…Αφήνουμε για αύριο ό,τι μπορούμε σήμερα…
Καφές έτοιμος!!! Η ώρα του παιδιού, αραλίκι, άνοιγμα υπολογιστή και χαζολόι στο facebook. Χαχα θα θελα! No internet connection 
. Fuck τι έγινε πάλι, κοιτώ ρούτερ όλα καλά, λες πάλι βλάβη; Πιάνω το τηλέφωνο και να τη η απάντηση. ΔΕΝ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΑ, κάτσε ρε φίλε μες τον Αύγουστο θέλανε να τους πληρώσω, πφφφ κατάντια…
. Fuck τι έγινε πάλι, κοιτώ ρούτερ όλα καλά, λες πάλι βλάβη; Πιάνω το τηλέφωνο και να τη η απάντηση. ΔΕΝ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΑ, κάτσε ρε φίλε μες τον Αύγουστο θέλανε να τους πληρώσω, πφφφ κατάντια…
Και να μαι πάλι μες στη σκέψη, να το πληρώσω ή να κρεμαστώ στο μπαλκόνι μπας και πιάσω του γείτονα ή από κανένα καφέ κοντά; Και τι ανευθυνότης να τα έχουν κλειδωμένα; Τελικά είμαι ο μόνος καλός άνθρωπος που το αφήνω ανοιχτό και κάθε απόγευμα γεμίζει η γειτονιά με πιτσιρικάδες κάτω από το σπίτι μου :P.
Ως υπεύθυνο παιδί λοιπόν, ξεκίνησα υπολογισμούς, τι θα πληρώσω, τι θα αφήσω, μιας και είμαι από τους τυχερούς, που ο Αύγουστος με βρήκε με λεφτά :P. Δεή, νερό, δάνειο, πατατάκια, παγωτά κ.ο.κ Οκ δε βγαίνει, το αποφάσισα θα πάρω πατατάκια, πλάκα κάνω, ουφ πάω να το πληρώσω.
Να πάω με τα πόδια ή με το αμάξι; Μα με το αμάξι ποιος κουράζεται τώρα .Θα ήθελα…, το σύμπαν συνωμοτεί, χρειάζεσαι γυμναστική. Δεν παίρνει μπρος, τι πρωτότυπο έμεινα από βενζίνη. Μην κοιτάς τη μίζα κουκλίτσα μου και η μπαταρία καλά είναι. Πέντε μωρέ, πέντε βενζινάδικα πέρασες και όλο όχου άστο για μετά. Τρέχα μανάρι μου, τώρα. Ευτυχώς σε μάθανε, με το που σε δουν, ξέρουν. Αλλά γαϊδουριά ρε άνθρωποι, στα δύο έμεινα – γεμίστε το, το τρίτο μπετονάκι θα έπρεπε να ήταν δώρο. Πφφφ κανείς μυαλό.
.Θα ήθελα…, το σύμπαν συνωμοτεί, χρειάζεσαι γυμναστική. Δεν παίρνει μπρος, τι πρωτότυπο έμεινα από βενζίνη. Μην κοιτάς τη μίζα κουκλίτσα μου και η μπαταρία καλά είναι. Πέντε μωρέ, πέντε βενζινάδικα πέρασες και όλο όχου άστο για μετά. Τρέχα μανάρι μου, τώρα. Ευτυχώς σε μάθανε, με το που σε δουν, ξέρουν. Αλλά γαϊδουριά ρε άνθρωποι, στα δύο έμεινα – γεμίστε το, το τρίτο μπετονάκι θα έπρεπε να ήταν δώρο. Πφφφ κανείς μυαλό.
Εκεί αγκαλιά με το μπετονάκι μου, θυμήθηκα κάποιες παλιότερες συνομιλίες έτσι για να γελώ σαν το χαζό, δε μου φτάνανε τα άλλα, μάλλον φταίει που δε φορώ ρόμπες, ίσως αν βάλω αλλάξει το κάρμα μου . Αλλά πείτε μου, όταν σε λένε, «δεν μας φτάνουν τα λεφτά να βγεi ο μήνας, 10 μέρες τρώμε φασόλια, ίσα ίσα για τσιγάρα και καφέ φτάνουν και την επόμενη κάτι μας πείραξε είμαστε με διάρροιες, τι κολλήσαμε;» – Τι να πεις; Μπα είπα – «Τι να κόλλησες μωρέ; Με φασόλια, τσιγάρο και καφέ, ένα μόνο είναι το αποτέλεσμα. Μείωσε το τσιγάρο πάρε κανένα μακαρόνι, να στουμπώσεις και φασόλια από τον επόμενο πάλι». Μη με δίνετε σημασία που γελώ και δε σταματώ, το χαζό της γειτονιάς.
. Αλλά πείτε μου, όταν σε λένε, «δεν μας φτάνουν τα λεφτά να βγεi ο μήνας, 10 μέρες τρώμε φασόλια, ίσα ίσα για τσιγάρα και καφέ φτάνουν και την επόμενη κάτι μας πείραξε είμαστε με διάρροιες, τι κολλήσαμε;» – Τι να πεις; Μπα είπα – «Τι να κόλλησες μωρέ; Με φασόλια, τσιγάρο και καφέ, ένα μόνο είναι το αποτέλεσμα. Μείωσε το τσιγάρο πάρε κανένα μακαρόνι, να στουμπώσεις και φασόλια από τον επόμενο πάλι». Μη με δίνετε σημασία που γελώ και δε σταματώ, το χαζό της γειτονιάς.
Αχ το παιδί, με το που με είδε κατάλαβε, (τι σημαίνει κρατώ μπετονάκι;) υπάρχουν και έξυπνα αγόρια, ακόμα περιμένει να με κεράσει καφέ. Να σε πω φιλαράκο, όταν θα ξεμείνω από καφέ θα περάσω, το κρατάω καβάτζα το κέρασμα. Είμαι και ωραίο κορίτσι πανάθεμά με, μια αναστάτωση τη δημιουργώ. Ουφ ήρθε η ώρα να αδειάσω το μπετόνι, σκέφτομαι πού αλλού θα μπορούσα…, οκ επανήλθα στην πραγματικότητα. Χωνί;;; Τι είπα τώρα, πού το έβαλα πάλι, κατά τ΄άλλα τακτικότατη. Ποιος πάει πάνω μωρέ, τόσα περιοδικά, εφημερίδες, βιβλία έχει μέσα, κόβω ένα κομμάτι, να το το χωνάκι μου (τι σημαίνει το μισό πήγε έξω;). Αχ είμαι πολυτάλαντο πλάσμα τελικά…
Λογαριασμός πληρωμένος, αμάξι με βενζίνη (λέμε τώρα). Ουφ άντε από την αρχή, επιστροφή στο σπίτι, ω ναι όλα τα έχω τακτοποιημένα :). Δεν υπάρχει κανένας λόγος για βιασύνη, μέχρι τον επόμενο σε σειρά λογαριασμό, αν υπάρχουν λεφτά!
Υ.Γ Με πολύ σαρκασμό και αγάπη στους ανθρώπους της τελευταίας στιγμής. Μωρά μου η γιαγιά μου έλεγε, δεν αφήνουμε για αύριο ό,τι μπορούμε σήμερα 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου