεδο σκέψης, όμως, θα παραμείνουμε καθώς ως απόγονοι των αυτοδημιούργητων ΗΡΩΩΝ της αρχαίας ελληνικής και παγκόσμιας ευρύτερα Ιστορίας - παρότι πεπτοκότες προς το παρόν - σε ποιά χώρα ‘να την πέσουμε’ για ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ πλιάτσικο;;; Αναρωτιέμαι…!

Έτσι, λοιπόν, το 1724 ο Fourmont κατέφθασε στην Κωνσταντινούπολη και κατάφερε να αποσπάσει το «φιρμάνι» απ’ τον Σουλτάνο, σύμφωνα με το οποίο είχε πλήρη αδειοδότηση να μελετήσει οποιονδήποτε αρχαιολογικό χώρο σ’ ολόκληρη την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Η αδειοδότηση αφορούσε στη μελέτη και όχι στη συλλογή αρχαιοτήτων … φυσικά! Αλλά, αυτά ήταν ‘ψιλά γράμματα’ για τους διανοούμενους της εποχής.

Το 1730 βρέθηκε στη Σπάρτη όπου οι ντόπιοι τον υποδέχτηκαν ως φιλέλληνα ερευνητή που ήρθε να αποτίσει φόρο τιμής στο αρχαιοελληνικό μεγαλείο, μέσω παρατήρησης και καταγραφής.  

Ήταν καλά μυημένος στα πολιτικάντικα τερτίπια των ευάρεστων υποσχέσεων που ναρκώνουν το θύμα και εν μία νυκτί το αποτελειώνουν.

Και όχι μόνο τους ξεγέλασε με τον πιο χυδαία εκλεπτυσμένο τρόπο, αλλά τους μίσησε σε ανομολόγητο βαθμό, αποκαλώντας τους “αμόρφωτους βαρβάρους που οπλοφορούν”.

Κι αυτό γιατί; Διότι ως ‘αγανακτισμένοι’ απ’ τον τούρκικο ζυγό ποθούσαν τη λευτεριά τους. Ένα όραμα που δεν τους άφηνε περιθώρια για ‘ανέμελα αναγνώσματα σε βιβλιοθήκες’, μιας και είχε σημάνει η ώρα να μιλήσουν τα ζωσμένα τους κουμπούρια.

Αλλά πώς να γίνει κατανοητό αυτό από έναν καλοζωισμένο (για τα δεδομένα της εποχής πάντα!) αστό σαν τον Fourmont που δεν είχε ιδέα πως είναι να είσαι φιλοξενούμενος στο Σπίτι σου;;;

Εκεί, λοιπόν, στη Σπάρτη - με πολυπληθές συνεργείο - υπήρξε επικεφαλής μιας απίστευτης θηριωδίας που όμοιά της πολύ αμφιβάλλω αν ξανασυναντάμε στην παγκόσμια ιστορία.

Ξέθαψε ό,τι τοίχος, ναό, μνημείο, κίονα, ανάβαθρο, ενεπίγραφη μετόπη, ανάγλυφη επιγραφή, ανάθημα, σύγγραμμα, τάφο υπήρχε και δεν υπήρχε στην περιοχή. Ό,τι ήταν ελαφρύ το οικειοποιήθηκε, με την ποταπότητα που τον διακατείχε, αποστέλλοντάς το στη Γαλλία. Ό,τι ήταν βαρύ κι ασήκωτο το κατέστρεψε με αδικαιολόγητο μένος, με το προφίλ ενός ανθρωποειδούς.

Επί 2 μήνες ξήλωνε και γκρέμιζε με μανία ψυχιατρικού ασθενούς ό,τι είχε σωθεί επί αιώνες από κατακτητές και φυσικά φαινόμενα. Πόλεμος και Φύση σεβάστηκαν την οικουμενικότητα αυτής της κληρονομιάς, εκτός απ’ τον Fourmont.

Τίποτα δεν άφησε όρθιο σε αρχαία Σπάρτη, Μυστρά και Αμύκλες! Δεν γλίτωσε ούτε το τοίχος των Παλαιολόγων, ούτε ο ναός του Απόλλωνα, ούτε οι τάφοι του Αγησίλαου και του Λύσανδρου.

Ολοκληρωτική καταστροφή από έναν ‘μορφωμένο’ άνθρωπο που ΔΕΝ οπλοφορούσε! Υπάρχει κάτι πιο ειρωνικό απ’ αυτό;;;

Οι πράξεις του ήταν προμελετημένες και απολύτως συνειδητές. Απόδειξη τα χειρόγραφά του που σώζονται ακόμη και σήμερα στη Βασιλική βιβλιοθήκη του Παρισιού. Ακολουθούν κάποια πολύ ενδιαφέροντα αποσπάσματα:

“Για να ξεσπάσω, για να εκδικηθώ αυτό το σκυλολόι, ρίχτηκα πάνω στην αρχαία Σπάρτη. Δεν ήθελα να μείνει τίποτα από την πόλη που έκτισαν οι πρόγονοί τους. Την έσβησα, την ανασκάλεψα, την ξεθεμελίωσα, δεν έμεινε λίθος επί λίθου.”

“Ήταν πολύ αρχαία και έκρυβε με φιλαργυρία πολλούς θησαυρούς. Αυτό δεν μπορούσα να το συγχωρέσω.”

“Την ισοπέδωσα λοιπόν με κάθε επισημότητα.”

“Δεν ξέρω κύριε και αγαπητέ φίλε αν υπάρχει στον κόσμο πράγμα ικανό να δοξάσει μια αποστολή περισσότερο από του να σκορπίσεις στους ανέμους τη στάχτη του Αγησιλάου, από το να ανακαλύψεις τα ονόματα των εφόρων, των γυμνασιαρχών, αγορανόμων, φιλοσόφων, γιατρών, ποιητών, ρητόρων, διάσημων γυναικών, ψηφίσματα της Γερουσίας, τους νόμους του Λυκούργου.”

“Η ευσέβειά μου, σεβασμιώτατε, δεν έφτασε στο σημείο ν’ αφήσω στη γαλήνη, ούτε την τέφρα των βασιλιάδων. Σκόρπισα στον άνεμο την τέφρα του Αγησίλαου. Μπήκα στον τάφο του Λύσανδρου και ανακάλυψα τον τάφο του Ορέστη.”

Και όπως όλες οι ιστορίες με ΗΡΩΕΣ και ΑΝΤΙήρωες δε θα μπορούσε να λείπει και ο συνδετικός κρίκος, που δεν είναι άλλος από έναν ΠΡΟΔΟΤΗ:

Όνομα: Ηλίας
Επίθετο: Δόξας
Ιδιότητα: Γιατρός
Εθνικότητα: Έλληνας (?)
Έτος Δράσης: 1730
Τόπος Δράσης: Λακωνία
Δράση: Μισελληνισμός μέσω Δουλοπρέπειας

Σπουδαγμένος στη Γαλλία και φορτωμένος με πολλά σύνδρομα, κυρίως κατωτερότητας, ξεδίπλωσε όλη την τουρκολατρεία του στηρίζοντας με σθένος έναν χαμερπή βανδαλιστή.

Κατάφερε, μάλιστα, να παραπλανήσει τους προύχοντες της περιοχής, πείθοντάς τους για τις αγνές προθέσεις του Fourmont σε τόσο άθλιο βαθμό, που τους έβαλε να γράψουν ευχαριστήριες επιστολές για το ευεργετικό του έργο. 

Ένας ακόμη γραικύλος της ελληνικής ιστορίας!

Δεν ξέρω πόσο γνωστή είναι αυτή η θλιβερή ιστορία. Αυτό που σίγουρα ξέρω είναι ότι είναι απίστευτα διδακτική. Παρατηρείς ΕΜΑΣ, τους ΑΛΛΟΥΣ και τον Εθνικό ΕΡΠΗ Ζωστήρα, πρόθυμο να ροκανίσει την προίκα μας. Παρατηρείς καταστάσεις και συμπεριφορές, με δύσκολες αλλά ανιχνεύσιμες παρόλα αυτά αναγωγές σε διάφορα χρονικά σημεία της ιστορίας μας…

Δεν ξέρω τα ακριβή κίνητρα του μπροστάρη Fourmont σ’ αυτήν την καταστροφική λαίλαπα του αρχαιοελληνικού πολιτισμού μας. Αυτό που σίγουρα ξέρω είναι ότι το έγκλημα διεπράχθη με σώας τα φρένας και χωρίς ύστερη δήλωση μεταμέλειας.

Αυτό αυτομάτως όχι μόνο ΔΕΝ τον απαλλάσσει απ’ τις εγκληματικές του ενέργειες, αλλά αντιθέτως μας φέρνει αντιμέτωπους με μια επίδειξη ισχύος της απολυτότητας του Κακού, της Διαστροφής και της Σαπίλας.     

Όταν, λοιπόν, δεν μπορούμε να εκλογικεύσουμε μια Εχθρική Στάση, αυτό δε σημαίνει ότι η Στάση παύει να είναι ΑΝΑΙΤΙΑ Εχθρική…

Το ότι μας είναι αδιανόητο, δηλαδή, να καταλάβουμε το γιατί o Michel Fourmont  έπραξε αυτά που έπραξε, δε σημαίνει πως τα πεπραγμένα του δεν ήταν ξεκάθαρα ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΑ...

http://www.macroskopio.gr/el