Ανθρώπινο είδος κρίσης 2: Ο άνθρωπος των μέσων μαζικής ενημέρωσης
Φωτεινή Μαστρογιάννη
Ένας άλλος ανθρώπινος τύπος κρίσης, σύμφωνα με τους Hardt και Negri , είναι ο άνθρωπος των μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Κατά το παρελθόν, θεωρήθηκε ότι οι άνθρωποι είχαν ελλιπείς πληροφορίες και επομένως εμπόδισε την πολιτική τους δράση. Με την άνοδο του Διαδικτύου, οι άνθρωποι έχουν καλύτερη πληροφόρηση (όπως όλοι είδαμε κατά τη διάρκεια της κρίσης όπου αποκαλύφθηκαν πολλά για τους πολιτικούς της νεοελληνικής ιστορίας). Ωστόσο, αυτή η αύξηση των πληροφοριών δεν είναι συμπαθητική, επομένως, η ελεύθερη κυκλοφορία των πληροφοριών από τα κοινωνικά μέσα (και όχι μόνο από τα κοινωνικά μέσα) περιορίζεται.
Οι άνθρωποι είναι συγκλονισμένοι από τις πληροφορίες, συχνά μέσω ειδησεογραφικών ειδήσεων, που δεν μπορούν να διασταυρώσουν την εγκυρότητά τους. Όσο οι Hardt και Negri γράφουν «το κύριο ζήτημα όσον αφορά την πολιτική δράση και την απελευθέρωση, δεν είναι η ποσότητα της πληροφορίας, της επικοινωνίας και της έκφρασης, αλλά η ποιότητά τους».
Η άποψή τους είναι πανομοιότυπη με αυτή που έγραψα στο άρθρο μου "Μην πείτε στη μητέρα μου ότι είμαι blogger, νομίζει ότι είμαι εργάτης γραφείου", δηλαδή ο μέσος αναγνώστης (ακροατής, θεατής) μπορεί πλέον να έχει πλούσια πρόσβαση περιεχομένου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αποδεχθεί αυτές τις πληροφορίες χωρίς να ασκεί την κρίσιμη ικανότητά του.
Οι Hardt και Negri πιστεύουν ότι η πολιτική δράση για να υπάρχει, εκτός από την κυκλοφορία των ιδεών, πρέπει να δημιουργηθούν πολιτικά συναισθήματα μέσω της φυσικής εγγύτητας. Όπως αναφέρθηκε (αναφερόμενος στο blogging) του Malek Mostafa - "δεν αρκεί να γράψω. Το blogging πρέπει να συνδυαστεί με δράση στους δρόμους, διαφορετικά είναι μια κενή, άχρηστη διαμαρτυρία ».
Αλλά για την ανάπτυξη συλλογικής δράσης, ορισμένοι άνθρωποι πρέπει να χωριστούν από το πλήθος και να είναι αυτοί που προτείνουν δράση. Αυτό έχω γράψει στο κείμενο μου "Κατάχρηση και συλλογική δράση" και δεν αναφέρομαι στην ύπαρξη ενός συγκεκριμένου ηγέτη. Η αντίσταση, σήμερα, φαίνεται να είναι αποτέλεσμα των ομάδων και όχι των ηγετών, τουλάχιστον προς το παρόν. Ωστόσο, κάποιος μπορεί να ξεχωρίζει από το πλήθος και ένας μεγάλος αριθμός μπορεί να ακολουθήσει τις απόψεις του και έτσι να καταλήξει σε συλλογική δράση.
Η ύπαρξη κοινωνικών κινημάτων, οι μαζικές συγκεντρώσεις που έλαβαν χώρα στην Ελλάδα με την ευκαιρία του μακεδονικού θέματος, η ενεργοποίηση των ανθρώπων μέσω των κοινωνικών μέσων ενημέρωσης και του γενικότερου ακτιβισμού του Διαδικτύου δείχνουν σε όσους συμμετείχαν και συμμετείχαν σε αυτές "τη δύναμη δημιουργίας νέες πολιτικές συγκινήσεις μέσω της συνάντησης ». Όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν πίστευαν στη ματαιότητα του αγώνα και απέδειξαν ότι οι μάχες είναι ένα στοιχείο της αυτο-αντίληψης τους. Ήξεραν και γνωρίζουν ότι τα προβλήματά τους δεν μπορούσαν να επιλυθούν από το πολιτικό σύστημα.
Στις δύσκολες στιγμές της χώρας μας, οι στιγμές που θέτουν σε κίνδυνο την ύπαρξή της ως χώρα, η συγκέντρωση και οργάνωση των πολιτών μέσω ομάδων (που δεν καθοδηγούνται από πολιτικά κόμματα και αμφισβητούμενους Μεσσιανούς) είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Η ιστορική εποχή του χρόνου των μαχητών, την οποία ανέφερα στο παρελθόν, έρχεται τώρα.
https://mastroianniweb.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου